Brandstofheffing: Stoppen in tuinbouw slaan door

WABM-heffing is de naam die staat voor een brandstofheffing op grond van de Wet Algemene Bepalingen Milieuhygiëne. Met die heffing probeert de regering minder leuke foefjes uit te halen: het Ministserie van VROM (belast met milieuzaken) vult de gaten in zijn budget met geld dat geëist wordt van de energie-vreters. Is zo'n akde wel zorgvuldig en billijk en doet deze overheidstaktiek recht aan het principe dat de vervuiler betaalt?

De WABM-heffing, dit jaar ruim 900 miljoen gulden, wordt door het Kabinet in 1992 opgevijzeld met zo'n slordige 500 miljoen gulden. Dat levert een aardige duit op en wordt besteed aan het milieubeleid. Het lijkt nobel en simpel maar de werkelijkheid is anders. Sommige (energie-intensieve) produktiesektoren blijken daarvan de dupe te zijn. Het milieubeleid van de overheid behoort te worden gefinancierd met algemene rijksmiddelen. Wanneer aan voorwaarden wordt voldaan kan de vervuiler terecht betalen, maar dienen de aldus bijeengebrachte gelden te worden besteed aan zeer nauwkeurig omschreven doeleinden. In dat geval spreekt men al gauw over bestemmingsheffingen, waarbij aangegeven is wie betaalt, welke heffingsgrondslag er is, welk doel voorstaat en hoe de heffingsgelden 'teruggesluisd' worden. Een WABM-heffing zal zeker moeten voldoen aan bepaalde voorwaarden. Het is merkwaardig dat de gewraakte brandstoflieffing (op basis van de Wet Algemene Bepalingen Milieuhygiëne) wordt aangewend om het VROM-budget te spekken ofte dichten. Zelfs het voorwendsel 'milieubeleid' is te doorzichtig; zeker als ook minister Alders op zijn begroting 60 miljoen gulden moet inleveren. De boekhoudkundige truc duidt erop dat energie-vreters goed zijn om de huishouding van Alders te financieren. Misschien wordt deze onoirbare finan

Misschien wordt deze onoirbare financieringstruc enigermate gecamoufleerd door de brandstofheffing een ruimere bestemming te geven. Zelfs een bekostiging van algemene milieu-uitgaven behoudt een kwalijke geur als ambtenaren op enkele departementen (L en V VROM, V en W) worden betaald met heffingsgeld, als het openbaar vervoer (deels) wordt gefinancierd en als de brandstofheffing deels wordt ingezet om het boeren-mest-probleem op te lossen. Het is volkomen terecht dat de Raad van State - 's lands belangrijkste adviescollege - bezwaar aantekent tegen de hantering van de brandstofheffing WABM.

De glastuinbouw in ons land wordt zwaar gedupeerd, omdat deze energieintensieve sektor wordt opgezadeld met een gepeperde WABM-rekening. Elke cent extra voor het gestookte gas kost de tuinders bijna 40 miljoen gulden per jaar. De tuinbouw biedt werk aan ruim 80.000 mensen en exporteert voor ongeveer 7,5 miljard gulden jaarlijks.

Het gaat wat ver om zo'n sektor een rekening te presenteren voor aktiviteiten die VROM pleegt. Uiteraard erkennen tuinders hun verantwoordelijkheid voor het milieu; zij willen ook offers brengen en energiebesparende akties ontwikkelen. De tuinbouw is bereid daarvoor harde afspraken (convenanten) te maken met de overheid. Maar als de overheid deze verantwoordelijkheid van de tuinbouw beantwoordt met een onevenredige rekening, slaan alle stoppen in de tuinderskassen door.

Reprimande

Getuigt de anti-brandstofheffing-houding in tuinderskringen van afkeer of verzet tegen milieubeleid? Niets is minder waar. Tuinders willen leven met een milieuheffing, mits deze voldoet aan de eerdergenoemde criteria. Zo'n heffing is slechts hanteerbaar als alle andere instrumenten onvoldoende blijken om de gestelde doeleinden te realiseren. De heffingen zullen een duidelijke

op een belasting van de produktiefaktor rd energie en indien deze niet louter bedoeld is om een departementale huis­ houding te financieren. De heffingen zullen een duidelijke grondslag en bestemming moeten hebben. Er moet ook een relatie zijn tussen betaler en probleemoplossing. In dat licht is een WABM-heffing pas bespreekbaar als deze niet alleen gericht is

De tuinbouw wil, evenals enkele andere w energie-intensieve moe sektoren, geen melkkoe toe spelen voor de overheidshuishou- rden ding. Vandaar de protesten tegen de even WABM-brandstofheffing die wordt-geïntroduceerd en verdedigd onder de milieuzorg-vlag van de overheid. Een dergelijke overheidstaktiek is ver

Een dergelijke overheidstaktiek is vervuilend en verdient daarom ook afstraf­ fing. Het wijze college dat Raad van State heet, geeft terecht een reprimande aan de regering.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen