Het �Common Prayer Book" in Engeland.

Het gebedenboek van de Anglicaansche Kerk is nog altijd een voorwerp van groote oneenigheid. Er is in die Kerk eene sterke strooming in de richting naar Rome; er ia daartegenover ook een krachtige oppositie, die met beslistheid het Protestantsch karakter dier Kerk wil handhaven. In dat gebedenboek had men aan allerlei roomsche insluipsels plaats willen geven. Daarom was het in 't Parlement afgestemd. Men is nu bezig aan eene nieuwe uitgave, waarin veel, wat roomsch klonk, is geschrapt. Die uitgave is eerst door de vertegenwoordiging der geestelijken aangenomen en nu ook met meer dan tweederde-meerderheid door de vertegenwoordiging der leeken.

Het punt, waarover nu vooral de strijd gaat, is de bewaring der teekenen van het Avondmaal. Men wil die teekenen, het brood en den wijn, apart bewaren, ook nadat de Gemeente het Avondmaal heeft gevierd, om ze tot de zieken te brengen. Geschrapt is de bepaling van de eerste uitgave, om ze zóó te bewaren, dat er gelegenheid zou zijn om ze te aanbidden. Maar de naar den Roomschen kant geneigde partij dringt sterk aan op bewaren en dreigt zelfs met scheuring als ook dat geschrapt zou worden.

Hier ligt wel degelijk een groot verschil van opvatting achter ten opzichte van de Sacramenten. Volgens Gereformeerde leer blijft het brood brood en de wijn wijn; maar het brood wordt gebroken en de wijn ingeschonken als gedachtenis en onderpand van den offerdood en de bloedstorting van Christus; en het brood wordt gegeten en de wijn gedronken als onderpand van de geestelijke gemeenschap met het lichaam en bloed van Christus. Dan blijft het brood gewoon brood en de wijn wijn, en alleen door het gebruik zijn het heilige teekenen. Als men nu den nadruk gaat leggen op het bewaren van brood en wijn buiten het gebruik, dan ligt er achter, dat men toch iets aparts, eene bijzondere kracht ziet in de teekenen op zichzelf; en dan verlaat men de echte reformatorische lijn. Vandaar, dat hier juist het punt van botsing is. Het is zooals zoo dikwijls in de geschiedenis der Kerk, dat op een klein, schijnbaar onbeduidend punt, de tegenstelling tot uiting komt en uitgevochten wordt. Zóó ging dat in den strijd om de Godheid van Christus tenslotte om één lettertje, één jota; en die het niet doorzien, lachen om die «letterknetterij»,maar die het doorzien, voelen, hoeveel er aan

ligt, dat Christus van hetzelfde Wezen is als de Vader en niet maar op Hem gelijkt.

De aartsbisschop van Canterbury zal nu vooreerst moeten beslissen ; en dan zal de zaak nog door het Engelsche parlement, door het Lagerhuis en het Hoogerhuis behandeld moeten worden ; en vooral in het Lagerhuis is het niet zoo zeker of het ontwerp niet nog tenslotte zal stranden, 't Is wel eene eigenaardige zaak, dat geheel wereldlijke college's, waarin velen zitten, die tot andere kerken behooren, tenslotte zullen moeten beslissen in deze zuiver kerkelijke aangelegenheid. Maar dat is nu eenmaal het eigenaardige van de Engelsche toestanden, dat Staat en Kerk op die manier aan elkander verbonden zijn. De Schotsche Presbyterianen hebben er zich tegen verzet, en het is aanleiding geworden tot eene sterke reactie in het Independentisme.

W^e zijn benieuwd, hoe't met dit conflict

zal afloopen. L.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen