Hoopvol verder

„Hoop doet leven" is een bekend gezegde.

„Moed verloren alles verloren" is precies het tegenovergestelde maar zegt in wezen hetzelfde.

Zoals zoveel uitspraken zijn ook deze gezegden erg algemeen. Ze kunnen zeker niet zonder meer naast de woorden van de apostel Paulus in Romeinen 5 gelegd worden. Die gezegden bieden immers geen wezenlijke garanties voor wat er werkelijk te gebeuren staat: Hoeveel hoop is op teleurstelling uitgelopen, maar toen Paulus en Silas in de gevangenis zaten en er menselijkerwijs niets goeds meer te verwachten viel zongen ze toch Gode ter eer. Menig ernstig zieke leeft nog van de hoop op herstel en, al nemen zijn krachten dagelijks af, men probeert die hoop toch vaak nog te voeden, al misleidt men daardoor de stervende.

Hoop heeft alleen recht van bestaan en is dan zinvol als ze op goede gronden rust. En dät doet de hoop waarvan Paulus in dit hoofdstuk spreekt: Ze bloeit op uit het geloof dat vrede met God geeft door de Heere Jezus Christus. Geloof dat beproefd en gelouterd is door lijden en ervaringen van het leven, door volharding in de dagelijkse strijd en het zien daarbij op de overste Leidsman en Voleinder des geloofs.

Er is dan ook een nauwe verbinding met de voorafgaande verzen, waarin Paulus daarover spreekt, door het kleine woordje 'en' van de tekst hierboven. Dat woordje kan dus niet alleen niet gemist worden maar het wijst ons ook de enige weg naar de hoop, die niet beschaamt noch teleurgesteld laat uitkomen, 't Is dan ook de vraag of de hoop, die ü koestert in allerlei omstandigheden van uw leven, inderdaad rust in het volbrachte werk van Gods Zoon: Een vraag om mee tot uzelf in te keren! Paulus spreekt ook niet van 'hoop

Paulus spreekt ook niet van 'hoop beschaamt niet' maar van dé; hoop: Weer zo'n klein, gemakkelijk over het

Weer zo'n klein, gemakkelijk over het hoofd gezien woordje, maar toch van doorslag gevende betekenis. Het wijst op het unieke, geheel enige karakter van de hoop waarvan Paulus spreekt en die niet teleursteld: Er is geen hoop of verwachting die met de christelijke hoop vergeleken kan worden. Ze verduurt alle tegenspoed en kruis; ze schenkt rust in een onrustig bestaan; ze maakt sterk in aanvechting en bestrijding; ze is het licht in de donkerste tunnel die een mens door moet; ze geeft moed en krachten als wij aan het eind zijn en geen uitkomst zien.

Hoe dat kan? Waarom Paulus zó van de hoop van een christen spreken kan?

Wanneer zijn we daar zo zeker van? De apostel Paulus laat ons niet in het

De apostel Paulus laat ons niet in het onzekere: Hij vervolgt met de woorden „omdat de liefde Gods in onze harten uitgestort is door de Heilige Geest Die ons gegeven is". Ik mag het ook met andere woorden zeggen: Wanneer het pinksteren in ons leven geworden is doordat de Heilige Geest het verlossingswerk van Gods Zoon tot het hoogste goed voor ons hart gemaakt heeft en in Hem al ons heil gevonden is! Of: wanneer het liefdevolle werk van de Heere Jezus Christus niet meer buiten onze gezichtskring valt, maar juist is gaan leven voor ons als noodzakelijk en alles vervullend; meer nog ook allesbeheersend en dragend. Dan heeft onze hoop recht van bestaan Het verlossingswerk van Christus, door de Heilige Geest levend in het hart, is de grond en het vaste fundament voor de nimmer teleurstellende hoop van het geloof: Gered te worden van de toekomende toorn Gods in het gericht ten laatste dage om in te gaan in de rust die er overblijft voor het volk van God.

U hebt er God om gevraagd maar geen antwoord gekregen? U vindt dat de hoop op Gods ontferming vergeefse hoop is? Hij heeft u ongetroost gelaten? Maar vergis u niet: U krijgt geen antwoord alsof het loon was op goede werken, direkt uitbetaald! Neen, het geschiedt alleen als vervulling van Gods belofte zoals de discipelen de Heilige Geest op de pinksterdag ontvingen: Op Gods tijd en op Gods wijze! „Zo Hij dan vertoeft, verbeidt Hem; Hij zal gewis komen", want „Die het beloofd heeft is getrouw" en die het van Hem verwacht zal niet beschaamd worden: De volkomen verlossing zal u niet ontgaan! Hier geeft Hij er reeds een voorsmaak van als Hij niet met u handelt naar uw zonden maar genadig en barmhartig vrede geeft en rust voor uw ziel. Ook uitkomst biedt als u niet meer verder kunt en een weg waarlangs uw voet kan gaan. Ja, u moogt veel van Hem verwachten en wat kan Hij van u verwachten? Staat Hij reeds lang tevergeefs op u te wachten? Sloeg u Zijn roepstem in de wind en moet Hij ook van u zeggen: „Ik heb u zoals een hen haar kiekens bijeenvergadert, bijeen willen vergaderen en gij hebt niet gewild"? Nog is het het tijdperk van de hoop, van

wachten en uitzien en... ook de Heere ziet nog uit naar u zoals de vader van de verloren zoon in de gelijkenis. Hij zegt: „Maak mij één van Uw huurlingen", maar zie op wat die vader deed en hoop op dezelfde genade, want die hoop beschaamt niet. Hoopvol kunt u weer verder, luisterend naar Zijn stem!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen