Het Eucharistisch Congres.

L

In de maand Juli hoopt Rome hier in Nederland, in Amsterdam, het Eucharistisch Congres te houden, in eene «hoogburcht van het Protestantisme». Daar zal ten toon gespreid worden de macht, de pracht, de menigte waarover Rome te beschikken heeft. Daar willen ze dan wellicht bereiken, wat ze met een processie in ons land nog niet mogen nastreven : «dat de tegenstanders bij den aanblik van zoo groot eene vreugde van heel de Kerk verzwakt en gebroken bezwijken, of beschaamd en verzwakt tot inkeer komen» Dat stelde zich immers het Concilie van Trente voor met de Processie's. (Dertiende Zitting, Decreta CV.)

Hoe staan wij daaronder? Ik geloof, dat we Rome te veel eer aandoen en te veel naar den zin van Rome doen, als we er veel drukte over maken. Als Rome daar het Stadion afhuurt, waar men anders zich vergaapt aan wedstrijden in voetballen en boksen, als Rome daar hel hoogste mysterie, dat het zegt te hebben, verlaagt tot eene vertooning, dat moet het zelf weten. Als men zijne kracht zoekt in uitwendig vertoon en in getalsterkte, dan toont men zijne inwendige zwakte.

Wanneer in een blad van het Ned. Jongelingsverbond iemand adviseert, zich te verblijden, dat daar nu eens in het Stadion, waar anders alleen de sport verheerlijkt wordt, eenige dagen vroomheid zal heerschen, — dan denken we er aan, hoe een soortgelijk advies zou ontvangen zijn door Mozes, toen hij van den berg kwam en de Israëlieten zag dansen rondom het gouden kalf. Dat was toch ook vroomheid, ook de dienst van Molech, ook de dienst van Baal-Peor. Toornen mag men niet meer tegen Rome, tegen het ongeloof; alleen tegen hen, die de Gereformeerde religie liefhebben en daarvoor in de bres springen. Maken zulken fouten in hunne bestrijding, zooals Ds. Bakker in Amsterdam, dan wordt dat breed uitgemeten. Maar dat hetgeen Rome van de Eucharistie gemaakt h"eeft, afgoderij is, en dat die afgoderij al het mogelijke doet om een plaats in het openbare leven te krijgen, daar gevoelt men weinig van.

Als Rome niet rekende op onze onverschilligheid, op onze slapheid, op de onkunde van zoo menigeen, die, de geestelijke kracht van 't Evangelie niet kennende, zich laat betooveren door hetgeen het oog bekoort en de zinnen streelt, dan zouden ze het congres niet houden in Amsterdam.

Dat brenge ons in de schuld. Voor zooveel het Echaristie-congrep deel zal krijgen 11) ons openbare l<?ven, voor zoovefl is het mede onder onze v.^ranlwoordelijtheid. Wiens schuld is liet groolst? Niet di('van de Room»chen manr die van hen. (li« '( Evangelie kpiisipii, maar die het \erzaakt hehb.^n, die terwilie van uiterlijke macht lie geestelijke kracht van 't Evangelie miskennen, die zich door half Room- sche leer en praktijk laten meesleepen.

Waar is onze macht'? In hei o-etuigetiis, in het eenvoudige Woord. Tn Hem, Die gebeden en smefkingen hoort.

Zullen we vreezen ? Niet voor Rome. Zelfs al zouden sommigen door zulke uiterlijke kracht gewonnen worden. Wie zich daardoor laat betooveren, die ga, hij is uit ons niet. Door al dat vertoon toont Rome, dat het niet de Kerk is van Hem, Wiens Koninkrijk niet is van deze wereld, Die niet hoog te paard, maar op het veulen eener ezelin binnentrok in Zijne stad.

Zullen we vreezen ? Laten we Hem vreezen, Die ons, ook ons volk, ter verantwoording roept voor hetgeen in ons openbare leven geschiedt. Het zij ons eene ernstige vraag: Bewaren wij het pand, dat ons toevertrouwd is ? En staan wij pal in de verzoeking? En zijn de wapenen in onzen strijd geestelijk?

Door het Woord der Waarheid is Rome overwonnen. Laten wij blijven bij dat getuigenis. We behoeven het niet te verbergen. Laat het maar ontdekken — ook onze verkeerdheden en zonden ? Die allereerst. We hebben de eenige offerande, die alles verzoent, die ook heiligt, reinigt. Dan hebben we geen offer meer noodig voor de zonde. We hebben het getuigenis, dat alle afgoderij veroordeelt, die van Rome, ook die van ons onze vergoding van wereld, geld, van het eigen «ik» hetzij goddeloos of vroom.

Met dat Woord gaan we door. Laat Rome dat feest vieren. We lezen even den tweeden Psalm nog eens na, en Openbaring 12 VS. 17: Zij hebben overwonnen, door het bloed des Lams en door het Woord hunner getuigenis. L.

Fundament en houvast der Gemeente is alleen de leer der Apostelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen