Ter overweging

C. Barnhorn en D. G. Bijl: Uw kind naar de basisschool. Nr. 1 in de serie Ouders - wegwijs in onderwijs. Uitg. Kok, Kampen.

Een handig boekje, dat de weg wijst aan de ouders, die voor ’t eerst hun kind aan de basisschool moeten „afstaan”. Ik zeg met opzet „afstaan”, omdat vele ouders het nog zo aanvoelen. Het boekje geeft, helder en overzichtelijk, verlucht met geestige illustraties, allerlei informatie m.b.t. het kind op de basisschool. Zo wordt eenvoudig en duidelijk iets gezegd over de leerplicht, over de overstap kleuterschool - basisschool, over openbare en bijzondere scholen enz.

Telkens worden er adviezen gegeven wat ouders niet en wat ze wel moeten doen. Hier en daar klinkt het mij een beetje schoolmeesterachtig in de oren en er is ook wel eens overbodige raad in, maar over het algemeen acht ik de keuze en de uitwerking van de aangesneden onderwerpen gelukkig. Jammer, dat er geen hoofdstukje gewijd is aan conflicten. Heel vaak zitten ouders met de vraag wat ze moeten doen als ze vinden, dat hun kind onrechtvaardig behandeld wordt. Wat moeten ze in zo’n geval doen. Coûte que coûte de leerkracht de hand boven het hoofd houden ? Of mag je als vader en moeder ook wel eens zeggen, dat je het totaal fout vindt van de juf of de meester als Jan of Piet tenminste alles eerlijk verteld hebben ? Ook de taak van de ouders komt m.i. te weinig uit de verf als het gaat over schoolverenigingen enz. Hier wreekt zich, dat het boekje te algemeen geschreven is, zowel voor openbaar als bijzonder onderwijs. De schrijvers zijn beiden door en door op de hoogte van ons protestants-christelijk onderwijs. Waarom nu die kans niet benut om juist de waarde van de vrijheid van onderwijs nader uit te werken en op de verantwoordelijkheid van de ouders te wijzen.

De paar zinnen over inspraak maken dat niet goed. Wel komt een en ander aan de orde als gesproken wordt over ouderavonden e.d.

Dat men onderwerpen als „linkshandigheid” en „de dokter op school” hier behandelt is duidelijk winst. Ook het cijfer geven en de relatieve waarde van cijfers komen aan de orde. Ook hier mis ik iets namelijk het vaak zo sterk ontwikkelde rechtvaardigheidsgevoel van het kind in verband met cijfers en rapporten. Hoe vaak komt het niet voor dat een cijfer op het rapport opzettelijk omlaag geduwd wordt „omdat anders het kind zich misschien niet meer zo zal inspannen” of omdat de leerling lastig is. Deze vermenging van het cijfer voor prestatie met bijv. waardering voor ijver of gedrag is telkens een bron van misverstand tussen school en ouders.

Wel opvallend is, dat in dit boekje de essentie van de christelijke school niet aan de orde komt. De namen van de schrijvers en uitgever zouden iets anders doen vermoeden. Het boekje zal goede diensten kunnen bewijzen maar zou, indien het toegespitst was geweest op ons protestants-christelijk onderwijs met z’n tegenwoordige problematiek, van veel groter waarde hebben kunnen zijn. Als zodanig zou men kunnen spreken van een gemiste kans.

Rest mij te vermelden, dat achterin vele namen en adressen van organisaties, onderwijsbladen e.d. zijn opgenomen.

L. PIEPER

P. Smits, Godsdienst en kerk in het licht van de sociologie. Boekencentrum, ’s-Gravenhage, 1072, 270 blz. Prijs f 25,—.

Dit boek biedt meer dan de titel doet verwachten. Het handelt niet maar in het algemeen over godsdienst en kerk, gezien vanuit het standpunt van de sociologie. Het ontwerpt een beeld van de toekomstige kerk met behulp van de resultaten van de sociologie. Het standpunt van de auteur komt hierop neer: De crisis waarin kerk en geloof zich bevinden, is veroorzaakt door het vasthouden aan oude vormen. De kerk zal bereid moeten zijn heel nieuwe vormen van geloofsbeleving en kerkzijn te aanvaarden. Zij moet dat proces zelfs bevorderen. Daartoe is nodig dat ze haar boodschap en handelwijze afstemt op de behoeften van de moderne mens. Alleen als de kerk daartoe bereid is en in staat blijkt, heeft ze toekomst.

Of daarbij wezenlijke punten uit het Evangelie verloren gaan en of de kerk nog een Christusbelijdende kerk in de zin van de traditie van eeuwen zal zijn, wordt als probleem niet besproken. Het komt ons voor dat de auteur het Evangelie beperkt tot een binnenwereldlijk vertaalde en operabel gemaakte boodschap. Dan kan men inderdaad van de sociologie veel leren. Ja, ze is dan een onmisbare richtingwijzer. Wie over de openbaring anders denkt, staat kritischer, gereserveerder tegenover de gevolgde methode en haar resultaten. Ten opzichte van beiden hebben we grote bedenkingen.

Toch biedt dit boek een schat aan informatie, die men zó elders niet bijeengebracht vindt. Met name de predikanten onder de ambtsdragers — we hopen dat zij ook lezers van ons blad zijn — wil ik graag op dit boek opmerkzaam maken. Ook niet-predikanten kunnen er veel uit leren. Ze moeten dan echter wel bereid zijn zich een stevig betoog als menu te laten serveren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen