'Stormramp februari 1953'

Onderstaand het gedicht van de heer D. Hermans te Den. 'Rommei, door hem voorgedragen, tijdens de. herden­ Üngsdienst van afyetopen vrijdagavondin het kerkgebouw van de Hervormde gemeente te. Tien BommeL

"Buükr&ndwod het (anßs (k dijken,

rondhei eiümdvan J[a(^.

Mmißeaißinß even l<ijl(en over 't [and en naar de zee,

over 't [and en naar de zee,

vóór men zich hejafte ruste.

Onze dijf^en zijn zeer ster^

't zvas vertrouwen dat ons suste

in der vaad'ren machtig werU^ Lang was it^nitt ingeslapen

Lang was it^nitt ingeslapen toen een deur, met jdgepiep,

toen een deur, met jdgepiep,

en de l<bl(jnij wa^r maa^e:

't Was de zee die tot ons riep.

Jtot de dijl(stonden de mannen

handenwringend in eO(gar,

tot het uiterst toe gespannen,

met de schop en zandzal^ßaar.

Steeds maar hoger steeg het water,

't ging er nu reeds overheen; 't stortte zich met jeigeJf^ter,

't stortte zich met jeigeJf^ter, met geweid, zo naar Beneên.

met geweid, zo naar Beneên. 'Biddendstond men hij degoCven,

'Biddendstond men hij degoCven,

waar men eerst 't had verwacht, 't Mensenwerl([ag reeds hedoCven

't Mensenwerl([ag reeds hedoCven van ons oude voorgesCacht.

van ons oude voorgesCacht. 'Dijf;m, machtige stuJ^n werl<;en,

'Dijf;m, machtige stuJ^n werl<;en,

doorgedachten eensgeiegd, huizen, stee en grote l(erl(en,

huizen, stee en grote l(erl(en, werden somsgdij/(gestecht.

werden somsgdij/(gestecht. Jonge mannen, vrouwen, ^nderen,

Jonge mannen, vrouwen, ^nderen, vfuchtendin hun nachtgewaad,

vfuchtendin hun nachtgewaad, oude [ieden, zuigeLingen,

oude [ieden, zuigeLingen, 't was voor hen soms aCte laat.

't was voor hen soms aCte laat. iMen zijn er omgel^gmen

iMen zijn er omgel^gmen in die feßruarinacht.

in die feßruarinacht. 1/Cuchtendsoms op huis en honten.

1/Cuchtendsoms op huis en honten. Vechtend tot de laatste Iqacht;

Vechtend tot de laatste Iqacht; tot de handen 't niet meer l(gnden,

tot de handen 't niet meer l(gnden, Vielen zijn in 't water neer.

Vielen zijn in 't water neer. 't 'Water heeft ooHJien verslonden

't 'Water heeft ooHJien verslonden en hetgafzijn prooi nu weer.

Ächter grote stapels zi>ra^ut,

in een Iqüldaar in de dijH^

op hungrafeen Iquis Van hout,

er omheen wat modderig slijH^

ledere l(ger als Ü^daar langs ^m,

Hjj^ zo droef die pCd(mij aan.

Ms il(z' in gedachten opsom,

dan is 't aCsofze voor mij staan.

O, Qodvan oude dagen,

maar ool(van deze dag,

Wij l^men Biddend vragen,

in ootmoed en in diep ontzag:

[eer ons op 11 alleen vertrouwen;

Jezus Christus is de IHjl^,

'Daarop is het veilig houwen,

voor nu en voor altijd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen