DE DIENST DER GENEZING IN DE GEMEENTE VAN CHRISTUS

De naam Jezus, Jesjoea, kan vertaald worden met: Ik ben bij je met mijn redding. De persoon van de Messias omvat Exodus XV : 26 en Jacobus V : 15. In Exodus zegt God Ani Adonai rofèka: Ik ben je genezer. Het Hebreeuwse woord dat hier voor genezen wordt gebruikt: rafa, betekent ook herstellen, troosten en vergeven. De instructie voor de kerk uit Jacobus luidt: kai hè euché tès pisteoos soosei ton kàmnonta: en het gebed van het geloof zal de zieke genezen. Het Griekse woord soozo dat hier wordt gebruikt, betekent niet alleen genezen maar ook redden en zelfs bevrijden van zonden. Uit de opdracht gegeven aan de twaalve en de zeventig, en na de opstanding in Marcus 16, blijkt dat het doorvertellen van de blijde boodschap en de genezing van zieken twee kanten van één zaak zijn. Hoe dit in de praktijk functioneerde, is duidelijk uit het boek „Handelingen”. Geleidelijk werd de dienst der genezing in de kerk echter een afgehouwen tronk van Isaï. Gelukkig zijn er tekenen van herstel, al betekent dit voor onze kerken nog niet meer dan een wolkje als ééns mans hand.

De Here Jezus had blijkens de evangeliën de gewoonte zich veelvuldig in de stilte terug te trekken voor het contact met zijn Vader. Ds. Frank Buchman van de Oxford-bewe-ging voerde daarom de zogenaamde stille tijd in: het dagelijks reserveren van een tijd om te luisteren naar de stem van God; in ons jachtige prestatie-gerichte bestaan is dit extra heilzaam. Zo kan een dokter voordat hij zijn spreekuur moet gaan houden, volgens een afspraak met de grote Dokter tevoren het nodige ontvangen.

De Geneefse arts Paul Tournier beschrijft in zijn boek Medicine de la Personne, dat de stille tijd ook bruikbaar is als methode om als dokter samen met de patiënt te werken aan het herstel van een ziekte.

Nodig is geloof in de kracht van het Woord (Psalm 107 : 20).

Vorig jaar kwam op een wat onbeleefde manier een overspannen man een spreekkamer binnen. Hij wilde dat de dokter ervoor zorgde dat hij een huis kreeg in een andere woonplaats. Allerlei instanties hadden hem niet kunnen helpen en door zijn kerk voelde hij zich in de steek gelaten. Toen zag hij door een open deur vanuit de gang in het ziekenhuis een wandtekst in ouderwets Nederlands: Exodus XV : 26: Ik ben de Heere uw heelmeester. Op grond daarvan zag hij een laatste strohalm om zich aan vast te klampen. De dokter wilde natuurlijk wel een brief schrijven, maar hiervan was in redelijkheid geen effect te verwachten. Hij sprak echter af er ook voor te bidden en enige tijd later belde de man op: „Ik heb het huis gekregen”.

Geloof hoeft niet te leiden tot verwaarlozing van de gewone middelen die een ver ontwikkelde geneeskunde in ons land tegenwoordig voor ons ter beschikking heeft. Toen Hizkia zijn genezing was beloofd, schreef de profeet Jesaja hem toch voor een vijgen-koek op zijn zweer te leggen. Hoewel techniek en geloof elkaar dikwijls heel mooi kunnen aanvullen, blijft de behandeling van een arts toch vaak slechts dokteren en is hij dikwijls even machteloos als degene die zijn hulp vraagt.

Een jong echtpaar merkte geen kinderen te krijgen. De weg naar een steriliteits-polikliniek was gauw gevonden omdat de man zelf arts was. Reeds na twee consulten bleek dat het een hopeloos geval betrof. Het echtpaar kreeg de raad maar een kind te adopteren, wanneer een kind zo gewenst was. Gelukkig zijn medische uitspraken zelden absoluut en staan er in de bijbel vele verhalen over genezen onvruchtbaarheid. Daarom baden die man en zijn vrouw elke avond om een kindje. Na een paar jaar kregen zij een gezonde dochter. Een merkwaardig toeval, zei de man, want zo gelovig was hij nu ook weer niet. Hij wist nog niet dat verhoring plaats vindt „boven bidden en denken”.

Het echtpaar bad verder en kreeg nog twee kinderen en, nadat het opgehouden was met bidden, kreeg het het vierde.

De menselijke persoonlijkheid is te verdelen in: geest, ziel en lichaam. In elk van deze lagen kunnen stoornissen optreden die tot ziekte leiden en waarvoor in de dienst der genezing een min of meer specifieke benadering is ontwikkeld. De geest is dat deel van onze persoonlijkheid waarin wij contact hebben met de Geest van God of met zijn tegenstander.

Er was een mevrouw die naar de specialist werd verwezen wegens het voorkomen van epileptische aanvallen. Zij had inderdaad aanvallen die op een epileptische toeval leken, maar er toch op een bepaalde manier van konden worden onderscheiden. De dokter bij wie zij terecht gekomen was, was niet de eerste specialist die zij raadpleegde. Zij was al bij vele anderen geweest, voor uiteenlopende kwalen. In het gesprek met haar dokter kwam naar voren dat zij als meisje een verhouding had gehad met haar chef en daardoor in verwachting was gekomen. Op aandringen van haar baas was er een abortus verricht. Daarna had de chef de relatie verbroken. De vrouw kreeg toen tegelijkertijd een enorme haat tegen hem maar ook tegen zichzelf, omdat zij zich de moordenares voelde van haar kind. Het was duidelijk dat de genezing van de ziekteverschijnselen hier afhankelijk was van de vergeving die zij hiervoor zelf van Christus zou willen ervaren en die zij op haar beurt aan haar vroegere baas zou willen schenken.

Om iets dergelijks te kunnen bereiken, is vaak nodig wat de predikantsvrouw Agnes Sanford genezing der herinneringen noemt. Dit werd door pater Francis Mac Nutt gesystematiseerd tot „inner healing”. Daarbij wordt door de gelovige met zijn of haar broeder of zuster teruggegaan in de herinnering, waarbij soms terug wordt gegaan naar wat al in het onbewuste was verdwenen of zelfs naar de tijd voor de geboorte. Geprobeerd wordt daarbij op die levensreis in alle ontmoetingen de liefdevolle hand van Jezus te zien. Door een dergelijke begeleiding kunnen verwondingen van emoties worden geheeld, soms in een half uurtje, soms pas na lange jaren.

Een paar maanden geleden kwam ergens in Nederland een meisje in een gezin vragen om een vader en een moeder. Dit kind werd meteen in het gezin opgenomen, en door de nieuwe ouders en broers en zusjes verzorgd met alle liefde, geduld en geloof, die zij konden opbrengen. Aanvankelijk leek alles prachtig. Het kind bloeide op en alle familieleden waren blij dat zij hieraan een bijdrage konden geven.

Maar na enige tijd werd het moeilijker. Het meisje bekende dat iedere vertrouwensrelatie haar pijn ging doen, zodra die verhouding meer voor haar ging betekenen. In haar eerste levensjaren had zich in haar onbewuste vastgezet dat iedere liefdesrelatie kapot moest gaan. In gesprekken met de pleegouders kwamen steeds meer herinneringen boven die voor genezing in gebed bij de Heer werden gebracht. Er ontwikkelde zich echter zo’n weerstand dat het meisje terug moest worden gebracht naar een psychiatrisch ziekenhuis. Voor de teleurgestelde pleegouders bleef alleen het gebed op afstand als mogelijkheid over. Blij waren zij, toen zij een briefje van haar kregen waarin zij schreef dat haar nu geleerd werd haar haatgevoelens uit te leven tegen alle mensen die haar wat hadden aangedaan, maar dat zij juist daardoor ging inzien hoe dwaas dat was. Zij eindigde met een eigen gemaakt gedichtje:

Heer wees bij mij als de dagen donker lijken,
als ik bang ben de nacht in te gaan
Wilt U mij Uw handen reiken,
en steek voor mij Uw lichten aan.

Er was een meisje dat zoveel van haar paard hield, dat zij het niet kon missen, toen het dier was doodgegaan. Een goede vriendin wilde haar wel helpen: je doet een beetje poeder bij de tabak van een sigaret en bij die combinatie vergeet je alle narigheid. Voor zij het besefte was zij morfiniste. Na een paar ellendige jaren kwam zij eraf op de manier van de man die door het dak werd neergelaten: door het geloof van vrienden. Zij werd bij wijze van spreken verslaafd aan de Here Jezus en leek gelukkig tot zij na enkele jaren opnieuw drugs begon in te nemen. Zij werd hier zo wanhopig van, dat zij besloot een einde aan haar leven te maken, maar zij stelde een afscheidsbrief op en gooide die in de brievenbus van haar buren. Deze vingen haar op en baden met haar in de taal van de Geest. De macht van de verslaving week, maar niet voor lange tijd en er volgde een maandenlange moeizame begeleiding. Toen zij die hulp niet langer konden volhouden, kwam het meisje in aanraking met mensen die in een visioen iets van de oorzaak konden zien. Na de dood van haar lievelingsdier had zij een verbond met de duivel gesloten om met haar dier in contact te kunnen blijven. Nadat deze gebondenheid in de naam van Jezus verbroken was, was er de ervaring van een echte bevrijding en kon de genezing pas goed beginnen.

Occultisme en demonie zijn ook vandaag realiteit, maar wanneer wij Jezus blijven zien en volgen is Hij nog steeds overwinnaar in ons persoonlijk leven, in ons gezin, in ons werk, in onze gemeente en in alle ontmoetingen die ons worden geschonken.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen