Natuurschilder Ruud Wuite terug van weggeweest

Als op en top natuurliefhebber drinkt hij het natuurschoon met volle teugen in. Als kind deed hij dit al en dat is altijd zo gebleven. Het was opa Wuite die de kleine Ruud al op zesjarige leeftijd de liefde voor het tekenen bijbracht. Opa deed voor hoe het moest en op diens schoot gezeten probeerde Ruud ‘t na te doen. Eerst met potlood, later met pastelkrijtjes, nog weer later ging hij ook schilderen en maakte hij z’n eerste olieverfschilderij. Teken- of schilderles heeft hij nooit gehad, maar Ruud vormde en ontwikkelde er zichzelf in. Een echte autodidact dus. Wel keek hij veel, en dat doet hij nog, naar hoe anderen ‘het’ deden of doen. Werk van mannen als Poortvliet en Wessels zijn voor Ruud leerzaam geweest en inspireren hem nog steeds. Hij heeft het atelier van wijlen Rien Poortvliet in Soest bezocht. Het leverde hem zelfs een hoeveelheid tekenpapier op waarop Poortvliet zelf altijd schilderde. Ook is hij meermaals bij wijlen Albert Wessels in Rijssen geweest, van wie Ruud tips en adviezen kreeg waar hij nog altijd profijt van heeft.

Schepping

De natuur is dé grote inspiratiebron voor Ruuds schilderwerk, dat hij naast zijn dagelijks werk als timmerman doet. Vol verwondering slaat hij gade hoe wonderlijk en schoon de Schepper alles heeft voortgebracht en al dat moois in stand houdt. “Je kunt toch niet begrijpen dat God ons, zondige mensen, na de zondeval die prachtige schepping heeft gelaten om in te wonen en om van te mogen genieten? Ik zou het mooi vinden als door middel van m’n schilderijen ook anderen iets opmerken van de schoonheid die Zijn scheppende hand heeft voortgebracht.”

Technieken

Ruud schildert niet alleen in het open veld, maar ook aan de hand van foto’s. “Het mooie is dat je als schilder zelf het beeld kunt aanpassen, dingen kunt weglaten of toe kunt voegen. En heel belangrijk is natuurlijk de lichtval in je schilderij.” Ruud bedient zich van verschillende technieken. Hij hanteert niet alleen kwast of penseel, maar maakt ook gebruik van een bosje gras waarmee hij de verf aanbrengt, of van doekjes waarmee hij de verfstof op het doek ‘poetst’. Dat laatste doet hij ook wel gewoon met z’n vinger. Of hij maakt gebruik van een theezeefje, waardoorheen hij in één keer de verf op een speciale manier verspreidt. Terwijl hij hierover vertelt pakt hij een klein, stijf puntvormig vogelveertje dat op tafel ligt. “Ook hier schilder ik mee: het schildersveertje. Het is een bijzonder vogelveertje dat je alleen bij de houtsnip aantreft, slechts één per vleugel. In vroeger eeuwen werd het gebruikt om heel fijn schilderwerk mee te doen.”

Levensecht

Al vanaf zijn jeugdjaren heeft Ruud afname van zijn schilderijen. Het begon al toen hij nog tiener was en een handelaar zijn oog liet vallen op het fraaie schilderwerk van de jonge Wuite. Telkens weer kwam de man terug en kocht zo grote aantallen prenten bij hem op. Door de jaren heen heeft Ruud heel wat opdrachten gehad.

In het oog springend was wel de grote wandschildering, uit meerdere panelen bestaand, die hij in 2002 maakte voor het toenmalige verpleeghuis De Samaritaan in Sommelsdijk. Maar ook in verpleeghuis Salem te Ridderkerk wordt één van de gangen gesierd door een omvangrijke wandschildering van Ruuds hand: het molenlandschap te Kinderdijk. En hoe levensecht dit geworden is bleek wel uit het voorval dat zich laatst in het verpleeghuis voordeed. Eén van de mannelijke bewoners die langs het ‘landschap’ liep en de knotwilgen passeerde die daarin zijn afgebeeld, deed net eender als wanneer hij in ver vervlogen tijden hoge nood had. Bij de dichtstbijzijnde boom bleef hij staan, draaide zich om en enkele tellen later stroomde er een hoeveelheid urine langs de ‘boomstam’ over de vloer… “Een mooier compliment kun je als schilder toch eigenlijk niet krij-gen”, lacht Wuite naderhand.

Thuis

Als geboren en getogen Rotterdammer is Ruud jaren geleden al op Goeree-Overflakkee komen wonen; eerst in Ouddorp en later, en nog steeds, in Goedereede. Aan zijn ‘spraak’ valt echter niet op te merken dat hij uit de grote stad komt en hij zou daar niet meer naar terug willen ook. “De natuur hier is zó mooi en geeft zoveel schildersinspiratie. En de mensen zijn ook echt vriendelijk. Zo maakte een goede vriend van me een heuse website voor me. Ja, ik voel me hier al jaren thuis”, zegt de inmiddels 47-jarige Goereeër.

Wie geïnteresseerd is in het werk van Wuite kan een kijkje nemen op www.ruudwuite.nl. En wie naar aanleiding daarvan graag met hem in contact komt of een schilderopdracht overweegt kan hem bereiken via de mail: ruudwuite@gmail.com.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen