De boer op met de veearts

Als veearts heb ik een trouwe metgezel: mijn werkauto. Zonder hem ben ik nergens. Dubbel voorzichtig ermee omgaan, is het minste wat ik kan doen om onze samenwerking soepel te laten verlopen. Tot mijn spijt moet ik bekennen dat me dat nog niet al te goed afgaat. Over autoschade kan ik inmiddels aardig meepraten; laatst parkeerde ik mijn ‘nieuwe’ Caddy met een groot, gapend gat in de achterruit bij de praktijk. Ik mompelde tegen mijn collega’s iets over achteruitparkeren op een smal erf en een schuur met een lage overkapping. Ze haalden hun hand over hun hart. Een reparatie en het leed was verholpen.

Het voorval herinnerde me aan het einde van mijn ‘oude’ metgezel. Bij de start van mijn baan kreeg ik een grijze Caddy in gebruik. Dat deze dienstauto al heel wat jaartjes meeging en her en der een kras had opgelopen, deerde me totaal niet. „Nee hoor, ik ben helemaal tevreden”, was mijn terugkerende reactie op de vraag of het niet eens tijd werd voor een nieuwe. Stiekem vond ik het wel fijn om geen spiksplinternieuw vervoersmiddel te rijden; een krasje extra zou nu tenminste niet opvallen. Toen enkele collega’s een nieuwe auto kregen, werd mijn ‘oude’ auto ook gekeurd. „Rijdt-ie nog goed?” „Ja hoor, geen enkel probleem” meldde ik wederom opgewekt.

Nog geen week later. Na een lange, droge zomer valt er een verkoelende, hevige regenbui. Halverwege de middag rond ik mijn visite op een boerenbedrijf af en rijd ik terug naar de praktijk. In een bocht voel ik opeens dat de auto door aquaplaning gaat schuiven. In een flits draai ik het stuur de goede kant op, maar dat gaat zo abrupt dat ik overcompenseer en juist de ándere kant van de berm in zicht komt. Ik ben alle controle kwijt en glijd in m’n auto de berm in, richting een enorme boomstam. Bam!

Het eerste wat ik me realiseer is: ik heb een airbag in m’n gezicht! Ik ben wat suf door de klap, maar gelukkig niet ernstig gewond. Ik zie een gekreukelde motorkap; de auto is total loss. Ik ben gespaard, besef ik. Ook mijn collega’s zijn blij dat ik er zonder erge kleerscheuren van af ben gekomen, al kunnen ze het niet laten om te grappen: „Je had best mogen zeggen dat je een nieuwe auto wilde, hoor.”

HENRIËTTE BRUGGINK

landbouwhuisdierenarts

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen