De Boerin van "Vredenhof" 8

bDe zaken staan nu eenmaal zo, en ik heb Adriaan niet kunnen dwingen. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, dat ik het eerlijk zeg hoe ik er op het ogenblik over denk".

De boer kijkt het meisje vragend aan. Neel bloost. Zij weet zich eigenlijk geen houding te geven en heeft niet verwacht, dat de boer zo openhartig tegen haar zou spreken. „Ach"", zegt ze, „ik vond het altijd een heel pijnlijke zaak om naar jullie tekomen. Ik wist ok niet of ik nog welkom zou zijn. Ik weet het niet, maar op zoeven terug te komen, ik heb besloten, alhoewel ik niet meer zo jong ben, om in een ziekenhuis te gaan werken en ga voor verpleegster Ieren. Dan heeft mijn leven toch nog een doel. Voor het geld hoeft ik het met te doen. Maar wat heb je er aan als je leven hol en leeg is"". Neel zwijgt en staart voor zich uit. Ergens is zij

Neel zwijgt en staart voor zich uit. Ergens is zij blij, dat er eens iemand gekomen is met wie ze haar problemen kan bespreken en die haar ook begrijpt.

„Zo, zo"", zegt de boer peinzend, „ja Neel, ik sta er versteld van, maar ik geloof, en dat meen ik eerlijk, datje er goed aan doet. Verpleegsters kunnen ze altijd gebruiken heb ik wel eens gehoord, maar het mooiste van de zaak is, datje je zieke medemensen mag helpen. Je zei, dan heeft mijn leven toch nog een doel, en dat is waar".

„Daarom ga ik hier ook weg"', zegt Neel op besliste toon, „ik houd het hier trouwens niet meer uit. Ik gun Adriaan dat meisje van Stam. Van een huwelijk uit berekening komt toch niets terecht, dat heb ik ook altijd tegen vader gezegd. Voor mij is geloof ik een huwelijk niet weggelegd"".

„Dat weetje nooit Neel"", zegt Van der Zande, „de toekomst is altijd verborgen en ik meen het, ik hoop, dat we het later nog eens zullen horen, dat je gelukkig getrouwd bent. Op het ogenblik is dit echter nog niet aan de orde. Maar wat ik je raden mag, probeer in het christelijk ziekenhuis te komen, je zult er geen spijt van krijgen, ook al is het daar niet alles. Het voornaamste is datje er met Gods Woord in aanraking komt. Want meisje, denk er toch aan,je zult toch eenmaal ook verantwoording van je daden moeten afleggen. Je moet goed begripjen Neel, dat ik hier geen preek wil laten horen. Ik ben zelf oud geworden en weet uit eigen ervaring wat het leven heeft gebracht. Als ik achteruit kijk, dan is mijn leven voorbijgevlogen, een damp, die voorbij gaat. Stel je vertrou wen toch nooit op je vermogen en je toekomst, want er komt een tijd, vroeg of laat, dat je van al die dingen afscheid zult moeten nemen. Ik gevoel het als mijn plicht je te waarschuwen, zoek toch straks als je in de stad woont de dingen van de wereld niet. En je zult misschien denken, waar praat Van der Zande over, maar ik moet je een bekentenis doen Neel. Toen je vader mij voorstelde, dat mijn Adriaan met jou zou trouwen, heb ik dit met beide handen aangegrepen. Ik had het kapitaal op het oog, dal jij mee zou krijgen. Wat een plannen heb ik toen gemaakt. De boerderij moest nóg groter worden, ja al de andere uit heel de omtrek overtreffen. O, wat was ik een dwaas, want ik had niet met God gerekend, begrijp je. Ik heb moeten leren, dat de mens wikt, maar God beschikt. Het is heel anders gelopen dan ik ooit had kunnen denken. Dit was geen gemakkelijke les voor me geweest en uit mezelf was ik, de trotse boer, nooit op de plaats gekomen, waar God me wilde hebben. Adriaan ging er dwars tegenin. Hij wilde hierin

Adriaan ging er dwars tegenin. Hij wilde hierin volkomen vrij zijn en je mag het eerlijk weten, we hebben heel wat ruzie over de zaak gehad, soms was het zo erg, dat Adriaan kwaad wegliep.

Nooit zou ik buigen, dat bestond niet, want mijn wil was op de hofstee wet. en ik had hem de omgangmetToniaStam met totaal verboden Inmiin mijn woede had ik altijd gezegd, die meid van Stam komt nooit als boerin op de hofstee, daar zal ik persoonlijk voor zorgen. Zo iets was bij de Van der Zande"s nog nooit voorgekomen. Het was vanzelfsprekend, dat zij met boerendochters of dat de dochters met boerenzoons trouwden. Het zat me behoorlijk dwars, dat wil ik je wel vertel­ len, en ook al was jij niet uit de boerenstand afkomstig, het kapitaal was er en dat was het voornaamste. Voel je de dwaasheid van een mens Neel?""

„In wilde drift"", vervolgt de boer, „heb ik Tonia"s vader, die bij mij werkte als vaste arbeider op een dag ontslagen. Alles liep tegen en op een gegeven moment was mijn zuster Marie van de hofstee vertrokken, zonder dat zij er iets van gezegd had. Zij had niet eens de moeite genomen om een adres achter te laten. Eerlijkheidshalve moet ik er tot mijn schaamte bij vermelden, dat de v'erhouding tussen ons beiden de laatste tijd nogal wat te wensen overliet en ook dat was mijn eigen schuld. Toen stond ik alleen, helemaal alleen, en ik wilde het niet opgeven, dat grote kapitaal moest en zou op mijn hofstee komen. Dat stond mij alleen voor ogen. Maar wat gebeurde er"". De boer zwijgt even en haalt diep adem Dan ver

De boer zwijgt even en haalt diep adem Dan vervolgt hij. „Ik werd plotseling ziek, ik zat op de bank in de tuin, vlakbij de sloot. Je zult wel gehoord hebben, hoe het allemaal gegaan is. Maar om kort te gaan, ik mocht van mijn ziekte herstellen. Toen, in die tijd heeft de Heere me doen zien wat ik eigenlijk najaagde en dat was niets anders dan de gouden zeepbel en de droesem van de wereld. Als ik eens de waardeloosheid van de wereldse dingen gezien heb, dan­ was het toen. Daarom, omdat ik er zo achtergebracht ben. wil ikjeeriets van vertellen. Neel, geloof me, er is geen vrede te vinden in de wereld, maar zoek de ware vrede, Christus, zo lang je leeft. Kijk eens naar je overleden vader, de man is weg en zijn aardse bezittingen heeft hij moeten achterlaten. Je bent er niet in opgevoed, dat is waar. maar dat is geen beletsel voor God. Wanneer je straks zult vertrekken uit de oude vertrouwde omgeving, denk dan nog eens aan de woorden van die oude man".

Neel zwijgt en met starende ogen kijkt zij naar buiten, zo heeft zij boer Van der Zande nog nooit horen praten. Zij weet wel. dat hij ouderling van de kerk is, maar tijdens de spaarzame bezoeken die hij vroeger aan haar vader bracht, werd over deze dingen nooit gesproken en was het gesprek alleen zakelijk.

Zij is er van overtuigd, dat de boer het goed met haar meent. Hij heeft misschien wel gelijk. maar..

Van der Zande heeft met vuur gesproken. Hij hijgt er zelfs een beetje van. Hij is blij dat hij het heeft gezegd. Neel gaat niet ongewaarschuwd weg.

Plotseling schiet er iets in zijn gedachten. Ja, dat doet hij. Hij zal haar een nieuw Bijbeltje geven, bij haar afscheid van het dorp. Hij zal straks een knoop in zijn zakdoek leggen, anders vergeet hij het vast en dat zou jammer zijn.

Dat is waar ook. nu zou hij door al dat praten bijna zijn boodschap vergeten en daar komt hij toch eigenlijk voor.

„Ja Neel, zie je", begint de boer opnieuw, „ik had eigenlijk nog een vraag, ik hoop datje het mij niet kwalijk neemt. , (wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen