Het Kijkvenster

Nadat de Hervormde Kerkorde een wijziging heeft aangebracht in de bepaling over de verhouding tot Israël zijn nu ook de Gereformeerde Kerken die weg opgegaan.

Zending onder de joden, zoals die voorheen werd bedreven, is al lang een achterhaalde zaak. Uiteindelijk is de God van het Oude Testament ­ zo was de redenering ­ geen andere dan de God en Vader van de Heere Jezus Christus. Zending kun je bedrijven aan heidenvolken, niet aan een volk dat de God van het Oude Testament dient en vereert. De Hervormde Kerkorde bevatte dan ook een artikel waarin gesproken werd over 'het gesprek met Israël, om hen uit de Schriften te betuigen dat Jezus de Christus is'.

Maar ook dat bleek velen nog te ver te gaan. Het getuigenis is een 'dialoog' geworden, een vrijblijvend gesprek. Iedere vorm van meerwaarde van het christendom boven het jodendom is contrabande... * * *

* * * De Gereformeerde Kerken hebben, op de laatstgehouden Synode, ongeveer eenzelfde standpunt ingenomen.

Zij roepen nu op, 'gestalte te geven aan de onopgeefbare verbondenheid van de gemeente van Christus met Israël, en te zoeken naar gelegenheid voor joden en christenen tot wederzijds getuige zijn'. Wie nu mocht denken dat op deze wijze het kontakt en het gesprek met Israël bevorderd zouden worden, die heeft het mis! Want zelfs het getuige zijn gaat de orthodoxe jood nog te ver.

De eerste reakties uit die kring waren: laten de christenen, als ze zo nodig moeten getuigen, maar naar de heidenen gaan, wij hebben hun getuigenis niet nodig!

Met andere woorden: hoe veel water de christen ook in de wijn doen, het zal aan de afwijzende houding van de joden niet veel veranderen. Zelfs het vrijblijvende gesprek wijzen ze af... * * *

* * * In De Wekker heeft de Christelijke Gereformeerde hoogleraar W. van 't Spijker zijn visie gegeven op de wijzigingen in de Hervormde en de Gereformeerde Kerkorde. Hij vindt dat beide kerken ontrouw zijn geworden aan de Nieuw Testamentische opdracht ook tegenover de joden van Christus te getuigen. 'Wederzijds getuigen', aldus Van 't Spijker,

„dat betekent dat er voor een werkelijk betuigen dat Jezus de Christus is, geen plaats meer is. Wij hebben voor de joden geen werkelijke boodschap meer".

Het is allemaal een gevolg, zo stelt hij, van het feit dat het gezag van de Schrift niet meer wordt erkend. Het Nieuwe Testament is voor velen

„een verzameling menselijke getuigenissen omtrent een joodse Rabbi, die mogelijk geleerd heeft wat in de evangelieén staat, maar die reeds door Paulus helemaal verkeerd geïnterpreteerd is".

En de konsekwentie is, wanneer men geen boodschap meer heeft voor Israël, dat men ook geen boodschap meer heeft aan Israel. Wel aan de Palestijnen die immers uit hun land zijn gezet! Dat is volgens Van 't Spijker, echter geen theologie meer, maar ideologie.

Ik denk dat Van 't Spijker hier 'de spijker op z'n kop slaat'. Ook tegenover de joden ­ of we dat nu zending noemen of getuigenis, dat doet er niet toe ­ hebben we geen andere boodschap dan van Hem Die gezegd heeft: 'Ik ben dé ^ Waarnemer

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen