Stormram

Nieuwbakken vrijetijds-boer als ik ben, heb ik mij ook een paar schapen aangeschaft. Hoewel ik totaal geen verstand van die beesten had, wist ik wel, dat als je in het voorjaar lammeren wilt hebben, je dan ook een ram moet hebben. Dus heb ik ook een ram gekocht. Als babylam kreeg ik hem. Met de fles groot gebracht. Een heel karwei, maar wel leuk. Daardoor bleef-ie ook erg mak, tot mijn grote vreugde. Hij is groot geworden en altijd mak gebleven. Buurman boer waarschuwde mij wel: pas maar op, die blijft niet zo mak! Dat geloofde ik uiteraard niet! Mijn ram zou mak blijven, dat zou ik hem laten zien. Als je af en toe maar eens een praatje met hem maakt, blijft-ie best wel lief, dat dacht ik tenminste.

Vorige week begon het: ik werd op mijn werk gebeld door mijn vrouw. Dat aardige beest had het bestaan haar flink te pakken te nemen. Niet uit speelsigheid, nee, echt goed geiaaJit! Ik beloofde de onverlaat des avonds eens onder handen te nemen. Tenslotte had ik hem altijd de fles gegeven, dus naar mij zou-ie wel luisteren.

Ik kwam thuis en dook direct de wei in. Inderdaad: geen lieve ram meer! Hij vloog op me af en ik kreeg een stoot voor m'n benen. Ik pakte hem bij z'n lurven en heb eens goed verteld, dat dit gedrag alle perken te buiten ging. Ook dat-ie zonder mij allang bij de slager was geweest. Dat maakte indruk, dat zag ik. Gelijk liet ik liem weer los, en wat denk je: gelijk een Icopstoot tegen mijn andere been! Hij had een kop van beton en was daarbij aardig sterk, dus dat voel je wel. Ik heb hem toen een flinke zet gegeven, zo van: joh, gedraag je een beetje. Dat begreep hij. Hij draaide zich om en liep weg. Het gevaar was gewelien. Dat dacht ik tenminste. Hij bleek alleen maar een flinke aanloop te nemen voor een hernieuwde aanval. In volle vaart richting knieschijf! Ik draag altijd klompen als ik bij de beesten ben en heb hem met zo'n stuk peppelhout een flinke mep op zijn kop gegeven. Zo, die had zijn lesje wel geleerd. Helaas, hij had niets geleerd. Maar ik wel! Met m'n 95 kilo was ik erg vlug over de heining om het vege lijf te redden.

's A vonds stond-ie z.o Idagelijk te mekkeren, dat mijn hart week werd. Ik er naar toe, met een handje brokken om het weer goed te maken. Ik een pj-aatje met hem gemaakt en ik was er van overtuigd dat-ie wel begreep dat hij vandaag te ver was gegaan. De brokken werden zo uit de hand geconsumeerd en alles was weer goed. Een bevlieging was het, ik had gewonnen. Ik kon dus weer rustig de wei in, zonder kleerscheuren.

Nog nooit van mijn leven ben ik zo snel over welke heining dan ook gesprongen als toen. Ik weet nu waar het woord „Stormram" vandaan komt! Als ik nu in de wei moet zijn, heb ik een stok bij me. Net zo een, als de veeboeren altijd bij zich hebben, dan weet ik nu dus ook waarom. Met die stole krijgt hij eerst een mep voor ik verder ga, hij moet weten wie er de baas is. Dat maakt overigens geen enkele indruk op hem. Waar je hem ook raakt, hij draait zich om en stoot. Mijn benen zien er nu dan ook uit als een landkaart: met veel blauw van de zeeën.

Langzamerhand begrijp ik dat het beest niet te houden is. Buurman had gelijk. Ik zal maar eens naar een koper omzien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen