Waarom hier suikerbieten groeien

Op de Nederlandse akkers is de oogst al een tijdje volop aan de gang. Wie onderweg zijn of haar ogen goed de kost geeft zal zien hoe er met man en macht aan gewerkt wordt de granen, aardappelen en peulvruchten van het land te halen. Dankzij het goede zomerweer van de laatste tijd komt er dit jaar meer van de oogst terecht dan menigeen in de koude en ontzettend natte periode van juni en juli vennoedde. Niettemin hebben talloze akkerbouwers erg veel schade geleden. Door w^ateroverlast en zuurstofgebrek hebben de gewassen op veel plaatsen, met name op de lagere percelen in Limburg en langs de grote rivieren, nogal geleden. De melkveehouders hebben ook wei

De melkveehouders hebben ook weinig redenen om te juichen. Het was weliswaar goed weer om het gras te maaien, maar de kwaliteit van dit ruwvoer is, omdat het door het natte weer pas laat kon worden gemaaid, minder dan vorig jaar. Het is te hopen voor de boeren dat het goed groei- en oogstweer blijft. Want al raken talrijke akkers leeg, belangrijke gewassen als snijmais en suikerbieten raken pas de komende maanden oogstrijp. Bij de suikerbieten willen we even

Bij de suikerbieten willen we even wat langer stilstaan. Dat wij hier vandaag-de-dag een stuk land begroeid met suikerbieten aantreffen, vinden we heel gewoon. Maar eigenlijk is dat helemaal niet zo normaal. Suikerbieten horen oorspronkelijk niet in Nederland en de ons omringende landen thuis. Zo'n anderhalve eeuw geleden viel hier geen enkele bieteplant te ontdekken.

Zoetmakers

Als de mensen in het verleden iets een zoetere smaak wilden geven, dan gebruikte men honing, zoete plantedelen of zoete vruchten. Later — toen de tropische gebieden waren ontdekt en men daar suikerriet aantrof — gebruikte men een andere zoetmaker, namelijk rietsuiker. Lange tijd kwam daarin weinig verandering. De meeste Europese landen hadden wel koloniën in tropische streken waar suikerriet werd verbouwd. Of men importeerde riet of suiker uit andere landen. Maar het was Napoleon, de Franse keizer en overheerser van het Europese vasteland, die er voor zorgde dat alles anders werd. Hij kon Engeland niet op de knieën krijgen en om dat land in zijn internationale handel te treffen, voerde hij het Continentale Stelsel in. Dit hield in dat alle havens op het continent van Europa (ook de Nederlandse) werden gesloten voor Engelse produkten en schepen. Ook voor suikerriet en rietsuiker dus. Vandaar dat men in Europa een vervanging voor die suiker probeerde te vinden. De ontdekking van de Berlijnse scheikundige Marggraf, namelijk dat je uit de wortels van de bieteplanten die in de landen rond de Middellandse Zee in het wild groeiden suiker kon halen, kwam precies op tijd. Bietsuiker krijg je, zo ontdekte hij, door bietewortels fijn te maken en ze steeds opnieuw te koken. Overal in Europa begon men daarom suikerbieten te verbouwen en suikerfabrieken te stichten. In ons land werd in 1811 in Wageningen de eerste fabriek geopend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen