Consumeren

Binnen een half jaar was hun huis in A verkocht, een huis in B gekocht en het moment van verhuizen brak aan.

Alex mailde naar de scriba van de kerk dat zij dan en dan zouden gaan verhuizen naar B en vroeg of hij de attestatie kon ophalen.

“Dat kan,” zei de scriba, “maar dan is het beter als jullie wijkouderling haar even komt brengen en dan een afsluitend bezoekje brengt.”

En zo gebeurde het. De wijkouderling kwam op bezoek, overhandigde de attestatie en de daaropvolgende zondag werd in de kerk bekendgemaakt dat br. Alex en zr. Mieke met hun gezin overgingen naar de CGK-gemeente te B. Na de dienst werd afscheid genomen en diezelfde week reed de verhuiswagen met hun spulletjes van A naar B.

Na een paar dagen stond alles op zijn plek en er kon al redelijk ‘gewoond’ worden. Diezelfde week bracht Alex de attestatie naar de scriba in hun nieuwe woonplaats.

Een week later werd in de kerk van B bekendgemaakt dat br. Alex en zr. Mieke met hun kinderen waren overgekomen uit de gemeente van A, met een hartelijk welkom. Na de dienst werd er kennisgemaakt met het nieuwe gezin. De wijkouderling maakte gelijk een afspraak voor een kennismakingsbezoek.

Zo gaat dat dan, toch? Was het maar waar. Steeds vaker houden verhuizende kerkleden hun attestatie of bewijs van lidmaatschap in hun zak, als ze die al opgevraagd hebben. Zondags kijken ze eens hier, de zondag erop daar, ze gaan eens helemaal niet als dat zo uitkomt. En zo gaat het week in, week uit, soms maanden, ja zelfs jaren lang. Als ze een dienst in de CGK-gemeente van B bijwonen, worden ze wel eens aangesproken door gemeenteleden: “Met vakantie hier?”

“Nee, we wonen hier, maar we kijken nog eens om ons heen voor we ons ergens aansluiten. We zijn er nog niet uit.”

Goed dat ze met het gezin zondags naar de kerk gaan en ‘onder het Woord’ komen, maar op die manier krijgt de kerkgang toch iets van consumeren, voor een dubbeltje op de eerste rij zitten. Ze blijven gevrijwaard van een vaste vrijwillige bijdrage, hoeven geen rekening te houden met het Avondmaal, krijgen geen huisbezoek, hebben geen verplichtingen in de gemeente, het is allemaal heerlijk vrijblijvend. En dat kan je heel lang volhouden.

Het zal duidelijk zijn dat je op die manier geen deel uitmaakt van de gemeente, het lichaam van Christus. Je staat erbuiten. Daarom is het belangrijk dat de scriba van de gemeente te A een brief of mailtje stuurt naar de scriba van de gemeente te B, waarin hij vermeldt dat br. Alex en zr. Mieke in B zijn komen wonen. Dan kan de kerkenraad van B het gezin benaderen en contact leggen. Op die manier kunnen we ‘op elkaar letten door elkaar aan te vuren tot liefde en goede werken’.

Ar Sikking is gepensioneerd en ouderling in de Christelijke Gereformeerde Sionskerk van Bennekom.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen