100 jaar en nog alle 10 haar kinileren!

Zorgzaam als ze zijn hebben de dochters de dokter gevraagd of ze het wel aan zal kunnen, de drukte in het zaaltje waarin de verjaardag zal worden gevierd, maar van die zijde kwam geen enkel bezwaar. Zo zal de eeuwelinge a.s. zaterdag een poos getuige kunnen zijn van de aanwezigheid te harer ere van zo'n 84 kinderen, klein- en achterkleinkinderen die haar allemaal een warm hart toedragen zoals ze dat altijd zelf heeft voorgeleefd in haar gezin dat ze zo toegewijd gediend heeft...

Ook en vooral toen, in 1928, de weg van Ouddorp naar Rockanje voerde, waar een nieuw bestaan moest worden opgebouwd. Zij zowel als haar man, Leun Padmos, werden in Ouddorp geboren, en al lagen tussen hun ouderlijke woningen vele kUometers, ze zouden elkaar toch ontmoeten. De bruid woonde aan het Flaauwe Werk, helemaal aan het zgn. Noorden, Hanna van Noorden werd ze dan ook genoemd, en de bruidegom woonde precies aan de andere kant van het dorp, op de boerderij „Heyburg" nabij de Oostdijk. Ze trouwden en vestigden zich op de

Ze trouwden en vestigden zich op de boerderij „Duinzicht", tegenover het tegenwoordige voetbalveld aan de Oosterweg. Spoedig evenwel zou het vader Padmos talijken dat zijn zonen elders de kost moesten gaan verdienen en hij besloot een daad te stellen om zijn jongens toch rondom zich te houden. Hij kocht een tuinderij in Rockanje en daar vertrokken ze.

Van de vijf dochters had er nooit één in de tram gezeten en nu ging het zomaar op Middelhamis aan, vervolgens met de boot wat een even ongekende sensatie was en met paard en wagen zouden ze tenslotte op hion nieuwe stek arriveren, de tuinderij „Walestein". „Er moest ontzettend hard worden gewerkt", herinneren de kinderen zich en er werd dan ook stevig aangepakt.

Moeder Padmos had het zeker niet het gemakkelijkst, integendeel, ze had aanvankelijk heimwee naar haar Ouddorp dat zo dichtbij en toch zo veraf leek. Vooral de zondagse kerkgang in Rockanje was zo wezenlijk anders dan die in Ouddorp.

In haar jeugd had ze de lange wandeling van Noorden naar de kerk, via het kerkepad graag gemaakt. In de woning van een kennis, vlakbij het dorp wachtte haar dan haar zondagse jurkje dat ze pas daar aan mocht trekken om het daar weer achter te laten wanneer het weer op huis aanging. Ze mistte Ouddorp vooral op zondag

Nee, Rockanje zou geen Luilekkerland blijken te zijn, maar vader, moeder en de kinderen ze hebben er zich dapper doorgeslagen en ze kunnen terugzien op een levensperiode die hen heel dicht bij elkaar heeft gebracht. In 1966 ontviel hen man en vader en dat betekende ook het eind van het tuindersbedrijf dat toen werd verkocht. Jarenlang woont de weduwe nu alweer in haar bejaardenhuisje, omgeven door herinneringen uit haar lange leven en altijd in de aanwezigheid van een van haar dochters, want moeder wordt niet meer alleen gelaten. Tot haar 92ste jaar woonde ze overigens helemaal zelfstandig, op haar 98ste werd ze zelfs nog geopereerd aan haar heup nadat ze een lelijke val had gemaakt. Voor het overige gaat het de eeuwe

Voor het overige gaat het de eeuwelinge redelijk goed en monter zal ze zich zaterdag door velen de hand laten drukken. .

„Die handjes die zo ongeloofelijk veel voor ons gedaan hebben", zegt een van de dochters, van wie de oudste 74 en de jongste 55 is. Slechts één van hen, de oudste, mevr. Anna Tanls-Padmos (Noordweg 2) keerde weer terug naar Ouddorp; zij was de enige die daar haar levensgezel al ontmoet had.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen