Het Kijkvenster

Hoe we er ook over denken of tegenover staan, 11 oktober 1980 was een dag waarop geschiedenis werd gemaakt. De drie voormalige christelijke partijen, de Katholieke Volkspartij, de Anti-Revolutionaire Partij en de Christelijk Historische Unie, die alle enkele weken van tevoren waren ontbonden, werden op die dag verenigd tot een nieuwe partij, het Christen Democratisch Appèl.

Voor deze fusie is méér dan één reden te noemen. Allereerst is er natuurlijk de factor: Eendracht maakt macht. Er is niet scoveel meer over van het élan van de „mannen-broeders" van de A.R.P. uit de dagen van Kuyper en Colijn. En ook het ..rijke roomse leven" van de Katholieke Staatspartij, later de Katholieke Volkspartij, bloeit niet m^r zoals in de jaren tussen de beide wereldoorlogen. Vooral in de zestiger jaren zagen we de christelijke partijen in ons land na iedere verkiezing verder afbrokkelen. Geen wonder dat de voormannen besloten de handen inéén te slaan en de krachten te bundelen.

Een tweede, niet minder belangrijke reden tot verbroedering is de geest van de oecumene, die over Roomsen en Protestanten vaardig geworden is. Kerkelijke en theologische verschillen werden de laatste decennia hoe langer hoe minder belangrijk. Dat heeft uiteraard ook zijn gevolgen voor de politiek. Waarom zouden verwaterde rooms-katholieken en minder beginselvaste protestanten niet samen kunnen gaan? Het gaat immers niet zozeer om beginselen, het gaat om „inspiratie" door het Evangelie, wat men daaronder dan ook mag verstaan... En zo kon het gebeuren dat we zaterdag op het oprichtingscongres van het CDA roomsen en protestanten samen uit volle borst hoorden zingen: „U zij de glorie, Opgestane Heer, U zij de victorie, nu en immermeer".

Er is al veel geprofeteerd en gefilosofeerd over de toekomst van het CDA. We zullen ons daar niet aan wagen. Het CDA moet nog beginnen en niemand kan met enige zekerheid zeggen hoe het z'n politieke weg zal gaan. Verschillende politici van andere partijen hebben dan ook gezegd dat ze het CDA „het voordeel van de twijfel" willen geven. Met andere woorden: ze zullen het afwachten. Veel meer zit er ook niet op.

Al kunnen we anderzijds ons wel indenken dat critici er niet zóveel heU van verwachten. Wat is de basis waarop deze nieuwe christelijke partij rust? „Evangelische inspiratie" is een rekbaar begrip .. Maar bovendien, welke koers moet het CDA varen, met aan de ene kant een'groep die zich bezorgd maakt over een eenheid die in feite geen eenheid is en aan de andere zijde een groep voor wie het allemaal nog niet progressief genoeg in zijn werk gaat...?

TV *

De vraag blijft wel: wat voor alternatief is er voor hen die de verbroedering tussen rooms en protestant nog niet zo zien zitten? De S.G.P. mag rekenen op een behoorlijk stabiel kiezerscorps, maar zal zij ook een groep malcontente ARPers tot zich trekken? De R.P.F, zal zich bij de komende verkiezingen opnieuw presenteren, aangevoerd door de bekende en ongetwijfeld bekwame Meindert Leerling. Zal zij nu de éne zetel veroveren die bij de vorige verkiezingen nèt haar neus voorbijging? En zo ja, wat betekent dan die ene zetel naast dat grote CDA-blok?

Nee, de verwarring is er ook politiek gezien niet minder op geworden. En het mag pessimistisch klinken,

En het mag pessimistisch klinken, maar ik zie het niet anders, in principiële zaken zoals de abortus verwacht ik van het CDA weinig heU. En de andere kleine partijen zullen naar menselijke berekening niet bij machte zijn het getij te keren.

Tenzij er een wonder gebeurt. En we hebben toch een God Die wonderen doet?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen