DUURZAAMHEID

Nee, ik ga u niet vragen of uw kipfiletje wel bio-vriendelijk tot stand kwam; ook ga ik u niet verteilen hoe goed ik me voel nu ik weet dat mijn tuinmeubelen gemaakt zijn van duurzaam gekweekt hout. Allemaal belangrijk natuurlijk, maar ‘de wereld draait door’ en in de Tweede Kamer maakt men zich thans drukker om het morele milieu dan om de zorgen van de Voedselen Warenautoriteit…

Het gaat me om iets anders. Het woord ‘duurzaam’ hoef je niemand uit te leggen en toch werd het tot voor enkele jaren op straat nauwelijks gehoord. Nu is het een trendy term. Tegelijk constateer ik iets merkwaardigs. Als het CBS rapporteert dat het aantal niet-bestendige huwelijken toeneemt, meldt het dat op de volgende manier: huwelijken zullen de komende jaren ‘minder standvastig’ zijn. Lees ik dat goed, denk ik dan? Standvastig! Dat is toch een woord uit de VOC-tijd; het komt toch hoogstens nog voor in conservatief taalgebruik en in het Wilhelmus uit de 16de eeuw? Duurzaam is ‘in’, waarom gebruikt het CBS dat woord dan niet als het om het standhouden van huwelijken gaat? Voelde het aan dat het hier om een categorie gaat van een hogere kwaliteit?

Hoe het zij, intussen gaat het wel om een uiterst bedenkelijke zaak; ‘van de stellen die begin jaren negentig trouwden, zal binnen twintig jaar een kwart zijn gescheiden’ meldt het CBS. Waardoor dat komt? Onthullend is het antwoord dat de onderzoeker geeft: ‘Een partner heb je om permanent gelukkig te zijn. Anders hoeft het niet.’ Maakt die ander jou niet gelukkiger, dan is het over en uit. Jouw behoefte, jouw portie geluk telt. Een soort omkering van de Bijbelse notie; nú wordt het: ‘het is zaliger te ontvangen dan te geven’…

En toch blijkt uit het onderzoek ook, dat maar liefst 90 % van de huidige twintigers wenst te trouwen of blijvend samenwonen. Dat lijkt in strijd met de onzekere toekomst van het huwelijk, maar dat is schijn. Die hoge graad van trouwlustigheid is juist uitdrukking van die egocentrische behoefte aan dat ‘permanente geluk’ dat de ander jou moet geven! Of - zo formuleert de krant het -‘wat voegt de relatie toe aan mijn geluk?’

STANDVASTIGHEID

Aan dat woord moest ik wél denken toen ik in hetzelfde nummer van het ND kennis nam van het gesprek met de 84-jarige professor Van ’t Spijker die terug kan zien op een zestigjarig predikantschap. Met gevoel voor humor vertelt hij hoeveel er veranderd is in die lange tijd:

‘niets is meer hetzelfde’. Hij geeft intussen ook aan dat zijn geloof wel verdiept is door het leven. Of zijn geloof ook veranderd is? ‘Nee,er is geen ander evangelie dan dat Paulus predifete. Ik heb altijd gereformeerd gesprofeen, maar soms kwam ife er pas later achter wat iets écht betefeent’(curs. JV). Standvastigheid erkent ook de betrekkelijkheid van tal van zaken. Kostelijk vind ik zijn antwoord op wat volgens hem niet zo belangrijk is: ‘Ideeën van mensen over wat mag en niet mag’, zegt hij dan, waarna deze uitsmijter volgt: ‘zonder het evangelie worden we huzaren van moraal’. Waarvan akte!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen