Wonderlijke Wegen

Vele jaren gelejen liepen ^ op een , - , - ü .^ 1 ü II. weg langs de Engelscbe kust een man en een kleme jongen, welke vader en zoon bleken te zijn. De vader gedroeg zich echter heelemaal niet als een rechtgeaarde en liefhebbende v#der. Daar was het helaas zelts zeer verre vandaan, hetgeen voornarnelijk het resultaat was van het yeelvuldig misbruik maken van sterken drank. Daaraan gaf de vader gewoonhjk het grootste deel van zijn T^erdiende loon uit met het gevolg, dat zijn kind menigmaal geen eteri kreeg. Het spreekt vanzelf, dat het kind zienderoo^en vermagerde en tenslotte het beeld vertoonde van een wandelend skelet Ook zijn kleedmg zag er natuurlijk erg haveloos uit, want voor nieuwe kleeding was er al evenmin geld En wanneer het kind over koude of honger klaagde dan werd het door zijn ontaarden vader op meedoogenlooze wijze af gesnauwd.

Dit vond ook thans weder plaats, terwijl zij zich op den weg tusschen Norwich en Yarmouth bevonden, Luister slechts naar de gesprekken. welke zich tusschen hen voordeden, Terwijl de jongen — hij heette Jack —• bijna niet meer voort kon, riep hij: , , Vader, ik heb zoo'n honger", — Deze woorden Heten den vader echter zoo koud als steen. Het eenige, wat hij Jack toebulderde was: „Zwijg, ongelukkige". Even later verbrak Jack wederom het stilzwijgen en zeide; , , Vader, als ge eens wist, wat een honger ik lijd". — „Zult ge zwijgen, ellendeling", beet de vader hem toe. „Kan ik dan brood onder het zand weghalen?

De arme Jack beefde van angst, terwijl hem de tranen langs de wangen biggelden. Hij spande alle krachten in om zich voort te sleepen, floch de honger perste hem tenslotte zijn vader bij vernieuwing om brood te smeeken. Nu ontstak de woede van den dronkaard in die mate, dat hij den jongen beetpakte en hem van zich af slingerde, de zee in. Zonder zich om zijn kind verder te bekommeren, strompelde hij voort, terwijl hij in zichzelven bromde: , , zie zoo. nu ben ik van jou af",

Hoe vreeselijk is toch de zonde! Waartoe kan zij den mensch al niet brengen, Hoe diep heeft zij hem verlaagd. Dit is dan de mensch, die eens het pronkjuweel der schepping was, versierd met het beeld Gods, betaande in ware kennis, gerechtigheid en heiligheid! Vrij-en moedwillig heeft hij zich echter dat heerlijke beeld laten ontrooven door God af en den Satan toe te vallen. Daardoor ligt hij voor allerlei zonden bloot, gelijk we dat zagen bij den vader van Jack, Hoe het met Jack verging, hopen we een volgend maal verder te vertellen.

OOM KOOS

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen