Het Kijkvenster

- Opus Deï

- Zalig- en heiligverklaring

- Huiswerk

Evenals in de kerken die uit de Reformatie zijn voortgekomen zijn ook in de Rooms-Katholieke Kerk progressieve krachten aan het werk. In ons land zijn die krachten zelfs zeer sterk. Het 'rijke roomse leven' van voor de oorlog bestaat nauwelijks meer, en veel van wat de oudere rooms-katholieken heilig was, verdwijnt als sneeuw voor de zon. Het is een wonder dat men ondanks alles toch nog altijd kans ziet de eenheid te bewaren. Bij dergelijke interne verschillen zouden in het Protestantisme scheuringen onvermijdelijk zijn.

Een conservatieve tegenbeweging in de Roomse Kerk is 'Opus Deï', een niet te onderschatten organisatie van leken. Zij tracht de oude waarden zoveel mogelijk te verdedigen en schijnt daartoe te beschikken over een netwerk dat in vele landen aktief is, maar dat zich toch voor een groot deel aan de waarneming onttrekt.

* * *

De oprichter van Opus Deï was een Spanjaard, Escriva de Balaguer. Hoe hoog zijn werk door Rome wordt gewaardeerd blijkt wel uit het feit dat hij naar alle waarschijnlijkheid in mei van dit jaar zalig zal worden verklaard.

Ik ontleen deze gegevens aan de Zendingsbode, het orgaan van de Spaanse Evangelische Zending, van januari j.1. Omdat onder reformatorische christenen weinig bekendheid bestaat met de r.k. opvattingen daaromtrent, leek het me goed u één en ander door te geven. Ik laat de auteur van het artikel, de heer F. van Holten, aan het woord:

„We moeten hier onderscheiden tussen een 'zaligverklaring' en een 'heiligverklaring'. De zahgverklaring gaat

steeds aan de heiligverklaring vooraf Het is een uitspraak van de paus, dat een bepaalde gestorvene als 'zalig' moet worden beschouwd. Zo'n zaligverklaring draagt altijd een voorlopig karakter. Ze betekent dat de verering van een dergelijk persoon in een beperkt gebied van de kerk toegestaan wordt. Het is wel gebeurd dat een zaligverklaring later weer werd ingetrokken. Dan heeft men intussen 'verkeerd gebeden'! Geen wonder ook, als mensen op Gods stoel gaan zitten en zulke gewichtige uitspraken willen doen. Maar meestal wordt de zaligverklaring gevolgd door een heiligverklaring'. * * *

* * *

De heiligverklaring komt tot stand via een proces, waarbij de levensloop van de kandidaat-heilige wordt nagegaan. Welke reputatie had hij, en heeft hij wonderen verricht? Alle stukken worden dan naar Rome gezonden en tijdens het proces worden de argumenten vóór en tégen aangedragen. Tijdens de derde en laatste zitting, waarbij de paus zelf aanwezig moet zijn, wordt de beslissing genomen.

Wordt de overledene inderdaad heilig verklaard, dan kondigt de paus dat af vanaf de bisschopszetel. Vervolgens wordt een schilderij van de heilige geplaatst in de St. Pieterskerk en wordt zijn naam ingeschreven in 'het boek der heiligen'. In de hele kerk mag dan de betreffende persoon als heilige worden vereerd en aangeroepen.

* * *

Tot slot nog een keer een citaat uit het artikel van Van Holten:

„Het zal de lezer, ook uit het bovenstaande, duidelijk zijn dat er tussen Rome en de Reformatie niet maar wat accentsverschillen liggen, maar dat het verschil fundamenteel is. Eén vraag nog: Staan de kerken van de Reformatie altijd en in alles op de onwankelbare Rotsgrond van Gods Woord? Of is er ook heel wat gangbaar onder ons dat niet kan bestaan voor die énige Toetssteen?"

Aan die vraag hebben we, denk ik, tot welke kerk we ook mogen behoren, genoeg huiswerk!

Waarnemer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen