KUNST IN DE KERK?

Waarom worden onze kerkgebouwen toch zo vaak saai en kaal genoemd? Vorige week las ik het weer eens in de krant en dat zette me aan het denken. Is dat nu werkelijk zo?

Ja, ik weet het: als je in de vakantie in een mediterraan land een kerk binnenloopt – en die zijn daar meestal van rooms katholieke signatuur – dan kijk je je ogen uit. Beeiden van Jezus en Maria, soms een pietá – een beeld of schilderij van Maria met een dode Jezus op haar schoot – maar in ieder geval aan de zijmuren de 14 staties van het lijden van Jezus, geschilderd of gebeeldhouwd. En vaak zijn er ook nog diverse schilderijen met taferelen uit het leven van de heiligen te bewonderen.

Als ik in de dorn van Milaan kom, zie ik reusachtige glas-in-loodramen, prachtig van kleur en rijk aan figuren. Er is daar heel wat kunst te vinden- zowel van binnen als van buiten.

Maar of dat nu bij een kerkgebouw past? In onze traditie is er bewust voor gekozen om het sober te houden, zodat we ons helemaal kunnen concentreren op het Woord.

Hoewel, zijn onze kerken nu echt zo kaal en saai? Is daar helemaal geen kunst te vinden? Net als de dorn kunnen onze kerkgebouwen architectonische kunstwerken zijn. Maar ook van binnen valt er meer te beleven dan je soms denkt, als je er maar oog voor hebt. Ik denk nog met genoegen terug aan de ramen in onze oude kerk in Leiden. Boven de preekstoel was een klein raam waarin een Bijbel was afge-beeld met een regenboog erboven. Dat raam was een preek op zich. De ramen aan de zijkant waren eenvoudig, maar gevat in een lijst van wijnranken en boven in het midden telkens een andere afbeelding: een hijgend hert, een druiventros, een avondmaalsstel, een doopvont etc. In onze nieuwe kerk zitten in de wand achter de preekstoel twee kleine langwerpige ramen: de ene van Mozes bij het brandende braambos en de andere van het nieuwe Jeruzalem. Over de theologie erachter zou een heleboel te zeggen zijn, want waarom beginnen bij Mozes en niet bij de schepping? Maar op zich vind ik deze ramen práchtig.

Toch denk ik bij ‘kunst in onze kerk’ nog aan wat anders. Ons zingen is toch ook een kunstvorm? En niet de eerste de beste, zou ik zeggen. De inkleding van onze kerken mag dan sober zijn, maar het zingen… En of ik nu op Urk met duizend mensen samen op hele noten een psalmgezang aanhef of in Leiden een gezang – wat kan ik genieten van deze kunst en saai is het allerminst! Maar het belangrijkste is wel dat we zingen tot eer van God. Laten we Hem verheerlijken met deze kunst!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen