Hoop op sneeuwbaleffect na Ooltgensplaat Doet

Wordt het ramen zemen of rummikuppen? Klaas Sturris, bewoner van de Irenestraat, had gevraagd om het lappen van de ramen. Maar door het rare weer van zaterdag – felle zon en vijf minuten later weer een plensbui – had die klus ook zomaar in het water kunnen vallen. Niet getreurd, in dat geval gaan we rummikuppen, luidde de boodschap van de vrijwilliger van dienst. Want bij Ooltgensplaat Doet gaat het niet alleen om fysieke klussen, maar ook om een beetje aandacht voor elkaar.

Heel fijn

Uiteindelijk was het lang genoeg droog om de ramen van Klaas Sturris te zemen. “Heel fijn, want zelf kan ik het niet meer. Ik heb wel thuiszorg, maar die heeft andere bezigheden”, zegt de hulpvrager. “Ik woon hier nu acht maanden, en de ramen zijn in die tijd nog niet gezeemd aan de buitenkant. Nou zit ik niet de hele dag naar buiten te kijken, hoor… Ik ben nogal eens de hort op.”

Over Ooltgensplaat Doet is Sturris – “geboren, gezogen en getogen in de Plaet” – zeer te spreken. “Super, ze zouden dat een paar keer per jaar moeten doen.” Buurman Jimmy Matthijssen heeft dezelfde hulpvraag ingediend: ramen zemen. Ook hij is enthousiast over Ooltgensplaat Doet. Hij hoorde over het initiatief via een folder. Zijn buurman via het wekelijkse koffie-uurtje van “de overjarige jeugd” van het dorp. Samen zouden ze best wat meer hulp kunnen gebruiken, bijvoorbeeld bij het aan de weg zetten van de vuilcontainers.

Dat kan echter niet onder de vlag van Ooltgensplaat Doet. Dat is namelijk vooralsnog een eenmalige actie en bovendien bedoeld om incidentele klussen uit te voeren. Voor structurele hulp bestaan andere organisaties.

Hand en voet

Berend Jan Bruggeman, als wethouder van onder andere het sociaal domein ook aanwezig, zei bij de gezamenlijke aftrap in het oude raadhuis dat Ooltgensplaat Doet naadloos past bij het beleid van de gemeente. “We hebben op Goeree-Overflakkee te maken met een enorme vergrijzing. De vraag die daarbij opkomt is hoe je je dorp leefbaar houdt. De gemeente kan niet alles. Daarom hebben we samenwerkingsverbanden, zoals Paulina.nu. Maar ook de inwoners zijn keihard nodig. Dit initiatief laat zien welke kant we op moeten. Ooltgensplaat loopt voorop, mede door een dorpsraad die zich erg bezighoudt met maatschappelijke betrokkenheid en kijkt wat er voor het dorp nodig is.”

De wethouder omschreef Ooltgensplaat Doet als “voor elkaar een hand en een voet zijn”, zowel bij het uitvoeren van klussen als ramen zemen en de heg knippen, maar ook door samen een kopje koffie te drinken of te rummikuppen en zo de eenzaamheid te doorbreken.

Zinvolle dag

“Ik ben superblij met jullie”, zei Bruggeman tegen de vrijwilligers. “Ik hoop op een sneeuwbaleffect en wens jullie een heel zinvolle dag. Ik ben blij dat Ooltgensplaat dit Doet.”

En daar gingen de vrijwilligers. Het dorp in, op weg naar hulpvragers als Sturris en Matthijssen. En ook naar andere bewoners die misschien nog een klusje hadden. Het aantal hulpvragen was immers kleiner dan het aantal vrijwilligers. Hoe dat te verklaren is? Volgens de organisatoren en de vrijwilligers van Ooltgensplaat Doet is er een zekere schroom – of zelfs schaamte – om hulp te vragen. Maar het kan ook dat er al veel onderlinge hulp is.

Omdat er voldoende ‘personeel’ was en niet al te veel hulpvragen, belde Ooltgensplaat Doet ook aan bij bewoners die zich niet hadden gemeld. Hadden ze echt geen klusje te doen? Nou, dan liet de vrijwilliger in ieder geval een zak stoofperen achter. Die had een bewoner van het dorp in het raadhuis neergezet om mee te nemen en uit te delen. Over onderlinge aandacht gesproken…

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen