Vrouw(on)vriendelijk

In de gemeenteraad van onze 'buren in het noord-oosten' is een motie aangenomen dat de politiek zich actiever gaat inzetten om meer vrouwen in de gemeenteraad te krijgen. Alleen twee fracties 'met uitsluitend mannelijke leden stemden tegen', zo schreef het Algemeen Dagblad een beetje vilein. Want hoewel dat feitelijk klopt, werd niet ingegaan op de argumenten van deze fracties. Blijkbaar is het beeld dat moet worden geschetst belangrijker dan waarom mensen of partijen ergens voor of tegen stemmen. Dat een van de twee fracties die tegen stemde de SGP was, mag geen verrassing zijn. Maar ook binnen deze partij is de visie op dit vraagstuk de laatste jaren verschoven, in ieder geval bij een deel van de achterban. Enige nuance had daarom wel op zijn plaats geweest.

Het feit dat de motie werd aangenomen, werd gevierd als een soort overwinning, want in de raad 'hangt nog een beetje een masculien sfeertje', aldus een van de indieners van de motie. Dat waren overigens zes van de negen vrouwelijke raadsleden. Op een totaal van 37 raadsleden is de verhouding mannen en vrouwen inderdaad niet gelijk. De vraag is of dat een probleem is, of dat het tot probleem wordt gemaakt.

Niet tegen gelijkheid

Eerst nog even iets over de ongelijkheid tussen mannen en vrouwen in de samenleving; die is er nog wel degelijk.

Bijvoorbeeld op het gebied van salarissen. Het is inderdaad gek dat een man meer betaald krijgt dan een vrouw die exact hetzelfde werk doet, maar het komt nog steeds voor. Ook is er nog steeds kansenongelijkheid, al wordt dit volgens het Sociaal en Cultureel Planbureau snel minder de komende jaren. Dat mannen en vrouwen gelijk worden betaald bij gelijk werk en dezelfde kansen dienen te krijgen, daar zal echt niemand 'tegen' zijn.

Het gaat echter mis met het idee dat deze gelijkheid tot ver achter de komma van het zinnige moet worden doorgevoerd. Bijvoorbeeld door een quotum in te stellen dat de verdeling mannen en vrouwen in de top van het bedrijfsleven en publieke instellingen fifty fifty 'moet' zijn. Of dat in een gemeenteraad de helft vrouw 'moet' zijn. Dat is doorgeschoten gelijkheidsdenken. De focus moet eerst en vooral liggen bij kwaliteit; is de persoon bekwaam, kundig, geschikt voor een functie. Een vrouw die eigenlijk niet geschikt is voor een publieke functie toch maar naar voren schuiven omdat ze vrouw is, is ronduit vrouwonvriendelijk.

Passief kiesrecht

Vrouwen zijn prima in staat zich te weren in het politieke debat en volgens een onderzoek van de MotieMachine uit 2020 krijgen vrouwen in de politiek gemiddeld genomen meer voor elkaar dan mannen. En als ze worden tegengehouden binnen de politiek omdat ze vrouw zijn, dan kun je daar best iets van vinden. Maar ook binnen de SGP is dit sinds 2013 al niet meer aan de orde, aangezien de partij dat jaar passief kiesrecht toekende aan vrouwen. Dat betekent dat ook vrouwen binnen de partij het recht hebben om gekozen te worden en op een kieslijst te staan. In verschillende gemeenten is dit ook al gebeurd, en onze zuiderburen op Schouwen-Duiveland hebben zelfs een vrouwelijke SGP-wethouder. Die inderdaad onder vuur ligt, maar dat heeft niets met haar vrouw-zijn te maken.

Het is niet zo dat er te weinig vrouwen in gemeenteraden zitten. Als je het al een probleem wilt noemen, is dat veel meer dat vrouwen zich blijkbaar niet of nauwelijks geroepen voelen om de politiek in te gaan. Dat verworven recht bestaat immers al honderd jaar en de eerste vrouw die toetrad tot de Tweede Kamer kwam nota bene uit de Hoeksche Waard.

Andere keuze

Waar de echte ‘pijn’ zit voor de gelijkheidsidealisten, is dat het ook in 2024 zo is dat vrouwen in ruime meerderheid voor hun gezin kiezen door parttime te gaan werken. Helemaal niet werken om voor de kinderen te zorgen is er in de meeste gevallen al niet meer bij, gezien de gigantische financiële ongelijkheid tussen eenverdieners en tweeverdieners. Waar de nieuwe regering nog een schepje bovenop lijkt te gaan doen trouwens, maar dat terzijde. Een huis kopen op 1 salaris is alleen nog weggelegd voor de grootverdieners. Alles is erop gericht om ‘gelijkheid’ te creëren en desnoods te forceren.

In de eilandelijke gemeenteraad zitten 31 raadsleden, waarvan negen vrouwen. In de ogen van progressieve partijen zijn dat er minstens vijf te weinig. Het is vermoedelijk wachten op een dergelijke onzinmotie op Goeree-Overflakkee. Vrouwen werven voor de politiek is immers een zaak voor de politieke partijen, geen taak van een gemeenteraad. Die moeten zich buigen over de echte lokale vraagstukken. En die zijn er meer dan voldoende.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen