Zijn de Communisten veranderd?

Als men de taktiek, welke de comlunisten hier te lande thans volgen, ade slaat, dan zou men allicht tot de onclusie kunnen komen, dat er bij en een groote verandering heeft laats gevonden.

Men behoeft alleen maar, om iets te oemen. te letten op hun tegenwoor-[ige gedragswijze in het Parlement n daarbij te gedenken, hoe het in 'erleden jaren daarmede gesteld was > in een groot verschil in de wijze van lun optreden te constateeren.

Met is toch zoo lang nog niet gele-Ien, dat de communistische leden ran de Tweede Kamer bij 't uitspreeen van de Troonrede in tegenwoorligheid van de Koningin de kreet weg met de Koningin" luidkeels lanhieven.

Vergelijkt men daarbij het huidige iptreden der communistische afgeraardigden in ons Parlement, dan aoet een ieder het groote ondercheid van voorheen en thans wel in iet oog springen. Thans toch is hun edragswijze een gangch andere. Niet Heen gedragen zij zich behoorlijk, Is Hare Majesteit in het Parlement erschijnt zijn zij daarbij tegenwoorig, maar aanvaarden zij ook eene lenoeming in een commissie, welke [e Koningin bij hare verschijning in iet Parlement in-en uitgeleide doei ){ haar een officieel stuk der Kamer lanbiedt.

Moesten eertijds de communistische iprertegenwoordigers vanwege hun on-Darlementair optreden door den Woorzitter van de Kamer herhaaldejijk tot de ojrde geroepen, ^ ja, ^ soms : elfs " uit ' de ' Kamer " verwijderd wor-Ien, heden ten dage komt zoo iets bij hen niet voor. Integendeel! Zij zijn op. cn top parlementair-geworden.

En dit is niet het eenige, dat ons het TOlste recht geeft, om van een groo-|te wijziging in de handelingen der lcommunisten te spreken.

Maar kan hiermede ook tevens gefeegd worden, dat de communisten ^iet alleen in hun taktiek, maar ook in hun doelstellingen veranderd zijn ? Et is alle reden voor om dat ten sterkste te betwijfelen.

Om daarover juist te kunnen oordee-Ien, moeten wij niet in het bijzonder acht slaan op de communisten in cns land, maar bepaaldelijk letten on het geen in Sovjet-Rusland voorvalt, Sov et Rusland is goed en wel bcschouwd, het groote admiraalsschip waarnaar de kleine communistische bark van de communistische partij Nederland haar koers richt, '

En als wij letten op de houding, welke de communistische partij in Rus-Iqind aangenomen heeft en nog aanineemt, dan valt waar te nemen, dat deze haar marxistische levensopvatting allerminst heeft prijsgegeven, maar integendeel er alles op zet om de stellingen van Marx en Lenin in de praktijk om te zetten. De dictatuur heerscht daar onverzwakt. En dit niet alleen. Van regeeringswege spant men er alle krachten in om deze te handhaven en steeds vaster in het zadel te zetten. Alle middelen worden daarvoor aangewend. Zélfs de wetenschap moet daarvoor dienen. Litteratuur en kunst worden evenzeer tot dienstknechten voor datzelfde doel ingespannen. Alle onderwijs, tot het hoogere toe, moet daarop gericht zijn. De communistische stelling „alle wetenschap is partij-wetenschap" beheerscht heel t opvoedkundige terrein. Het groote doel van alle onderwijs is in Sovjet-Rusland om communisten te kweeken en niet minder om bekwame en overtuigde propagandisten te vormen.

In dit opzicht is het van de grootste beteekenis. dat de Russische communistische bladen in September j.l., toen alle scholen in Sovjet-Rusland een nieuwe cursus begonnen, in hun kolommen er met den grootsten nadruk op gewezen hebben, dat alle onderwijs van den communistischen zuurdeesem doortrokken moet zijn. Ook de moties, welke in onderscheidene partijorganisaties ten dien opzichte in October zijn aangenomen, zijn alle van diezelfde strekking. De theorieën, welke achtereenvolgens door Marx, Engels, Lenin en Stalin ontwikkeld zijn, moeten de jeugd in alle instituten van onderwijs, zelfs bij de beoefening van de leerstof in de technische wetenschap, scherp ingeprent worden. Dit wijst voldoende uit, dat de regeering in Sovjet-Rusland allerminst van koers ten aanzien van hare doelstellingen veranderd is. Zij zweert nog evenals voor heen bij de materialistische leeringen waarin nadrukkelijk alle geloof aan God uitgebannen is. Zij is in hare doelstellingen en in hare beginselen nog precies dezelfde als voorheen'. Een dezer doelstellingen is een wereldrevolutie naar communistisch mo el te verwezenlijken. Daaraan moet ewerkt worden in Sovjet-Rusland elf en daarvoor moet alles ook daar uiten in het werk gesteld worden. e taktiek is daarbij slechts bijzaak, et doel, de wereldrevolutie te verekken is en blijft de hoofdzaak. Dit leert ons het heden der Russische olsjewistische praktijk, dat leert ons ok het verleden derzelve. Keer op eer wijzigt het communisme, al naar elang het voor zijn hoofddoel nuttig n noodig is in Rusland en elders zijn aktiek. Dit is de les, die het verleen ons leert.

Voor den oorlog had in 1939 de regeering van Stalin haar oog geslagen op de Baltische landen, welke zij bij Rusland ingelijfd wilde zien. Bij de onderhandelingen, welke in genoemd jaar tusschen Sovjet-Rusland en Groot-Brittannië en Frankrijk plaats hadden, verlangde de Russische regeering, dat door. de genoemde West-Europeesche mogendheden goedgekeurd zou worden, dat zij de Baltische staten militair liet bezetten, Zoowel Groot-Brittannië als Frankrijl^ weigerden de gevraagde goedkeu ring te verleenen, Sovjet-Rusland sloeg daarop een geheel andere koers in. Het trad met Duitschland in onderhandeling en sloot in Augustus 1939 het'befaamde verdrag met Duitschland.

Begin September 1939 viel Duitschland met zijn leger Polen binnen. Dit had tengevolg , dat Engeland en Frankrijk Duitschland den oorlog verklaarden. Sovjet-Rusland kreeg door den toen ontketenden oorlog de handen vrij met betrekking tot de Baltische landen, Letland, Estland en Lithauen. De regeeringen dezer landen werden door de regeering van Stalin uitgenoodigd om met Sovjet-Rusland een verdrag te sluiten, waarbij Sovjet-Rusland werd toegestaan om in genoemde landen garnizoenen te vestigen en in verscheidene hunner havens marine-steunpunten aan te leggen. Onder de gegeven omstandigheden konden de regeeringen der Baltische staten het Russische verdragsvoorstel niet van de hand wijzen. Het gevolg daarvan laat zich gemakkelijk indenken; Sovjet-Rusland speelde in die landen geheel en al de baas. Reeds de Juliverkiezingen in 1940 leverden daarvan een klaar bewijs. Er werd in die landen bij die verkiezingen slechts één lijst toegestaan, Men behoefde niet te gissen, welke die was. Zij was die der communistische partij. Zoo was de communistische dictatuur reeds ingevoerd en zoo waren Letland, Estland en Lithauen reeds practisch bij Sovj.-Rusland ingelijfd, welker inlijving dan ook kort daarop officieel bevestigd werd. Dit geschiedde met verbreking van onderscheidense verdragen, welke ook Sovjet-Rusland officieel onderteekend had. Het geschiedde het Volkenbondsverdrag en het Kellog-pact ten spijt. Al wie zich in de Balt.sche landen tegen de Russische overweldigingen ook maar eehigermate durfde verzetten, werd in gevangenis of concentratiekamp opgesloten of ook al vermoord. Duizenden ondirglngen een dergelijk lot. Het heeft volstrekt geen zin hierbij op te merken, dat de regeeringen der Baltische' landen bereid bevonden waren om van de onafhankelijkheid hunner landen ter wille van Sovjet-Rusland afstand te doen. Die regeeringen toch waren voortgekomen uit de verkiezingen, welke geheel naar Russisch model gehouden waren en de daaruit voortgekomen bewindslieden waren de meest gewillige werktuigen en de allergehoorzaamste knechten van Sovjet-Rusland. Gewilliger en gehoorzamer dan zij waren kan men zich al niet voorstellen.

Deze geschiedenis der Baltische lan-, den is wel hoogst leerzaam. Zij leert ons, dat, wanneer de bolsjewieken zich eenmaal tets ten doel gesteld hebben, zij volstrekt niet kieskeurig zijn in de keuze hunner middelen om het door hen beoogde doel te bereiken. De taktiek is alsdan geheel en al bijzaak. Hoofdzaak is en blijft het doel. En dat doel is in het groot genomen nog immer: de wereldrevolutie. Alle landen moeten daartoe onderworpen wofden. De wereldrevolutie, om het even of het wat langer of korter duurt, of zij met deze of gene taktiek tot stand komt, moet er komen. De theorieën van Marx, Engel en Leniri hebben in Sovjet-Rusland nog volledig en onbeperkt gezag. Zij moeten de jeugd scherp worden ingeprent. Zij moeten het toekomstige Rusland vormen en het element uitmaken, waarnaar niet alleen Sovjet-Rusland, maar zoo het maar even mogelijk is, straks de geheele wereld wordt ingericht. Daarom doet men er wel aan, indien men l niet al te zeer juicht, indien het communisme van taktiek verandert. Zoo lang Marx, Engels en Lenin de leidslieden zijn, waarnaar men zich richt, is en blijft de vestiging van een materialistische levensinrichting overal ter wereld de hoofdzaak en 't hoofddoel van 't communistische streven.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen