Overdenkinguit de Heilige Schrift

Mattheus 26:47­56Het zwaard van de vijand Gevaarlijk voor Christus en Zijn discipelen zijn de zwaarden en stokken van de verraders en vijanden die de olijvenhof binnendringen. Amper heeft Christus zijn gebed beëindigd of daar danst het grillige fakkellicht tussen de bomen van de tuin in de duistere nacht. Daar nadert een in der haast bijeengeraapte troep soldaten, tempelpolitie, privéknechten van de hogepriester en voorop... Judas. Eigenlijk een heel vreemde vertoning. Jezus zegt het ook duidelijk: „Zijt gij uitgegaan als tegen een moordenaar met zwaarden en stokken om Mij gevangen te nemen... dagelijks zat Ik bij u lerende in de tempel en gij hebt Mij niet gegrepen". De vijandige wapens zullen Christus uiteindelijk leiden naar de dood.

Bedreigen en bedriegen

Ook nu zijn vijanden en verraders bedreigend voor de gemeente. Gelukkig gaat het in Nederland (nog) niet met zwaarden en stokken. Maar ze zijn er velen in onze tijd, die Christus en Zijn gemeente haten en ook die hun Heere verraden nadat zij het teken van het Verbond ontvingen en zelfs hun geloof openbaar beleden hebben. Langzaam maar zeker wordt de leefruimte van de gemeente ingeperkt; telkens wordt een klein stukje vrijheid weggesneden. En wanneer komt de vijand? Evenals in Gethsemané: in de nacht, als de discipelen slapen. Zo ook nu: juist als wij geestelijk slapen, als de duisternis van een dor geestelijk leven over de kerk ligt, rukt de vijand op. Het zwaard van de vijand is een gevaarlijk zwaard.

Het zwaard van een vriend

We lezen elders dat de discipelen twee zwaarden bij zich hebben. Waarschijnlijk slagersmessen, bedoeld voor het slachten van het paaslam. Ze hebben nog gevraagd: Heere zullen wij met het zwaard slaan? Maar Petrus hoort het al niet meer. Het mes blikkert in het licht van de flambouwen, met een harde slag tracht hij de bediende van de hogepriester het hoofd af te slaan. Voor Petrus wordt het hier oorlog, een heilige oorlog. Ze zullen Zijn Heere niet hebben. Het is voor Christus' zaak. Voorwaarts Christenstrijders.

Wij herkennen die heilige verontwaardiging toch wel? Als wij zien hoe de gemeenten kwijnen, hoe mensen het Evangelie verkwanselen, als wij letten op de leugenaars. Zouden wij ook niet ijverig en streng Christus' zaak willen verdedigen. Zijn zaak doorzetten, de schouders eronder, de vuisten ervoor, het zwaard getrokken?

Doodslapers en doodslagers

Hoe bestaat het. Zo het ene moment in diepe rust en het andere moment een en al strijdlust voor Christus. Ja, maar dat is het juist. In het voorafgaande bijbelgedeelte lezen wij hoe de leerlingen slapen kunnen, hier zien we hoe diezelfde mensen vechten kunnen.

Het is bij hen: slapen of slaan. Mensen die slapen als er gebeden moet worden, slaan erop als er geleden moet worden. Mensen die te weinig strijden met gevouwen handen, doen het te veel met gebalde vuisten.

Verboden en overbodig

Nu is dat zwaard van Petrus een verboden wapen. Allen die het zwaard opnemen zullen door het zwaard vergaan. Als er iemand het zwaard mag opnemen dan kan dat alleen de overheid zijn, om hen die het eigenmachtig opnemen, te weerstaan. Bovendien is het een totaal overbodig zwaard. „Of meent gij dat Ik mijn Vader nu niet kan bidden en Hij zal Mij meer dan twaalf legioenen engelen terzijde stellen?" Dacht je, Petrus, dat Ik die twee povere slagersmessen nodig heb om Mij te weer te stellen? Wat ben je blind datje niet ziet dat zij die met ons zijn, veel meer zijn dan die met hen zijn. Twaalf maal zes duizend zwaarden zijn er. De slagorden staan immers gereed in de hemel om als het nodig is de Zoon van God terzijde te staan.

Het gevaarlijkste zwaard

Dat wapen van Petrus is niet alleen overbodig en verboden, maar het is bovendien veel gevaarlijker voor Christus dan dat van de vijand. Want... hoe zouden dan de Schriften vervuld worden die zeggen dat het alzo geschieden moet. Daarin ligt het geheim van deze geschiedenis. Het moet zo gaan. Moet dit zo geschieden? Ja, had de profeet Jesaja niet gezegd: Hij heeft Zijn ziel uitgestort in de dood en is met de overtreders

geteld geweest... Begrijpt u waarom Christus Zelf zo nadrukkelijk opmerkt dat ze tot Hem komen als tot een moordenaar? Om erop te wijzen dat hier de Schrift wordt vervuld.

De Herder geslagen

Hij moet die weg gaan als de lijdende Knecht des Heeren. Maar waarom dan? Er is één ding dat heel het idee van Petrus en de anderen totaal anders maakt: de zonde. Wij dwaalden allen als schapen, wij keerden ons een iegelijk naar zijn weg, doch de Heere heeft ons aller ongerechtigheid op Hem doen aanlopen. Hij was veracht en de onwaardigste onder de mensen, een Man van Smarten, en verzocht in krankheden. Waarlijk Hij heeft onze krankheden op Zich genomen en onze smarten die heeft Hij gedragen. Hij moet naar het kruis. Niet om die vijanden, niet om de verrader, niet omdat Hij hen niet verpletteren kan, maar omdat er anders geen genade is. Zo Gij in het recht zou treden, o Heere, en gadeslaan onze ongerechtigheden, ach, wie zal dan bestaan? Dan zou er wel een rechtvaardig, maar niet een barmhartig God zijn. Zo wil het zwaard van de vrienden Christus weerhouden van dit verzoenend sterven. Het brengt het heilswerk van de Zaligmaker in gevaar.

Een afgesneden zaak

Ook wij moeten leren dat het kruis er noodzakelijk moet zijn. Dat het er voor óns is. En dat er zonder dat kruis geen enkele kans is om nog aan het oordeel te ontkomen. Dat zullen wij persoonlijk moeten leren, door geloof en bekering. De Heilige Geest van Christus moet ons leren hartelijk berouw te hebben. Dat vraagt wel alles van onszelf Al het onze moet eraan. Het zal gaan om een andere weg dan slapen of slaan. Het is niet de weg van vechten of vluchten. Maar van volgen. Volgen met lege handen. Onszelf verliezen. Als wdj niet voor eeuwig buiten willen blijven, zullen we moeten leven van het werk dat Hij volbracht heeft aan het kruis. De Heere heeft gestreden en wij zullen stil zijn. En wat ons in die weg ook afgenomen wordt hier op aarde, één ding zal nooit van ons genomen worden: de zaligheid in Hem. Wij worden dringend geroepen om deze weg te gaan, de smalle weg, door de enge poort, van zwaarddragers kruisdragers worden, want eenmaal zullen kruisdragers kroondragers zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen