De pastoor stapte te vroeg uit...

Op de ledenvergadering van de afdeling Ooltgensplaat van het Ned. Rode Kruis vertelde oud-machinist, de 74-jarige A. A. E. J. Guërand nog enkele anecdote's uit zijn jarenlange RTM-loopbaan, die wij tot vermaak graag doorgeven.

„Het is zowat een halve eeuw geleden. Het was op een avond in de pee-tijd (bietencampagne) dat er bij het vertrek van de laatste tram uit Ouddorp een meneer naar conducteur Han Wittekoek kwam en aan hem vroeg: „Wüt u mij bij Melissant even een seintje geven, daar moet ik uitstappen".

„Dat wü ik wel", zei Han, „maar het is de derde halte na Ouddorp, dus u kan het zelf ook wel uitrekenen."

Deze passagier was de pastoor van MeUssant, die zich met een auto naar Ouddorp had laten brengen om daar enkele parochianen te bezoeken om met de tram weer terug te gaan. „Maar wat gebeurde", aldus ging de heer Guérand verder, „op de heenreis vlakbij Ouddorp had ik een haas doodgereden. Op de terugrit keken we goed uit! De stoker vond de haas, we stopten en de bout werd ingeladen. Het was een groot exemplaar en daar moest wat op genomien worden. Ook Han Wittekoek trakteerde. Na Goedereede, eigenlijk de eerste halte, maar nu de tweede, ging de reis verder. In Goedereede hadden we gauw even wat ingenomen en hier kreeg Han Wittekoek de orders via de agent de heer Hoek om in de Halspolder tussen Stellendam en Melissant enkele wagens met bieten mee te nemen. Zo gezegd zo gedaan. Het was stikdonker, geen Uchtje te zien, sneeuw en veel modder. Na wat gerangeer was de tram weer compleet en ik zette 'em flink aan om tegen een oprit te komen", aldus de heer Guérand.

„Bijna bovenaan, daar had je het, de wielen vast. Wat zou dat wezen. Daar kwam Han en riep: „Toon, laat de tram even terugzakken, want de pastoor is uit de eerste klas verdwenen". En jawel hoor, even later vond men de goede man helemaal onder 't slik en in de hartstikke donker. Han Wittekoek kwam naar de locomotief en zei: „Toon, geef me daar 'es een proppe poesketoen". Han op zijn hurken voor mijnheer pastoor om zo goed en zo kwaad als dat ging diens schoenen schoon te boenen.

„Conducteur, u had toch gezegd bij de derde halte?" „Ja maar mijnheer pastoor", verontschuldigde Han zich, „we kregen telegrafisch bericht dat die peeën nog mee moste".

De pastoor heeft er gelukkig nooit geen melding van gemaakt", aldus besloot Guérand zijn verhaal.

„Aardig op tijd", zei de chef De heer Guérand kwam ook nog even teirug op de barre winter van begin 1940. Nu dus 40 jaar geleden.

„We waren met twee locomotieven naar de Plaete geweest, maar terug bleven we bij Oude Tonge steken. Water op, sneeuw in de ketel, enz. Een derde loc kwam te hulp uit Middelhamis. 't Was avond. De familie Ouwens zorgde voor eten en drinken en wij maar sjouwen en proberen weg te komen, 't Werd de andere dag en eindelijk 's morgens vroeg kwam er beweging in. Even zeven uur kwamen we aan te Middelhamis. Daar komt de chef, keek op zijn horloge en zei: „Jullie zijn aardig op tijd . . ."

Hij dacht dat we al een rit naar de Plaete gemaakt hadden en we hebben het zo maar gelaten", aldus Toon Guérand, die niet uitverteld komt. Wat zei zijn vrouw ook alwaar? „Hie was meer mit d'n trem getrouwd dan mit mien!"

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen