HET GEBED IN HET LEVEN VAN DE PREDIKANT

Predikanten besteden veel tijd aan prediking en pastorale zorg. Maar het gebed daarbij? Toen men de eerste diakenen aanstelde, had dat als doel de apostelen te kunnen ‘laten volharden in het gebed en de bediening van het Woord’ (Hand. 6:4), in die volgorde. U begint de dag met het voedsel van het Woord, u bidt voor uzelf, voor uw gezin en voor uw kerk. Maar tegelijk denkt u misschien aan de komende preek, aan een bijbelstudie, aan een te schrijven artikel. En er is dringend pastoraat, allemaal noodzakelijk. Komt dan het gebed in de knel?

DE PREDIKANT ALS ANTWOORD OP HET GEBED

De Here zag de enorme behoeften van de wereld: ‘scharen (die) vermoeid en verstrooid waren, gelijk schapen die geen herder hebben’ (Matth.9:36). Toen werd Hij ‘innerlijk met ontferming bewogen’, en dat moeten wij ook zijn. Hij gebood zijn discipelen naar de scharen toe te gaan, hun te eten te geven en te genezen, hun de goede Boodschap te prediken… maar eerst: ‘Bidt dus den Here van de oogst’, en dan: ‘…dat Hij arbeiders in Zijn oogst uitstote’. Toen de discipelen uitgingen als predikers van het Woord, was dat dus een antwoord op het gebed. Op die van henzelf, en van Simeon en Anna bijv. die dertig jaar geleden baden om de vertroosting Israëls en die samen met andere godvrezenden ‘de verlossing in Jeruzalem verwachtten’. Achter Mozes bij de verlossing uit Egypte stonden duizenden anderen, onbekende en onopvallende, maar biddende mannen en vrouwen. Zij waren een onmisbaar deel van Gods plan voor het heil van Zijn volk. Predikanten, u bent geroepen om leider te zijn van Christus’ kerk. Maar hoeveel van Gods kinderen bidden voor de stad waar u werkt om getrouwe predikers van het Woord? En nu staat u daar… maar in Gods plan bent u helemaal niet belangrijker dan zij, die veel gebeden hebben. Wat een oproep tot nederigheid en getrouwheid!

DE PREDIKANT EN DE GEBEDEN VOOR ZICHZELF

Gebeden voor uw eigen heiligheid

Heilig zijn betekent: als Christus zijn. Wij worden gezanten van Christus genoemd, om Hem te vertegenwoordigen. We moeten niet alleen met onze mond vertellen van Christus, ook onze levenswandel moet van Hem getuigen. Het OT zegt ons, dat de priesters die het gereedschap van de Here droegen, heilig moesten zijn. Dat geldt ook voor ons. Robert Murray Mc’Cheyne bad God of Hij hem zo heilig wilde maken als mogelijk was voor een bekeerde zondaar. Dat wil zeggen dat mijn leven meer en meer de vrucht van de Geest moet laten zien (Gal. 5). Toch weet ik dat ik maar al te vaak niet zo ben. Zou ik dan het recht hebben om van mensen voor wie ik preek te verwachten te zijn zoals ik zelf niet eens ben?

Een van mijn collega’s is vóór zijn bekering en vóór zijn roeping tot de dienst van God, enkele jaren zeeman geweest. Toen was hij gewend te roken en dat deed hij nog steeds toen hij predikant was. Na enkele jaren kreeg hij last van zijn keel. Dat werd zo erg, dat hij op een zondag niet meer kon praten en een andere broeder moest voorgaan. Daar zat hij nu, geroepen om het Woord te verkondigen, maar vanwege een zondige gewoonte moest hij zwijgen. Toen heeft hij hartstochtelijk zijn schuld beleden voor God en gevraagd om vernieuwing. God heeft zijn gebed verhoord en hij heeft nooit meer gerookt.

Bid, voordat u voor uw preken, voor de leden van de kerk en voor de wereld bidt, eerst voor uzelf: dat u mag leven tot eer van God. Daarbij: tijdens het bidden dwalen onze gedachten af. We weten dat we moeten bidden zonder ophouden. We willen vuriger bidden en een inniger gemeenschap met God genieten. Maar al te vaak is dat niet het geval. Wat moeten we daar aan doen?

Om te beginnen: mijn gedachten zijn van mijzelf; als ik ze niet kan beheersen als ik bid, dan is dat mijn fout, ík moet de nodige maatregelen nemen: een strengere zelfdiscipline, voldoende nachtrust zodat u niet zit te slapen tijdens het gebed, meer vrije tijd! De Here zei tegen Zijn discipelen: ‘Komt in een woeste plaats hier alleen, en rust een weinig’ (Mark. 6:31). Dan: wees eerlijk tegenover God. Leg het probleem van uw afdwalende gedachten voor Hem meer. Johannes zegt immers: ‘Indien wij onze zonden belijden, Hij is getrouw en rechtvaardig, dat Hij ons de zonden vergeve en ons reinige van alle ongerechtigheid’ (1 Joh. 1:9). De Here heeft u lief, Hij zal uw ziel versterken als u tot Hem komt met uw verstoorde gebedsleven en dat aan Zijn voeten neerlegt.

Ten slotte: dr. Martyn Lloyd-Jones geeft een aantal nuttige tips in zijn boek Preaching and Preachers: ‘Ik heb een paar dingen geleerd wat het persoonlijke gebed betreft. Men kan niet op bevel bidden. Het belangrijkste dat ik geleerd heb is het feit dat je moet leren beginnen met bidden en juist hiervoor is zelfkennis zo belangrijk. Over het algemeen heb ik ontdekt dat iets lezen op geestelijk gebied zeer waardevol is. Dat zal u helpen bij het bepalen van uw uitgangspunt bij het gebed. Het lijkt een beetje op het gebruik van de choke om een auto te starten. U moet leren de geestelijke choke te gebruiken. Lees eerst iets wat uw hart verlevendigt, wat u stimuleert, dan zult u veel ongedwongener kunnen bidden.’

Uw gebeden uoor uw preek

Bij ons beroep is goede communicatie noodzaak. We moeten zaken die bijdragen aan een goede communicatie zorgvuldig ter harte nemen: eenvoudig taalgebruik — hoewel de leer diepgaand is -, korte zinnen, retorische vragen, duidelijke voorbeelden, relevante toepassingen. We moeten bereid zijn te leren van goede predikers en communicatiedeskundigen. Maar… de best voorbereide preek, de meest efficiënte presentatie worden pas gezegend door het gebed. Spurgeon zei dat hij, telkens wanneer hij de preekstoel beklom, voor zichzelf op elke trede herhaalde: ‘Ik geloof in de Heilige Geest. En God geeft de Heilige Geest aan hen die daarom vragen’.

Vertrouw erop dat, als u uw preken met gebed omringt, uw (goed voorbereide) preken door God gezegend zullen worden. Zij worden in de handen van God tot een ‘pijl die treft in het hart van des Konings vijanden’ (Ps. 45:6). Eens zal iemand tegen u zeggen dat wat u die dag gezegd heeft hem tot zegen is geweest. Misschien herinnert u het zich niet eens meer, maar het is verhoring van uw gebed op dat moment

DE PREDIKANT EN ZIJN GEBEDEN VOOR ANDEREN

Gebeden voor uw gemeente

De hogepriester droeg de namen van de stammen van Israël aan de borstlap op zijn hart. Paulus zegt: ‘Ik houd niet op voor u te danken, gedenkende uwer in mijn gebeden’ (Ef. 1:16). En tegen de Filippenzen zegt hij: ‘te allen tijd in mijn gebed voor u allen met blijdschap het gebed doende’ (Fil.l:4). Denk nog eens aan de prioriteiten in uw roeping: ‘het gebed en de bediening van het Woord’. Als predikant bent u geroepen tot de speciale taak van voorbede voor Gods kudde. Hoe u dit ook invult, bid regelmatig voor uw schapen door hen met name te noemen. Het is goed om iedere dag voor enkelen van uw gemeente persoonlijk te bidden door hen met name te noemen. En beperk u dan niet tot degenen die opvallen door hun kwaliteiten of degenen waarover u steeds het hoofd breekt. Bid ook voor de onopvallende mensen, die u heel snel zou kunnen vergeten bij al uw werk. Bid voor hen allen in hun vreugden en in hun moeiten, in hun financiële of gezondheidsproblemen, studie of relaties. Bid vooral dat iedereen de Zaligmaker mag leren kennen en uiteindelijk volmaakt mag zijn in Hem.

Uw gebeden voor de algemene kerk

Een belangrijk deel van uw werk als predikant bestaat erin alle gelovigen van uw kerk aan te sporen tot een visie op de wereld. Weet dan dat de oproep van God om van alle volken discipelen te maken, zich niet beperkt tot hen die daartoe grenzen, oceanen en culturen overbruggen. Het geldt ook voor uzelf. Maar hoe kan dat als u niet goed geïnformeerd bent of als u een beperkte visie heeft? Moge het nieuws op de TV of in de kranten u inspireren en u motiveren tot het gebed. Gebruik uitgaven van zendingsorganisaties.

De predikant en zijn openbare gebeden

We komen bij de momenten dat de predikant de gemeente tijdens de dienst voorgaat in gebed. Zijn stem is de enige die wordt gehoord. Wil dat zeggen dat niemand anders bidt? Helemaal niet! In deze ogenblikken bent u de vertegenwoordiger van het volk tegenover God. Als u bidt, bidt iedereen mee. Het is dus van levensbelang dat u veel aandacht besteedt aan uw openbare gebeden, aan de inhoud ervan en de manier waarop u tot God nadert! Mag ik u een uitnemend richtsnoer voor uw openbare gebeden noemen? Het ‘Onze Vader’. Het is een gemeenschappelijk gebed: (onze), als voorbeeld gegeven: ‘Gij dan, bidt aldus…’ (Matth.6:9). Het leert ons tot God te naderen met diep respect, om zijn eer te zoeken. De verwijzingen naar het Koninkrijk en Gods wil op de aarde roepen ons op in het openbaar te bidden voor de verkondiging van het Evangelie en voor het welzijn van Christus’ Kerk. Het vraagt ons te bidden voor de materiële en geestelijke behoeften van de gehele kerk. Het vraagt de predikant het volk te leiden in het belijden van hun zonden en in het zoeken van een goede relatie met anderen. Het erkent de noodzaak te strijden tegen de wereld, het vlees en de duivel en het leert de predikant met ontferming te bidden voor allen die met verzoekingen en smart geconfronteerd worden. En omdat het een goede zaak is dat het volk van God bemoedigd wordt en zich verheugt over de uiteindelijke overwinning van God, herinnert het besluit van het Onze Vader aan dit onderdeel dat van levensbelang is in onze openbare gebeden.

Er staan ook welomschreven opdrachten in de bijbel, waar wij in onze gebeden aan moeten denken. Wij zullen in onze kerken bidden voor ‘koningen en allen die in hoogheid zijn’, (1 Tim.2:1–2), maar ook voor kinderen, ouders, oude mensen, zieken, voor mensen in hun verschillende beroepen, voor de gelovigen die vervolgd worden (Hebr. 13:2), voor voorgangers en zendelingen, voor de bekering van de Joden (Rom. 11 en Psalm 22). Doe dat gevarieerd, maar denk veel na over dit aspect van uw gebeden, opdat geen enkele groep mensen wordt vergeten in de voorbede.

Een laatste punt: het hardop gezamenlijk bidden en het gebruik van formuliergebeden. In de gereformeerde traditie waartoe ik behoor, bestaat er veel weerstand tegen formuliergebeden. Toch geldt de waarschuwing van de Here tegen het gebruik van een ‘ijdel verhaal van woorden’ in het gebed (Matth. 6:7). Ik meen dat wij te negatief gereageerd hebben op het Onze Vader. Jezus stelt het gebed aldus in: ‘Wanneer gij bidt, zo zegt…’ (Luk. 11:2). Het is niet alleen een voorbeeldgebed, het zijn ook specifieke te gebruiken woorden. We verrijken onze gebeden met aanbidding, als we het Onze Vader gezamenlijk op een passende, niet overdreven manier bidden.

Ik wil u vrijlaten over het gebruik van gebeden die wij van tevoren uitgeschreven hebben of die door anderen geschreven zijn, maar eens werd iemand gezegend door een uitgesproken gebed dat 400 jaar eerder geschreven was door een aartsbisschop van de Kerk van Engeland!

DE PREDIKANT ALS VOORWERP VAN DE GEBEDEN VAN ANDEREN

In het begin zei ik dat niemand van ons hier zou zijn als predikant met een eigen gebedsleven, zonder de gebeden van andere mensen. Zij hebben de Here van de oogst gebeden en Hij heeft ons gezonden als arbeiders in de oogst. Deze bediening moet doorgaan. Men vroeg eens aan Spurgeon, die regelmatig voor duizenden mensen preekte, waarom zijn bediening zo vruchtbaar was. Zijn antwoord was heel eenvoudig: ‘Mijn volk bidt voor mij’. Paulus zei, nadat hij de Efeziërs aangemoedigd had te bidden voor al de heiligen: ‘En (bidt) voor mij, opdat mij het woord gegeven worde in de opening mijns monds met vrijmoedigheid’ (Ef. 6:19). Hij wist zich afhankelijk van de gebeden (Fil. 1:19).

Denkt u dat als u uw gemeenteleden vraagt speciaal voor u te bidden, u uzelf op een voetstuk plaatst? Als u een trots karakter hebt, als u zwicht voor de verleiding zoals Petrus het zegt, om ‘heerschappij te voeren over het erfdeel des Heren’ (1 Petr. 5:3), is uw angst gerechtvaardigd. Maar als u weet dat God u verkoren heeft, ondanks uw zwakheid, dat u niet meer bent dan een aarden vat, geroepen om de grote schat van Gods liefde te openbaren, dan moet u al uw vrienden smeken om vurig voor u te bidden. Als uw bediening vrucht draagt, dan is dat omdat zij bidden. Als u er in slaagt wijze raad te geven in moeilijke pastorale situaties, ook.

In mijn gemeente in Londen werd er een korte gebedssamenkomst vlak voor de avonddienst gehouden, geleid door één van de ouderlingen. Het belangrijkste doel was te bidden voor de prediking van het Woord en voor het werk van de Geest in het hart van alle toehoorders, ook van toeristen, die soms op straat bij de kerk een uitnodiging aannemen van onze jongeren. Soms kwam ik stilletjes binnen en ik hoorde de broeders en zusters, die voor mij baden of ik de woorden van God mocht verkondigen, of ik de kracht van de Geest mocht ontvangen. Mijn taak woog vaak zwaar, maar men bad voor mij. En ik had zelf ook gebeden. Dan lieten we het aan God over; en nooit heeft Hij ons laten vallen!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen