Ridders

Om maar zonder deur in huis te vallen (die stond immers al open): vrijwilligers zijn verschrikkelijk belangrijk in onze samenleving. Dat weten we allemaal, maar op sommige momenten word je daar in het bijzonder aan herinnerd.

Bijvoorbeeld in deze periode van het jaar. Op allerlei plekken worden activiteiten en festiviteiten georganiseerd, grotendeels door vrijwilligers. Als je leest en hoort dat sommige mensen vele honderden uren steken in het organiseren van een wielerronde of de Omloop, dan is dat wel iets om stil van te worden en bij stil te staan. Bovendien hebben we het dan alleen nog maar over de ‘zichtbare’ vrijwilligers die -bescheiden als ze zijn- ook vaak liever onzichtbaar blijven, op de achtergrond en de grote evenementen. We hebben het nog niet eens over de mensen die al jarenlang verenigingen draaiend houden. Deze mensen verdienen op zijn minst een lintje. En als ze die al hebben, een treetje hoger in de Orde van Oranje-Nassau.

Over die orde is nog wel wat te zeggen. Die hanteert namelijk wat opvallende criteria. Heb je je op lokaal niveau vijftig jaar en dus duizenden uren ingezet voor kerk of vereniging, dan is de kans groot dat je tot Lid in de Orde van Oranje-Nassau wordt benoemd. Ben je een omhoog gevallen BN’er met discutabele zangkwaliteiten en toevallig een paar jaar ambassadeur geweest van een goed doel (inclusief directeur met dik salaris), dan staat niets het ‘Ridderschap’ in de weg. Het verschil zit hem primair in de woorden ‘lokaal niveau’ en ‘regionaal of landelijk niveau’. Niet doorslaggevend is wat mensen hebben betekend voor hun omgeving, vaak over een zeer lange periode, maar of ze al dan niet landelijke bekendheid genieten. Dat is toch op zijn minst opvallend te noemen.

Het is natuurlijk prima dat bekende mensen die bekendheid gebruiken voor het goede doel. En als ze dat jarenlang en met veel inzet doen, is een lintje ook op zijn plaats. Bedenk wel dat BN’ers vaak ook profijt hebben bij hun inzet voor het goede doel. Het is toch goed voor je imago en dat opent deuren. Er hangt altijd een zweem van eigenbelang overheen, hoe onterecht dat ook kan zijn.

Dan de lokale helden. Die investeren ontelbare uren in hun vrijwillige taken, maar hebben vaak lak aan imago en bekend zijn. Ze willen hun dorps- of eilandgenoten een leuke dag bezorgen, iets leren of ‘gewoon’ helpen. Alleen al die bescheidenheid en inzet maakt hen minimaal Ridders. Wat het de koning ook heeft behaagd.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen