De val van Bergen

Den Hertog's Uitgeveitj — Utrecht

Maar we zullen hopen dat ze spoedig weer beter is en dat ze dan in de gelegenheid is om jullie persoonlijk te spreken. Want naast God, zijn wij jullie grote dank verschuldigd".

Geert en Klaas zijn blij dat ze er aan meegewerkt hebben om de verloofde van Ripperda's dochter te bevrijden en kunnen zich de vreugde van Annie best voorstellen. Maar van dank willen de geuzen niets weten. Tenslotte hebben ze allemaal hun best gedaan om de onderneming zo goed mogelijk te doen slagen. Het is inmiddels al laat geworden.

Het is inmiddels al laat geworden. Ripperda begrijpt dat zijn mannen niet voor niets bij hem komen en is nieuwsgierig om het doel van hun komst te weten. „Van „Schele Hein" hoorde ik dat

„Van „Schele Hein" hoorde ik dat jullie vanavond hierheen zouden komen", zegt hij. „Dat is natuurlijk niet alleen om een ziekenbezoek] e af te leggen. Ik heb de laatste tijd weinig van mijn mannen gehoord en het zou ook te gevaarlijk zijn als ze mij bezochten. Er wordt in Hermigny nog steds gegist naar de oorzaak van mijn ziekte en daarom is het beter om uiterst voorzichtig te zijn. Overigens wordt ik door de geneesheer nog wel eens op de hoogte gebracht van het een en ander. Ik hoorde gister nog van hem dat de gevangenen die we bevrij hebben, veilig in Engeland zijn aangekomen. Hij wist ook te vertellen dat er veel vluchtelingen terugkeren naar Holland en dienst nemen in het leger van de prins. Dat zijn dus goede berichten en ik hoop dat jullie me ook goed nieuws te vertellen hebben". Het Is even stil in het vertrek. Dan

Het Is even stil in het vertrek. Dan antwoordt Geert: „Ik zal het doel van onze komst niet langer verzwijgen, Ripperda. Ik ben blij dat onze tocht naar het klooster niet tevergeefs geweest Is en dat de gevangenen die we bevrijd hebben zich veilig en wel in Engeland bevinden. Daar kunnen ze tenminste rustig leven en zijn er geen Spanjaarden of monniken die hen het leven zuur maken. Maar laat Ik nu zeggen waarom we hier gekomen zijn".

„U zult waarschijnlijk wel weten dat er de laatste weken belangrijke gebeurtenissen in ons land hebben plaats gevonden. Nog geen twee weken geleden werd Den Briel op verrassende wijze genomen".

„Ik heb het gehoord", valt Ripperda Geert In de rede, „maar veel weet ik er niet van. Misschien weet jij ons iets meer te vertellen over deze manhaftige daad van de watergeuzen".

„Dat weet Ik zeker", antwoordt Geert, „en ik zal trachten het uzo goed mogeliik te vertellen want deze geschiedenis staat eigenlijk ook enigszins in verband met onze komst, nietwaar Klaas?" Deze knikt bevestigend. „Vertel maar

Deze knikt bevestigend. „Vertel maar Geert", zegt hij. „Ik twijfel er niet aan of het zal Riperda en zijn vrouw zeker interesseren".

Dezen knikken instemmend.

„Dan zal ik maar van wal steken", begint Geert voor de tweede maal. „Reeds enige maanden kruiste voor de Engelse kust een vierentwintigtal schepen die onder bevel stonden van Admiraal Lumey en Graaf van der Marck. Herhaalde malen werden deze schepen aangevallen door de vijandelijke vloot. De onzen wisten echter steeds te ontkomen, dank zij de snelle schepen en de ervaren kapiteins die ze bevoeren. Het ontbrak de geuzen ook niet aan levensmiddelen, want In de haven van Dover sloegen zij hun proviand in. Het zal ongeveer een week nadat wij het klooster geplunderd hebben, geweest zijn, toen er plotseling bevel van Alva kwam dat Koningin Elisabeth van Engeland geen proviand meer mocht verstrekken aan de watergeuzen. Dit bevel kwam natuur lijk geheel onverwachts en de vorstin wist niet wat haar te doen stond. Weigerde zij te gehoorzamen, dan zou het onweer boven haar land losbarsten en zou de wraak van Alva zoet zijn. Zij besloot dus te gehoorzamen en verbood de winkeliers en marktkooplul aan de geuzen enig voedsel te verschaffen. De niets vermoedende geuzen werden hierdoor lelijk in het nauw gedreven.

Er werd een scheepsraad belegd en er werd besloten om koers te zetten naar Holland. Vanuit de haven van Dover stevenden de geuzenschepen noordoostwaarts. Het lag in de bedoeling van de bevelhebbers om in Enkhuizen voet aan wal te zetten. Vooral door het toedoen van de kapitein Ellert Vliechop was hiertoe besloten. Door de ongunstige wind werden zij echter genoodzaakt voor de brede Maasmond het anker te laten vallen. Ze waren dus niet in Enkhuizen, maar voor Den Briel terecht gekomen. Zoals u weet, was Den Briel Spaansgezind. Het zal u dus niet verwonderen dat de burgers van die stad weinig ingenomen waren met de komst der geuzen. De stad had geen sterke bezetting. De magistraat van Den Briel was bang dat de geuzen hun stad zouden overrompelen en verwoesten. Om dit zeker te weten te komen stuurden zij een veerman, Pleter Koppelstock genaamd, naar de vloot om te Informeren naar het doel van hun komst.

Bij het eerste geuzenvaartuig dat Koppelstock ontmoette ging hij aan boord. Het schip stond onder bevel van kapitein Willem van Bloys van Treslong — Kapitein Willem van Bloys van Treslong behoorde tot de weinigen die waren overgebleven van de slag by Jemmingen, op 21 juli 1568. By deze slag sneuvelde Adolf van Nassau. Een broer van Bloys van Treslong werd in het jaar 1568 door Alva ter dood gebracht.

Deze liet Koppelstock naar het admlraalschlp roeien. Lumey stond de veerman te woord en zei hem dat het de bedoeling der geuzen was de stad van het Spaanse juk te bevrijden. Den Briel moest voor de prins worden! Als de burgers zich niet goedschiks overgaven, dan zou dit kwaadschiks moeten gebeuren!

Koppelstock keerde naar de magistraat terug en deelde htm het bericht van Lumey mee.

Er moest nu snel besloten worden wat er te doen stond. De magistraat toonde weinig moed. Integendeel! Zij vluchtte de stad uit, de burgers aan hun lot overlatend.

Lumey verdeelde nu zijn mannen en In twee groepen bestormden zij de stad. Na enige inspanning wist Bloys van Treslong zich toegang te verschaffen door de zuiderpoort, terwijl Graaf van der Marck de noorderpoort aantastte. Hij liet een groot vuur aanleggen om te trachten de poort te verbranden. Dit gelukte echter maar half. Met een zware scheepsmast werd daarna de poort geheel vernietigd en daarmee was de toegang tot de stad vrij.

Deze werd prompt door de geuzen geplunderd. Er vielen gelukkig geen mensenlevens te betreuren want de burgers werden gespaard.

Toen de burgerij van Den Briel zag dat de geuzen de strijd gewonnen hadden, verklaarden zij zich voor de prins. De Hollandse vlag werd op de wallen geplaatst terwijl de bolwerken der stad goed verstevigd werden. Het zou natuurlijk niet onmogelijk zijn dat Alva bevel zou geven de stad te heroveren". Geert wacht even en schijnt na te

Geert wacht even en schijnt na te denken. De anderen wachten rustig af. Ze hebben gespannen geluisterd naar het verhaal van Geert.

Deze gaat verder: „De verovering van Den Briel is ongetwijfeld een belangrijk punt voor de bevrijding van ons vaderland. De stad heeft een uitstekende haven en is gunstig gelegen aan de brede Maasmond. Onze prins schreef in zijn brief aan Lumey dat het hem zeer verheugde dat Den Briel was Ingenomen. Hij betreurde het echter dat Lumey zijn losbandig volk niet wat beter beteugeld had, daar de stad geplunderd was. Ook had hij gaarne gezien dat de admiraal met hem in overleg was getreden. „Dit had tot betere zaken kunnen lelden", zo schreef hij. Dat neemt echter niet weg dat de prins alle hulp wU verlenen bij een volgende poging, hetzij te water of te land.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen