Buitenlandsch Overzicht

In Parijs is men op de conferentie nog steeds druk aan het praten. Wij zullen de praters maar stil laten praten. Veel bijzonders brengen zij bij al hun praten niet naar voren. Het is een stroom van woorden, die de conferentie niets verder brengt. Dit schijnt zelfs de vier groote mogendheden te kras te worden. Deze hebben althans besloten de zaak zelf ter hand te nemen. Of het nu vlotter zal verloopen, is echter de groote vraag. Daarvoor zijn de geschilpunten te groot. Molotof is er op het oogenblik, dat wij dit schrijven, tusschen uit getrokken, zoo genaamd om Stalin verslag uit te brengen over 't verloop der conferentie. De andere afgevaardigden moeten nu maar geduldig afwachten, wanneer het den Rus belieft terug te komen. Dat plotseling vertrek zal niet bevorderlijk zijn voor een goeden afloop der conferentie. Daar was trouwens al bitter weinig hoop op. De beeren vliegen elkander te Parijs op een dusdanige wijze gedurig in de haren, dat het heel veel v/eg heeft van een formeele vechtpartij.

Wij kunnen in deze tragedie — want daar ontaardt de Parijsche Conferentie van lieverlede in —- zoo kennelijk zien, hoe de Heere de wijzen in hun arglistigheid vangt en niet minder hoe Hij nog steeds met Zijne geduch­ te oordeelen op aarde is. Hoe zichtbaar bespot Hij de wijzen dezer wereld, die zoo geheel tegen Zijn Woord in, beweren, dat de mensch goed, vrij geboren, ja, edel is en dat de menschen daarom onoerbest in staat zijn om door gezamenlijk menschelijk overleg de wereld te besturen. Hoe onwaar zijn toch die revolutionnaire theorieën! De Parijsche Conferentie toont ons dit op een sprekende wijze aan.

Met dit al doet het verschiet zich zeer donker aanzien. Daar behoeft slechts een enkele vonk in het zoo boordevolle kruitvat te vallen en heel de wereld staat weder in vuur en vlam en wij zitten weder midden in een verschrikkelijken nieuwen wereldoorlog en dan. . . . met de atoombom. De vreeselijke ellenden zijn dan niet te overzien. Met een Volkenbond en met een Vereeniging der Vereenigde Naties bevordert men veel meer den wereldoorlog dan men hem er mede keert. Het eenige, wat hier waarlijk uitkomst zou kunnen bieden, is, dat men zich onder de slaande hand Gods vernederde en verootmoedigde. Doch dit wil men te Parijs niet en helaas dit wil men schier nergens. Waar toch bespeurt men de teekens van een v/aarachtige bekeering des harten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen