Rondje Blokseweg

Als we in de buurt komen, landen we altijd even aan bij onze Noordlandse Polderplas. Nee, dit watertje vindt u niet op een kaart. Het is niet meer dan een stukje rechtgegraven sloot bij een oude dijkdoorbraak, door ons verheven tot Plas. Er wonen waterkippen. Moeder hoen scharrelt op deze warme, winderige julimorgen boven op de Noordlandsedijk bij Nieuwe Tonge in de pas geschoren grasberm. Ziet ons van verre naderen en glijdt dan met breed gespreide vleugels op lage luchtstromingen naar haar twee nakomelingen. Die spelen bij de dikke streep riet in het midden van hun leefgebiedje. Gedrieën kruipen ze onder overhangende taludvegetatie. Het gezinsleven van deze rallenfamilie is niet voor onze kijkers bestemd.

Reiger ruim te

Er zijn ook waterbewoners die eveneens hun spel verborgen houden. Maar af en toe beroeren ze in een jolige bui het natte oppervlak. Minigolfjes rimpelen dan meters ver weg en breken glinsterend tegen de rietstengels. Zo verraden deze vissen wel hun aanwezigheid. Een ander natuurfragment komt hoog uit de lucht. Een tiental eksters draaien alsmaar tierelierend hun rondjes over de ganse polder. Op de grens van Noordland en het Oudeland van Oude Tonge klinken korte, toch galmende klappen van een heitoestel. Even verder hapt een dragline grote brokken uit een slootkant. Tussen deze machines staat een reiger te bekijken of dit stuk verkaveling ook voor hem en zijn kornuiten nog voordeel op zal leveren. In ieder geval meer vleugelruimte. Dat

In ieder geval meer vleugelruimte. Dat demonstreert de vogel als we bij hem stoppen. Traag verheft hij zich boven de opgeworpen grondwallen.

Bekijks

Bij het watergemaal langs deze Oudelandsedijk gaat de fiets even aan de kant. Betonnen naambordje van het waterschap is een mooie zitplaats. Wit paardje achter ons knikt elegant en laat de neusvleugels trillen. Zijn welkomsgroet. Dan komt het edele dier ons besnuffelen. Zijn lippen krullen naar ons notitieboekje. Tijd voor moeder om koffie te serveren uit de thermosfles. Komt er een meneer aanfietsen. „Kijk, kijk, ze doen een bakje. Jullie zorgen goed voor jezelf'. Traktor tuft voorbij. Bestuurder in zijn glazen kooitje maakt drink- en eetgebaren. Toch doen we niets anders dan gisteren en zovele dagen hiervoor. Alleen het milieu, de omgeving is anders. Dan wordt het gewone soms ongewoon. En hebben we op dit stille polderplekje toch nog bekijks.

Se sie

Verder via de Oostendenseweg. Hebben geen erg in de opgeheven vinger die vermeldt dat we een doodlopend pad inslaan. Komen we na een kilometer wel achter. Stranden in het zand van een werkobjekt. Ja, als je niet goed uitkijkt, of je gedachten zweven te ver vooruit, moet je soms terug en is er wat tijd verspild. Nou, hooguit een half uurtje. Onze wegenbouwers hebben in het kader van een grotere ontsluiting een nieuwe baan uitgesmeerd. Zo komen we toch op de Tilsedijk. Dan ervaren we de kracht van de wind. Pal tegen. Dat valt nooit mee. Maar deze is op te vangen met een tandje lager levensritme. Duurt wel wat langer maar in de verte wenkt de luwte van Zuidzijde. Peddelen we toch nog rustig deze levensgemeenschap binnen. Een moment-opname. Er ligt een bruin geitje te herkauwen.

Er ligt een bruin geitje te herkauwen. Even kijken. Daar komt weer een prop. Wat verder een leuk getimmerd hokje met een rennetje gezellig keuvelende kippen. Zijn zeker hun ei al kwijt.

Een propere Sesiese staat op een houten trapje ramen te zemen. De beslagen ogen harer woning kijken nu weer fris naar binnen en buiten. Siertuintjes, keurig geharkt. Bloeiende weiden bij de achterdeur. Een bruin paard ligt op de linkerzij met benen van huis. Bruintje heeft een bruin leven in Sesie.

Zuchtend Grote weg over naar Achthuizen. Ten

Grote weg over naar Achthuizen. Tenminste, die richting. Want ervoor nodigt de Blokseweg ons uit. Een strakke baan met twee reien peppels. De kruinen ervan, toch wel zo'n tien meter boven hun wortelstelsel, aaien elkaar op de cadans van een stugge oostenwind. Er is geen verkeer, alleen een zuchtend fluisteren van de deinende bladermassa die soms ons pad overkoepelt. En met zon en wind schaduwpartijen projekteert op gras en asfalt. We reizen rijdend voorspoedig nu met de wind in de rug. Haast freewheelend. Dan plotseling een schreeuw van Eva. „Kom eens terug". Een beetje geërgerd wenden we het verchroomde stuur. Ook deze man wordt niet zo gaarne terug gefloten. Wil liever zelf alles ontdekken. Of in ieder geval de eer ervan opstrijken. Of niet soms. „Kijk daar eens, het verfrommeld verenpak van een duif Is natuurlijk het werk van een roofvogel. Het slachtoffer was misschien een ouderdier met een krop vol eten voor haar kuikens. Nu dient ze zelf als maaltijd voor jong van een ander".

Ja, dat is de natuurwet: eten en gegeten worden.

Wrijyen

Twaalf uur etenstijd. Doen we aan de Bloksedijk met het oog op de Krammerpolder. Tarwevelden gaan al verkleuren. Aardappelakkers in volle bloei. Mensen met lange schrepel in bietenperceel. En een jubelende leeuwerik. Pluizebollen van de bomen achter ons dalen neer op een gedekte tafel met broodje kaas en eentje met ei. Uit eigen keuken. Versterken alzo de inwendige mens bij de buurtschap Kralingen. Er staat er een naar ons te kijken in een

Er staat er een naar ons te kijken in een verstarde houding. Als we verder trekken begroeten we in die figuur een 'menswaardige' vogelverschrikker bij de peulerwten in een moestuin.

Langs de Langeweg tussen Oude- en Nieuwe Tonge landen we nog een wijle in de berm. Met grote zadelpijn na een dikke dertig kilometer te hebben weggetrapt. En wrijven helpt niet. Er is ook dorst. Moeder tovert frisdrank uit de boodschappentas. Moet genuttigd worden met een rietje. Zo'n gebroken dingetje. Gaat goed totdat de wespen de zoetigheid ontdekken. Er worden een paar felle klappen uitgedeeld onder het verwoorden van nette verwensingen. Twee oranje-bruine vlindertjes, wiekend om en over elkaar, fleuren de gemoedsstemming weer een beetje op. De fladderaars komen uit het hoefblad en dartelen langs de graskant weg. Er achteraan. Als we hen voorbijfietsen, zeggen we de zandoogjes dank voor hun vrolijk en kleurrijk optreden aan het slot van dit rondje Bloksewea. , r. J. V. P.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen