De Boerin Van �Vredenhof�

­ 12 ­ „Goedenavond allemaal", klinkt het opgewekt, „dat hadden jullie zeker niet verwacht op de late avond", en de jonge boer knipoogt naar Tonia,'die haar breiwerk heeft neergelegd. Het meisje kijkt haar verloofde met

Het meisje kijkt haar verloofde met grote ogen aan Adriaan heeft iets bijzonders, anders was hij niet meer zo laat op de avond hierheen gekomen. Zij voelt het, want hij doet ook zo vrolijk en dat is zij toch niet van hem gewend.

Lang behoeft Tonia niet te wachten, want nauwelijks is Adriaan gezeten, of steekt van wal. „Ik heb groot nieuws mensen", begint hij, „tenminste voor Tonia en ook wel een beetje voor jullie", voegt hij er lachend aan toe.

„En dat is''" vraagt Jan nieuwsgierig. „Ik zal het jullie maar gelijk vertellen, mijn vader heeft vanavond het renteniershuis van Neel Wirts gekocht Misschien weten jullie het al wel, maar Neel verhuist over niet al te lange tiid naar de stad. Zij wil verpleegster worden"

Tonia wordt bloedrood van verbazing en vreugde. Dit betekent, dat zij boerin zal worden op de hofstee van Van der Zande aan de zi [de, en dat is het voornaamste, van Adriaan. „Jongen, daar sta ik toch van te kijken", zegt boer

„Jongen, daar sta ik toch van te kijken", zegt boer Stam, „waar je toch onverwacht voor komt te staan".

„Is het heus waar?" Tonia vraagt het met een stem alsof zij het nog niet kan geloven. „Het is echt waar, Tonia, het huis komt volgens vader over ruim zes weken leeg. Het zal dan nog wel enige iijd duren, voordat we kunnen trouwen, want het huis moet natuurlijk worden opgeknapt".

„"t Is toch wat te zeggen, Tonia, mijn kind, je bent de eerste van de kinderen die het huis uitgaat". Moeder Stam springen de tranen in de ogen „Nee, ik kan er niet aan denken, het komt zo onverwacht", zucht zij. Even is het stil in de kamer. De boerin vermant zich en zegt plotseling: „Kinderen, er gebeurt niets bij geval, ik hoop, dat de Heere er Zijn zegen over zou willen geven. Onze toestemming heb je Tonia, hè vader!"

Boer Stam knikt Op dat punt kan zijn vrouw beter praten dan hij Hij is er ook van overtuigd, dat zij Tonia erg zal missen. Gelukkig maar dat andere kinderen al wat groter zijn, die moeten dan de plaats van Tonia innemen. En zelf zal hij zijn oudste dochter ook missen, want melken kan zij als de beste.

Tonia zit met rode ogen voor zich uit te starten. Aan de ene kant is zij geweldig blij, maar aan de andere kant komt er weemoed in haar hart. Nooit zijn er thuis moeilijkheden, alleen toen boer Van der Zande vader heeft ontslagen, omdat Adriaan haar wilde hebben, toen was het een nare tijd. Zij kan buitengewoon goed met moeder opschieten en met vaderniet minder, al is deze heel wat driftiger van aard.

Het valt Adriaan eigenlijk een beetje tegen Hij heeft heel iets anders verwacht, niets anders dan blijde gezichten. Maar nu ziet hij enkel betrokken gezichten. Ja, ergens kan hij natuurlijk begrijpen, dat deze boodschap onverwacht komt. Het tempert zijn vreugde een beetje. Als de jonge boer op de klok kijkt, schrikt hij.

Als de jonge boer op de klok kijkt, schrikt hij. Tjonge, is het al zo laat. Door al dat gepraat heeft hij helemaal de tijd vergeten. Hij heeft zodoende de familie Stam uit bed gehouden. Vlug staat hij op en met een korte groet wenst hij allen welterusten. Bij de achterdeur neemt hij afscheid van Tonia.

Ernstig, maar met een glimlach kijkt hij het meisje aan. „Ben je er blij mee, Tonia?" „Ja, Adriaan, ik ben er blij mee", zegt het meisje op zachte toon, „ik kan nog maar niet geloven, dat het werkelijk waar is".

„Het is waar", verzekert Adriaan „Ik moet het wel geloven, nu kom ik bij leven en welzijn bij jou op de hofstee". „Als mijn vrouw", vult de jonge boer aan.

„Als mijn vrouw", vult de jonge boer aan. „Ja, als je vrouw".

Tonia lacht nu door haar tranen heen, „Voordat het echter zover is. moet er nog heel wat gebeuren Tonia. Het huis komt helemaal leeg. want vader en tante Marie nemen alles mee naar het renteniershuis. Op stel en sprong hoeft alles niet te gebeuren, maar ik stel voor, om met het kopen van meubels en zo niet al te lang te wachten". „Ik vind alles best Adriaan, alleen één ding zou ik

„Ik vind alles best Adriaan, alleen één ding zou ik graag willen?" „En dat is?"

Adriaan kijkt het meisje vragend aan. „De hofstee van jullie heeft geen naam. Toen er al die moeilijkheden waren, en het tussen ons niet mocht, heeft moeder mij op een avond een verhaal uit een boek voorgelezen. Het leek bijna op wat er met ons gebeurde. Dit verhaal vergeet ik nooit. Maar om kort te gaan, in dit verhaal kwam de naam "vredenhof voor. Ik dacht, wanneer het ooit met ons in orde zou komen, waar wel geen enkele kijk op was, toen dacht ik, wat zou ik dan graag de hofstee deze naam geven. Vredenhof zou mij altijd herinneren aan de tijd, dat een rijke boerenzoon het oog liet vallen op een arm arbeidersmeisje. Hoe vind je het?" „Tonia", antwoordt Adriaan enthousiast, „ik vind

„Tonia", antwoordt Adriaan enthousiast, „ik vind het een prachtig idee, en zodra je voor de eerste keer als mijn eigen vrouw op de hofstee komt, dan zal ik er voor zorgen, dat er 'Vredenhof op het hek is geplaatst. Ik zal het niet vergeten", belooft Adriaan plechtig. „Dankjewel Adriaan, je doet me er een groot plezier mee", Tonia's ogen glinsteren van genoegen. „En weet je wat ik nu doe?" lacht de jonge boer. „Nee?"

„Ik ga nu onmiddellijk naar 'Vredenhof. Het is hoog tijd om naar bed te gaan. Anders kun je er morgenochtend niet uit en de koeien kunnen niet wachten", plaagt Adriaan.

Dan nemen de beide jonge mensen afscheid van elkaar en loopt Adriaan van der Zande met stevige passen huistoe. Het is dan ook heel laat deze avond, dat Adriaan zijn bed opzoekt, maar slapen kan hij niet. Zijn gedachten zitten boordevol met wat er staat te gebeuren. Aan de andere kant van het dorp ligt een meisje in

Aan de andere kant van het dorp ligt een meisje in baarbed te woelen. Ook zij kan niet slapen. Tonia weet niet hoe zij het heeft. Het is haar te veel...

Er IS nóg iemand die niet slapen kan... Het is Neel Wirts..

Nadat boer Van der Zande was vertrokken, was Neel naar bed gegaan. Door de spanning was zij zo moe, dat zij zich nauwelijks uit kon kleden. Snikkend was het meisje op haar bed neergevallen. O, wat voelde zij zich eenzaam en verlaten. Er is niemand meer die om haar geeft. Niemand is er die haar problemen kent. Zij snakt naar liefde, maar er is niemand. En wat moet ze in de stad gaan zoeken. Behalve de notaris kent zij er niemand, (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen