Prinses Beatrix bij herdenking 70 jaar Watersnoodramp in Oude-Tonge

Die dienst in Oude-Tonge begon in de Onze Lieve Vrouwe Hemelvaartkerk aan de Nieuwstraat. De gemeente had vooraf al aangegeven vooral op tijd te komen, in verband met de drukte. En dat was niet zomaar. Al om half 10 zat de kerk helemaal vol, alle 500 plaatsen waren bezet. Overlevenden, dorpsgenoten, genodigden, pers en iedereen die erbij wilde zijn. Als laatste kwam niemand minder dan prinses Beatrix de kerk binnen. Speciaal voor deze zeventigste herdenking kwam zij naar ons eiland.

Dat is niet geheel vanuit het niets. Haar moeder, toen nog koningin Juliana, kwam slechts een paar dagen na de Ramp al naar Goeree-Overflakkee. Prinses Beatrix was toen zelf 15 jaar en ging aan de slag om kinderen in het Rampgebied te helpen. Zo deelde ze onder meer speelgoed uit. Twintig jaar geleden, bij de vijftigste herdenking van de Ramp, was ze ook in Oude-Tonge. En nu dus weer.

De Ramp

De Watersnoodramp speelt een grote rol in de geschiedenis van het eiland. Niet alleen spreken we hier van voor en na de Ramp, we vertellen de verhalen nog altijd door. En dat moet wel, want het aantal mensen dat de Ramp heeft overleefd, wordt nu eenmaal steeds kleiner.

“Herdenken is heel belangrijk”, vindt ook burgemeester Ada Grootenboer-Dubbelman. “We zijn blij dat de prinses met ons wilde herdenken. Het blijft elk jaar indrukwekkend om de verhalen te horen en al die namen te zien van mensen die – ook 70 jaar later – nog steeds gemist worden.”

De verhalen

Eén van die verhalen werd verteld tijdens de dienst in de kerk. Daar kwam mevrouw Jo Tanis-Meijer aan het woord. Zij was pas 2,5 jaar oud toen de Watersnoodramp plaatsvond. Maar dat maakte die nacht niet minder heftig voor haar. “Ik kwam uit een gezin van 7 mensen, mijn vader en moeder en we waren met vijf kinderen”, vertelt ze. “Die nacht moesten we het dak op en dat ging al snel mis.” Ze vertelt hoe haar moeder en drie zusjes verdronken. Haar vader hield haar stevig vast en samen met haar broertje zaten ze uren op het dak. Uiteindelijk hield ook haar broer het niet meer, hij liet los. Nog vele uren gingen voorbij en op een gegeven moment hield ook haar vader het niet meer vol. “Mensen zorgden deze nacht voor zichzelf. Maar op een gegeven moment kwam er een man die, met gevaar voor eigen leven, mijn vader aanbood om te helpen. Door deze man hebben wij het overleefd.” Jo vertelt ook dat ze veel water had binnengekregen en dat ze per helikopter naar Dirksland zijn gebracht. Wonder boven wonder hield ze er geen fysieke schade aan over.

Langs de graven

Na een stille tocht kwam het gezelschap uit de kerk aan bij de begraafplaats aan de Heerendijk. Daar werden kransen en bloemen neergelegd. Vervolgens speelde Marieke de Jong-Koppenaal het Signaal Taptoe en werd er een minuut stilte gehouden.

Het was, ook dit jaar, de eer aan de basisschoolkinderen om voorop langs de graven te lopen. Zij zorgden ervoor dat op iedere steen een witte roos werd gelegd. Daarachter volgde het gezelschap met de burgemeester, de prinses, Commissaris van de Koning Jaap Smit en dijkgraaf Jan Bonjer.

De dienst werd afgesloten met een praatje en een kop koffie bij Hotel/Restaurant Lely aan de Kaai.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen