Prachtig afscheid, m�t goud, voor Jo van Dongen van 'de Goede Ree'

AI zou ze Commandeur van 'k weet niet wat geworden zijn, 't zou een titel zijn geweest die Jo van Dongen vast had willen ruilen voor die ere-naam die haar spontaan werd toebedacht: 'moeder van de Goede Ree'. Donderdagmiddag heeft ze haar 'gezin', dat haar in leeftijd ver te boven gaat gedag gezegd, maar alle deuren blijven haar geopend. Jo ging in de VUT, met pijn zoals die door haar en velen is gevoeld, maar met de meest dankbare herinnering aan zevenentwintig goede jaren, met sympathie en zelfs met goud bekroond...!

De gouden HDG-speld, de tweede die is uitgereikt, is häär ten deel gevallen, haar opgespeld door predikant-voorzitter ds. J. T. Cazander, en dat met heel veel overtuiging. Over de stiptheid waarin Jo heeft uitgeblonken, over haar zorgvuldigheid en die ingeboren vriendelijkheid voor bewoners en voor 't personeel, „eigenschappen die hier zullen blijven leven", zei ds. Cazander, wetend hoe hecht Jo's naam aan 't huis verbonden is en dat zal nog lang zo blijven ook wanneer Jo zich in welverdiende ruste teruggetrokken heeft. Door ds. Cazander, en na hem door vele anderen, werd haar in die komende periode, waarin 't aan bezigheden tóch nog niet ontbreken zal, Gods zegen toegewenst.

Een lange rij van sprekers, met voordrachtjes, met zang en met hartelijke woorden is daarop gevolgd en de dames van Dongen junior en senior (want ook Jo's bejaarde moeder, bijna 87, was aanwezig) hebben daarvan genoten. Traantjes moesten worden weggepinkt en 't was maar goed, zo dacht Hoofd Voedselvoorziening dhr. C. J. Visbeen, dat Jo al 'bij stukjes en beetjes' afscheid had genomen, zodat deze middag eigenlijk nog maar een stukje afscheid restte. Personeelsleden verhaalden met smaak over de accuratesse van mej. van Dongen, hoe ze steeds speurde naar 't serviesgoed dat ze miste waarmee haar stiptheid werd tentoongesteld, d'r is haar niks ontgaan, maar hoe kon het ook: „de naam juffrouw van Dongen, is hier gewoon gezongen", zo werd daarop teruggezien.

Heel gevoelvol werd ze ook door mevr. Verolme, namens de bewoners toegesproken. Door haar werd mej. van Dongen de 'moeder' van 'de Goede Ree' genoemd, vanwege haar steeds betoonde zorgzaamheid. „Moge het onder 's Heeren zegen, u rijkelijk worden beloond, voor eeuwig bij de Heere geborgen, moge dat voor u de toekomst zijn", zo wensten de bewoners haar toe, verzameld in een zaal zó vol dat dat door direkteur dhr. de Ronde helemaal uniek werd genoemd.

Overladen met cadeaus, soms door de bewoners zelf gemaakt, heeft mej. van Dongen ten besluite van het officiële gedeelte van de receptie een hartelijk woord van dank gesproken. Gode toonde ze zich dankbaar voor de verkregen gezondheid zo lang haar werk te hebben mogen doen, de collega's en het bestuur was ze erkentelijk voor de manier waarop kon worden samengewerkt en gewerkt is er, ook omdat er zo 'ontzaggelijk veel' veranderd is, zo heeft mej. van Dongen aangestipt, o.a. terugdenkend aan haar beginjaren in 'de Goede Ree' toen nog twee bewoners op een kamer huisden, terwijl nu ieder een eigen kamer heeft.

Haar opvolger dhr. Melick wenste ze een evenzo prettige werkomgeving toe, zoals zij die zelf zo lang heeft mogen ervaren. „Gods zegen en tot ziens", zo heeft ze ieder toegewenst.

En toen waren er nog die honderden handen te drukken, alleen al de 242 rechterhanden uit de zaal en voorts nog van hen die nadien gekomen zijn. Om 10 voor 6 nam Jo haar eerste Spa'tje, maar nadien is 't nóg weer feest geworden toen de fam. van Dongen boven, in de personeelscantine aan een kostelijk diner werd genood.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen