In Gesperk Met...
dhr. M. Dubbeld te Middelharnis
Iemand zei over hem: „Hij is dokter, psychiater, dominee, priester en maatschappelijk werker tegelijk". Giel Dubbeld heeft voor geen van deze ambten en beroepen geleerd, maar sommige eigenschappen heeft hij van nature. „Ik weet niet hoe dat komt", zegt hij, „maar ik weet overal m'n woordje op te vinden en de mensen begrijpen me nog ook."
Bijna zijn leven lang heeft hij onder de mensen verkeerd. Ruim 30jaar was hij postbode. Vóór de ramp van '53 had hij al een paar jaar, voor drie uur per dag, bij de PTT gewerkt en dat was hem goed bevallen.
Zijn eigenlijke opleiding was schilder. „Ook een prima beroep ", vindt hij, maar ik heb er toch nooit spijt van gehad dat ik naar de PTT ben gegaan. "Hij vervolgt: „Ik ben nogal avontuurlijk aangelegd en ga graag de pad op, mensen ontmoeten. Acht jaar lang heb ik de post in de vakantieoorden van Ouddorp rondgebracht, in den Westen, zoals we altijd zeiden. Zo'n ronde betekende 40 km. fietsen plus dat ik nog twee keer moest gaan bijladen op het dorp. Ik werd vaak door de mensen op de koffie gevraagd. Zó vaak, dat ik bij wijze van spreken het koffie drinken niet op had gekund, als ik gewild had."
Het is dat hij een groot verantwoordelijkheidsgevoel heeft, anders zouden veel mensen hun post pas 's avonds hebben gekregen....
Op 55-jarige leeflijd is hij met pensioen gegaan. Hij had van '49 tot '51 in Indië gezeten dus telden die jaren dubbel voor zijn pensionering. Ineens had hij zeeén van tijd, waarin zijn vroegere vak, schilder, weer boven kwam drijven. „Ziet mijn huisje er niet piekfijn uit?"
Op een gegeven dag werd hij aangesproken door Geb van Middelkoop van het Dienstencentrum. „Luusteres", zei deze opz'n Flakkees, „zou jij misschien voor ons één uur per dag maaltijden willen rondbrengen voor de mensen van Tafeltje Dekje?"
„En nu ben ik daar ingegroeid. In het begin bezorgde ik tien mensen hun maaltijden maar inmiddels zijn dat er 65 geworden. Ik doe dit werk graag, hoewel ik er niets mee verdien. Maar ik zou met anders willen en ook niet kunnen."
„U bent méér dan alleen die man die de maaltijd komt brengen."
„Ik beschouw mezelf als een soort hulpverlener, ook op het psychische vlak. Ik maak van alles mee. Veel mensen, die ik op mijn weg tegenkom, zijn eenzaam. Soms hebben ze in geen dagen iemand gezien. Bij velen ben ik als kind in huis. Als er wat aan schort ben ik vaak de eerste die dat ziet of hoort."
Hij bezorgt de maaltijden voor twee dagen tegelijk. De ene dag in Middelharnis en Sommelsdijk en de andere dag in Nieuwe Tonge en op Stad. Hij kan dan natuurlijk niet altijd met iedereen een opbeurend babbeltje houden. „Nee, dat kan niet", beaamt hij „Ik verdeel het een beetje. Dan zeg ik: maarige bin joe an de beurte, oor."
Bij Dubbeld kunnen de mensen hun angsten en en zorgen kwijt. Zoals bijv die oudere vrouw, die naar een kleinere woning was verhuisd en heimwee naar haar oude huis had.
„Je hebt met zo'n vrouw meegeleefd. Je vroeg steeds of het al opschoot met de verhuizing, hoe de zaken stonden enz. Toen ze eenmaal verhuisd was, leek ze net een treurwilg. Ze miste het oude vertrouwde. Ik kan me dat goed voorstellen. Iemand moet dat verwerken. Het is dan belangrijk dat je kunt luisteren.... En je wijst ook op de fijne dingen die er zijn. „Kiek toch es, wat een pracht van een huusjeje noe heit", zeg ik dan."
Bijna zes jaar geleden is hij met de bezorging van maaltijden voor Tafeltje Dekje begonnen. Als iemand hem daarvóór had gezegd, dat hij zich daar zó voor zou geven, dat zou hij dat niet geloofd hebben. Niet graag zou hij nu dit werk willen missen.
„Kunt u aangeven waaróm u dit doet?" „Dat is moeilijk te omschrijven. Maar het geeft me een
„Dat is moeilijk te omschrijven. Maar het geeft me een enorme voldoening. Het is een taak, die ik wil volbrengen. Het geeft mij een doel in het leven. Als ik zou willen, heb ik genoeg te klussen hoor, maar nu wordt het een beetje in evenwicht gehouden."
Wat heerlijk dat er zulke mensen zijn...., geen woorden maar daden. T.K.
Zomaar T.K.
met gemaakt zomaar
maar gekregen met je mee gelopen
niet ontdekt wonder
maar onthuld boven wonder
zomaar zomaar
op je weg gekomen een vriend Hans Bouma
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 februari 1992
Eilanden-Nieuws | 14 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 februari 1992
Eilanden-Nieuws | 14 Pagina's