Strooptochten op schelpdieren

Er is een frans spreekwoord, dat vrij vertaald luidt 'De geschiedenis herhaalt zich' en dat dit spreekwoord grond van waarheid bevat wordt duidelijk bij een vergelijking van wat thans gebeurt in de mosselkwekersbranche, gebeurde ook in het eerste kwart van de 19e eeuw en leidde tot het oprichten van het Bestuur der Visserijen op de Zeeuwse Stromen. In een in juli gehouden vergadering van

In een in juli gehouden vergadering van ZEVIBEL, de Vereniging tot behartiging van de Zeeuwse Stromen, gehouden in Bruinisse, werd het eerste Kamerlid H. Eversdijk gevraagd de Minister van Landbouw, Natuurbeheer en Visserij te attenderen op het stropen van mosselen, het verzoek van Eversdijk aan de Minis

het verzoek van Eversdijk aan de Minister haalde vorige week de gehele Nederlandse pers, terwijl ook vorige week, door inwoners van Yerseke, mosselzaad werd afgestoken van de verdedigingswerken tegen het water, aan de zeewering bij Petten. Gezinnen van mensen die in de zomer

Gezinnen van mensen die in de zomer op het land werkten in Yerseke, konden de winter overbruggen door het rapen van mosselen, oesters, ulken en alikruiken.

Niemand nam daar aanstoot aan, daar het maar een veertig­tal gezinnen betrof. Het liep uit de hand, toen steeds meerderen, het rapen en vissen van schelpdieren op de Oosterschelde, voornamelijk op de uitgestrekte Yersekse Bank als broodwinning gingen beoefenen. Men gunde elkaar het licht in de ogen niet. Bloedige veldslagen vonden op de buitendijkse slikken plaats, wanneer anderen kwamen op een gebied, dat men voor eigen familie had afgepaald (zonder daartoe gerechtigd te zijn). De oprichting van het Bestuur der Visse

De oprichting van het Bestuur der Visserijen op de Zeeuwse Stromen was een poging tot natuurbeheersing en men stelde maten en gewichten in van wat wel of niet mocht worden gevangen of geraapt. We lezen echter, „de vissers stoorden zich nauwelijks aan de geboden en verboden, en stroopten op uitgebreide schaal. Slechts een handjevol politie­ambtenaren hield toezicht en die konden niet overal tegelijk zijn. Daarom was men wel eens "eigen rechter'". De konflikten duurden voort. Enkele

De konflikten duurden voort. Enkele Thoolse vissers, van wie er een gewapend was, korden in 1837 in het gesloten seizoen, op de Yersekse Bank. Ze werden door een zestal potige Yersekenaren verjaagd. Aan de vastgestelde minimum maten hield men zich evenmin. Ondermaats of niet, alles werd verkocht.

Bij de vissers was langzamerhand een misbruik ingeslepen, dat de publieke visserij met onderhoud bedreigde. Zorg voorde toekomst, daarvan wist hij zeker dat zijn buurman het zou weghalen

De maatregelen door het Bestuur der Visserijen genomen, waren niet afdoende en wat zich in Zeeland afspeelde gebeurde overal. Omstreeks het midden van de negentiende eeuw raakten op verschillende plaatsen in binnen­ en buitenland de oesterbanken uitgeput Bij Texel slonk de oesterstapel ziender

Bij Texel slonk de oesterstapel zienderogen, aan de kust van de Zuiderzee en de Lauwerszee verdwenen de oesters vrijwel geheel.

Op Yerseke kon men het nog rooien, maar of men mossel­of oestervisser was, men viste alles bij elkaar, als het maar geld opbracht. Maar de ecologische toestand was in de buurt van Yerseke zo gunstig, dat er oesters bleven.

Een verandering ten goede kwam er tenslotte toen men overging van 'roofbouw' naar 'teelt'.

De oester­ en mosselrijkdom van de Oosterschelde rond Yerseke had de aandacht getrokken van twee gefortuneerde leden van de Maatschappij ter bevordering van de Nijverheid, een club van heden, die het industrialiseringsproces op gang moesten brengen. Nederland had een achterstand op dat gebied.

Genoemde adelijke heren jhr. J. L. H Pompe van Meerdervoort en mr. Baron O. F. Groeninx van Zoelen. lieten op hun kosten de direkteur van het Staatsbedrijf van Schelpdieren, uit Arcachon in Frankrijk naar Yerseke overkomen en deze zag met een kennersoog de geschiktheid van de grond en zandplaten rond Yerseke. voor de kunstmatige Oesterteelt.

Het verzoek van de Nederlandse adelijke heren om 30 en 20 ha. van de Yersekse Bank en de Speelmansplaten te pachten voor oesterteelt. werd prompt afgewezen door de in Den Haag zetelende regering.

Zij hadden natuurlijk in en rond die regering hun familie en vrienden die hoge posten bekleedden. Een tweede verzoek werd ingewilligd en zo werden ze de grondleggers van de oesterteelt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen