Oorlog in Irak

Laten we beginnen met Irak onder Saddam. Het was niet eenvoudig om daar te wonen en te leven. Saddam was een dictator die een mensenleven niet heeft gespaard. Met bruut geweld heeft hij zijn regiem gevestigd en in stand gehouden. Wel moet worden gezegd dat het land relatief vrij rustig was. Er woonden toentertijd ongeveer 3 miljoen christenen in Irak die, weliswaar als tweederangs burgers in een moslimland, toch een redelijk rustig leven hadden. Na de oorlog is die rust definitief verdwenen. Ook in een land als Libië heeft zich dat voorgedaan. Maar terug naar Saddam. Het was inderdaad een dictator, maar die zijn er meer in de wereld. Er zijn zelfs nog wel ernstiger gevaren dan Saddam aan te wijzen. Noord-Korea is vele malen gevaarlijker en ernstiger. Als er al ingegrepen moet worden, dan op zijn minst in dat land wat met zijn atoombommen en afstandsraketten de hele regio in spanning houdt. Er zijn maar weinig landen in de wereld waar heersers, zoals bij ons, door andere machten in evenwicht worden gehouden. Laten we er blij mee zijn.

Laten we in de tweede plaats letten op wat de inval heeft teweeggebracht. In het Midden-Oosten is er een bepaald evenwicht tussen de verschillende landen. Er was een spanning tussen Iran en Irak. Door deze spanning en oorlog konden deze landen, die vooral leven van de olieopbrengsten, niet al te veel schade aanrichten in buurlanden. Ze hadden werk genoeg aan elkaar. Inmiddels is de macht van Irak weggevallen en krijgt Iran veel meer macht. Dit fenomeen wordt nog versterkt doordat dit land recent een overeenkomt heeft gesloten met Saudi-Arabië. Er kan zomaar een hecht blok van landen ontstaan die veel problemen kunnen geven. Bovendien is de plaats van Amerika, ook mede door de inval, sterk verzwakt. De Amerikanen hebben verder de handen vol aan Oekraïne en China. Dus Amerikaanse leiding in deze regio zou weleens heel ver weg kunnen zijn. Veel belangen hebben de Amerikanen er ook niet meer. Rond de energievoorziening, in het verleden altijd een groot knelpunt, zijn ze inmiddels zelfvoorzienend geworden. Amerika is zelf een energie exporterend land geworden. De huidige perikelen rond de gasleveringen uit Rusland leveren Amerika goed geld op.

Laten we ook letten op wat we van de inval kunnen leren. President Bush trok ten oorlog met als argument dat Irak massavernietigingswapens had. Dat bleek echter onjuist te zijn. Ook zou er democratie in het land komen. Het is er niet van gekomen. Integendeel, het overblijfsel van het Iraakse leger vormde zich op tot de Islamitische Staat (IS) en heeft vreselijk huisgehouden in noorden van Irak. Er ontstond een enorme chaos, die tot op de dag van vandaag doorwerkt. We kunnen ervan leren dat we met grote militaire operaties geen landen en mensen kunnen veranderen. Bevolkingen en landen zullen zelf moeten trachten een goed bestuur te vormen. Daarbij is het goed als andere landen helpen, maar staten zijn soeverein en moeten zelf bepalen wat goed en slecht is. Geopolitiek wordt dat genoemd en dat is soms best lastig. Inmiddels heeft zich een nieuw en groot conflict gemeld. Rusland is ruim een jaar bezig in Oekraïne. Als de voortekenen niet bedriegen, dan kan Rusland die oorlog niet winnen en zullen we er nog vele jaren last van hebben. Het ingrijpen in andere landen heeft daarom weinig zin. Wel doen we er goed aan om hiermee rekening te houden. Defensie is nog steeds een belangrijke kerntaak van de overheid. Opdat we een stil en gerust leven mogen leiden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen