Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

,,Op z'n Flakkees gezeit  . . "

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

,,Op z'n Flakkees gezeit . . "

Veul te beleven op 't waeter

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Oast Flakkeejenaers hebben nog weinig aesem gegeven op het stikje in Eilanden Nieuws van 8 febreoari. Ik kan het wel begriepe dat ze daer niet zo hissig binne om daer an te beginne, want het Oast Flakkees in dan voornaemelik de Plaet, gebruukt hêêl oare uutdrukkingen as b.v.b. Melissant.

Onderlest zei ur een vrouw uut een plaes rond de gemeente Midden Flakkee tegen mien: „in de Plaet praeten ze groaus, een beetje as de overlanders".

Het zal je gezeit worre.

Omdat het Oast Flakkees wat minder smeujig is dienken de mêêste dat het minder goed over komt dan. Iaën ik mar zegge uut het westelik dêêl van Flakkee.

Mar as ze der allemael zo over dienke hoar je niks van die kant, vandaer dat ik als Oud Plaetenaer zal preberen wat ouwe koeien uut de sloaut te haelen.

As joengen stoeng je bie ouwere venters te luustere wat ze vertelden. Sommige konne vertelle. Of ze noe fantaseerde of logen, dat kon je niet precies uutmaeke as je het mar moai vond. Der was in de Plaet un schipper die kon der wat van, bie sturm of mist bleef hie noait an de kant laage, as je um zo hoarde. Hie stoeng bie z'n kammeroas as een moai weer schipper bekend, mar zo as gezeid, vertelle kon die.

Ik zal preberen nae te vertelle wat ik uut zien mond gehoard hae.

Ik mot êêrst nog vertelle dat hie voor zien tied un modem zeilschip had. Het was \xn Idipper, mit un modem roer mit een rad om te stiere, in un moaie kejuut achter op de schuut. Hie voer meestal zonder knecht, zodat z'n vrouw voor knecht speulde. As hie begon te vertelle gieng hie

As hie begon te vertelle gieng hie êêrst over z'n vrouw beginnen. Hie zei, ze kan alles, stoppen, noaien, koken, bakke en braeje, in de schuut stiere, das netuurlik hêêl belangrik, in benauwd is ze voor niks. Jaet, zo'n wuuf mot je mit de lantaeren zoeke. Deurdat ze goed kon omgaen mit

Deurdat ze goed kon omgaen mit naeld in draed heit ze, om het mar us rechtuut te zeg'ge, mien leven gered. Dat zat zo in mekoare. Je weet dat de schippers dik en sterrik goed an der lief hadde, as het nat was bleven de broekspuupen rechtop staen, het hiette bombazijn geloaf ik. M'n vrouw maekte die broeken zelf. De knoapen wieren der an gezet mit van dat dikke vissersgaeren, dat goeng niet mit een gev/eune naeld, mar daervoor gebruukte ze un zeilnaeld.

Vanzelf oak de knoapen voor de galgen, die maekte ze oak zelf, iesder sterk warre ze. Ik bedoel de „galgen".

Op un gegeven oagenblik kwakke ik overboord, mar jDleef mit m'n galg an een bolder hange die heit het gehouwe, as dat niet zo geweest was had Maert het niet naeverteld. Want daer in het hellegat overboord gaen bluuft overboord.

Zo as je ziet hiet die schipper mit z'n voomaem Maert. Noe gaet Maert vertellen over het hu

Noe gaet Maert vertellen over het huzaere stik van z'n leven. Hie zei: „juule hebbe wel us gehoard dat er an de boom van de schuut onder waeter un hoap angroeisel zit, as je dat lang laet zitten wordt het net un stik grasland, oender waeter liekt het wel een komplete dierentuun. Je begriept wel dat je dan weinig gang in de schuut kan houwe, of het mot stug waoien.

Om die boom schoan te maeken mot je naer de wurf, dat kost un bom geld; in, je bint een tied uut de vaert.

Noe heb ik al loape verzinne hoe ik dat klusje zelluf kon flikke, wannéér ik 's nachts wakker lag konk niet mêêr in slaep komme, in dan mar droaie in kéère, in dan inêêns wist ik ut. Ik maek m'n vrouw wakker in wou ze tekst in uutleg geve van mien plan, mar daer kwam ik van de kouwe kaarmis thuus. Ze zei, as je je bek niet kan houwe, dan verhuus je mar naer het vooroender, in dan vertel je het mar an fikkie. Hie zei, anders bin ik niet zo kinderachtig tegen vrouwen, mar ik had ze noadig voor mien plan, dus wat doe je dan? moendje dicht hé!

Affijn, de oare ochend heb ik mien plan mit ter besproken, in laet ze er noe werempel mee ingenomen weze, (ze zit nog al op de centen snap je), 'k zei tegen heur: „Je bint toch un flienk vrommes".

Zo un striek over de kuuf doet woenderen.

Ze zei: „Maert, nu mot je me êêrst êêns uut de doekjes doen hoe je van plan bint dat te doen". Ik zei, dat is hêêl eenvoudig Griet, we wachten tot ur un flinke bries staet, we vaeren naer het Ventjaegers gat, we zette alle zeilen bie, joe an 't roer, in ik in de roeiboat. As de schuut dan flink overgaet daii maek ik êêrst de éène kant schoan, dan droaien we om, in dan pak ik de oare kant. M'n vrouw voend het un kittig uutgedogt plan, in toen mar wachten op weer in wind.

Noe was het voor mien nog de vraeg waermee mok de boom van de schuut schoan maeken. Ik dogt, un rief mit fiene tanden liekt mien het beste, mit de bovenkant kan je het vuul mee wegdouwe.

Eindelijk was het zo ver dat we onze plannen konnen waer maeken. In de koai heb ik êêrst de luuken mit dekklêêien gespalkt, in de kejuut alles vast gesjord in toen der op an.

Toen we buuten het stêêne hoad kwamme docht ik, je heit te veul zeil staen, mar jae, gaet mar us zo terug, 'k Zeg, Griet, je prebeert de zaek mar overend te houwe. Toen we in het Ventjaegersgaetje ankwamme heb ik de kop vastgemaekt, mit un lange kaebel, zodat hij kon worre gevierd in ik bie het roer ankwam. Ik zei tegen groatje, „bin je vast an het stuurrad, want as je uutsliert in valt kan ik je niet op komme raepe". Jae mar zei ze, „as de schuut noe us omslaet, in ik stae vastgeboendo, wie maek me dan los?" Ik zei, „meid, dat speult gêên rol, je kan toch niet zwemme, in as je goed stiert slaen we niet om".

„Het was zo ver dat we konne beginne, voor dat ik in de roeiboat zat was ik driefnat, kaerel jo, wat een gang hadd ie schuut." Ik hieng mit de boat zowat boven waeter an de touwen. Ik gaf mit de rief ienkele krauwen over de boom van de schuut, in wat dienk je, toen het êênmael voor an de kop los was, woei in spoelde de boom uut zun eige hêêlemael schoan.

Dat gieng meraekls vlug. Dat was effe boffe. Ik docht hoe kom Uc weer an boord, wat dienk je, an het roer was een sliert groen bluuve hange, het wier as een dweU deur het waeter gesleurd, mar dat brak de golfslag, vandaer dat ik toch an boord kon komme, in dat lukte. Wat ik toen zag, ik schrok me roar, daer hieng Griet mit der aarm tussen de spaeken van het roer, tetoal van streek. Ik had daedelik de schoat laete viere zodat de schuut wat recht kwam, toen op knietje deur het gangboord naer de lier bie de mast in geliek de schoat laete zakke. Toen ik weer bie Griet tenag was kermde ze, zeg Maert, voor de oare kant gaen we mar naer de wurft é. Ik zeg meid, dat is niet noadig, de zaek is geklaerd. Toen ze dat hoarde kikkerde ze weer op. Wielle kwammen mit de fok op met schoan schip in de haeven. Wielle vroege of hie nog wel andere diengen had meegemaekt. Jae, hoe is dat, as je verre reizen^dqet kan je veul verhaele, mar daer hoa'k noe gêên tied voor.

Wiele vroegge, bin je wellus op de Zuujerzêê geweest?

Jaet zeit hie, dicht genog. „'k Zal juule nog wat vertellen, as je nie wil hoef je het niet te geloave, mar het is waer gebeurd".

We voere êêns op de Zuujerzéè in daer wier het zo mistig, noe, zo erg hoa'k ut noait mêêr gezien.

Ik mos uut de broek, je weet wel, an de wal zaage ze naer 't huusje, ik dee m'n jas uut, sloeg un spieker in de mist in hieng er m'n jas an op. Ik leunde geweun tegen de mist, achterover valle kon je niet van de reeling waerop ik zat.

Ik zeg tegen mien vrouw 'k zal us peile hoeveul waeter er staet, het bleek anderhalf vaem. Ik zei we gaen direct ten anker voor we omhoag vaeren. We lagge buuten het vaerwaeter in konne rustig bluuve legge. Noe komt de verrassing, toen we het anker ophaelde, zat ur een bot an, bienae zo groat als het zwaerd van mien schip. We hebbe ur ons eige beu an gegeten in zeker de helft weggegeven.

Toen ik un paer jaer laeter an Maert vroeg of hie de bot al op had keek hie lêêlik naer me in zei: „Krieg de Griep". Hle bedoelde de Spaense griep.

Hle bedoelde de Spaense griep.

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 april 1980

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's

,,Op z'n Flakkees gezeit  . . "

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 11 april 1980

Eilanden-Nieuws | 12 Pagina's