,, Op z'n Flakkees gezeit... "

Wier op Melissant 't groate feest gevierd ter gelegenheid van het 25-jaerie regeringsjubileum van koningin WUhelmina. Lenatje, die altied in een karretje

Lenatje, die altied in een karretje gereje mot worre, omdat ze geen stap kan loape, wordt deur d'r broer Balt op de wurft van de boerderieë op Den Hoek gezet, in kan daer heel 't feest gaedeslae voorzovaore, dat daer an d'r voorbie gaet. In „daer" gaet heel wat voorbie op

In „daer" gaet heel wat voorbie op dien Hoek, om dan voarder te trekken over de Voorstraete. Daer komme die nochend de versier

Daer komme die nochend de versierde fietsen. Bel, bel, daer riejt 'n compleet huus,

Bel, bel, daer riejt 'n compleet huus, om en over een fiets gebouwd, nüt 'n krone waerboven in gouwe ciefers: 25 staet, op't voorgeveltje. Hoe kriege ze zoies voor mekaore!

In dan 'n fiets, die helemael deur 'n boat is ombouwd, mit op 't dek twee in oranje - road - wit - en blauw uutgedoste jongelui, ze ken d'r niet uuthaele wie 't binne. Daerachter de prachtige rietugen, 't

Daerachter de prachtige rietugen, 't liekent wel 'n speulrieërieë.

Zie heit vroeger as jonge meid, nog goed van lief en lejen, oak wel meegereje in zo'n optocht. Dat was in 1872, toen 't driehonderd jaer geleje was, dat Den Briel was bevriejd. D'r Gies, mit wie ze toen nog verkering had, had Alva in den brand gestoken, wat brandende die bepekte stropoppe mit die felle netige kop goed! D'r kleine broertje juichenden 't uut: Alva brandt!! Den boer, die op de stee zat, waer ze noe zit, genoot wel van dit wilde stoken, maer nog meer van waerdige artikelen van 't 1 april '72 voor 't eerst uutgekomme dagblad van Kuyper: „De Standaerd".

Lenatje dienkt oak an't Kroaningsfeest in 1898, toen 't zo heet was in deze in deze zelfde maend. In dan komt 't feest van 1913 voor

In dan komt 't feest van 1913 voor d'r geest: toen was Nederland 100 jaer onafhankelijk. God had Napoleon toegerope: Tot hiertoe in niet vaorder.

Toen stieng er 'n prachtige erepoorte gunter, bie de smisse, op de Voorstraete, 'n poortgebouw kon je beter zegge, waer bovenin de meziek speulende.

Ze haelt die feesten weer voor d'r geest. Waer is den tied gebleven! In wat is er veul gebeurd. 1877 Sophie gesturve; 1879 de kroon

1877 Sophie gesturve; 1879 de kroonprins WuUem; 1880 Wilhelmina gehore: 'n rijsje an de bienae kael geworre tronke van 't Oranjehuus; 1884 stierf den ziekelijken prins Alexander oak nog Jaeren wachten op 'n Oranjekind! Eindelijk 1909 Juliaontje.

In noe al 25 jaer Wilhelmina! God heit heur op den troan gelaete. Aore vorsten bin d'r ofgestoate! Ze dienkt an keizer Wilhelm noe in Doom, in an aore vorsten, oak an Czaar Nicoloas II. Lenatje weet 't: Drievoudig snoer. God, Nederland en Oranje is niet verbroke. Dat is Gods hand. Wat heit den dominee dat Sondag moai gezeit! In wat heiten daervoor gedankt!

Nae al die rietugen, die mar stapvoets rieje, komme er nog versierde boerewaegens deur zwaere waerkpaeren getrokke. Daer hei je de waegen van den boer, die hier noe weunt. Hie groet Lenatje in 't biezonder.

Wat heit z'n prachtige plekke! Balt heit die wel goed uutgezocht.

In as ales voorbiegetrokke is, riejt hie heur achter de leste waegen, die gevolgd wordt deur 'n minke kinders, (de meeste binne al op 't feestterrein), de Voorstraete over, langs de mit vetpotjes versierde huuzen, deur de erepoorte bie de heule, naer de weie waer kinderspeulen, in volksspeulen gehouwe worre.

Oak daer krieg zen' ereplaes en ze leeft mee mit de speulenden, in zovaore ze tenminste zieje ken. (Allemael kan je ze noe eenmael onmeugelijk zieje). 's Middags 3 ure is er nog 'n historische optocht. Daer hoopt ze oak naer te kieke. Balt kan heur dan niet naer d'r plekje op de wurft brienge, want hie mot dan in dien optocht prins Maurits weze, mar dan zal Tannetje, die iedere ochend bie d'r waerke komt, heur daer heen rieje. (Zie speult noe mee). Eerst kan ze nog nae den eten d'r oagen verschiete in de zurgstoel bie de taefel, in dan „gaet" ze weer er op uut. Jae, ies moais te ziëen, daer heit ze noe eenmael senie in. Nee, bie 'n uutvoering van de meziek, waer om de tente gehost wier, mog ze noait komme, in as bie 'n feest gedanst wier daer mog ze evenmin an meedoeë. Mar zukke prachtige kunstige diengen as vandaege te ziejen binne, daer ken ieder mit 'n gerust geweten naer kieke.

Nou, die historische optocht was de moeite waerd!

Daer riejt op een schimmel Vaoder Wullem, die mit den Potentaat der Potentaten, een vast verbond had gemaekt, dan volgt prins Maurits: dat is Balt. Jae, voor die stadhouwer hazze geen beteren uut kenne kieze as hie; de man, die altied en overal opkwam voor de ouwe waerheid, en waerschoeënde voor Rimonstrantse grondjes, in voor uutspruutsels van die luchte lere, die vroeger deur 'n evangelist gebrocht was, in nog dichte hier en daer boven kwamme.

Balt, dienkt Lenatje, „as'en noe mar vaorder kwam dan dat ontdekken van 't verkeerde en 't uutroeien er van..., aores ZEil 'n nog niks hao voor de eeuwigheid.

Jao, zo is dat Lenatje: Zelfs onder 't genot van al 't moaie waerkt d'r geestelijke achtergrond: de bekommernis mit 'n maens z'n geestelijke toestand. Op Maurits volgt moai Heintje zoas en wel genoemd wier. (Aok de Stedendwienger).

Dan kom en 't jonge ventje Wullem II, gesturve an de kinderpokken. En de stadhouder-koning WuUem III, Wullem IV, en Wullem V, die zei: „God heeft 'n twist mit Nederland", onder wie de zener Van der Groe levende, mit z'n biddagspredikaosjes, die ze al 'n paer keer geleze heit in die heur helemael in dien tied terugvoerende. Wullem I, die 't waere volk dat of

Wullem I, die 't waere volk dat ofgescheije was, vervolgende, Wullem II in de leste koning Wullem III.

Lenatje, kan de naemen van de vorsten ofleze, in uut d'r opslutende memoorie komme d'r biezonderheden over d'r, bie d'r thuus, kortom 'n lust dezen optocht!

Nae ofloap briengt Tannetje ze weer thuus. 't Feest is voor heur, wat er buten van of speult tenmisten voorbie.

Vanaevend kan ze van uur d'r diekhuusje 't vierwerk nog wel zieje, mar dat is dan oak t' enige wat er van 't feest nog tot d'r deur dringe zal. O, jao, de lampionoptocht zal oak

O, jao, de lampionoptocht zal oak nog wel langs d'r huusje komme, daer zal ze, om 9 ure, oak nog wel even naer kieke.

In huus leest ze dien aevend een preek van ds. G. van Velzen, as de „ouwe knecht" op heel Flakkee, zowat bekend, over het regeringsjubileum.

Die heit nog an 't hof van Prins Alexander gediend, voor 'n dominee wier. Wat geniet ze van dit kostelijke gedachteniswoord, waerdoor heel dit heuglijke feit in geestelijk licht komt te staen.

Van 't zienge: „We gaen nog niet naer huus, nog lange niet", en van: „Leve de Willemien", hoart ze niks, want ze is aerg hardhorend.

Tannetje in aore meisen, in de jongers van Mellssant, in van aore durpen vermaeke d'r eige op de feestweie.

Aan „In Holland staat 'n huis" doet alle jeugd mee en oak as m'n uutgedaegd wordt de rondte te zoenen weigert bekant geen maens, oak de getrouwde vaenters niet. Nae 't vierwerk, as alles weer donker

Nae 't vierwerk, as alles weer donker is, briengt menige jongen voor 't eerst 'n meisje thuus. Bie feesten is stilzwiegende condisje da je 'n meid heit... Daer komt mar zelden 'n bluvende connectie uut vort.

Hein 'n jóón van 14, over wie 'k 't nog wel meer in deze stikjes hoop te haon, mag nog zo'n dienker in lezen weze as z'n wil mar die ken 't toch niet laete Tannetje die bie Lenatje waerkt, thuus te briengen. Hie is wel wat verlege tegenover 't verlegen Tannetje, mar daer waerkten over heen, in deze eerste stap op dit pad bevalt hem best goed en voor de volgende zaeterdag maeken ze weer 'n ofspraekje.

Om half éne neemt en van Tannetje of scheid achter heul je schure en omstreeks dien tied is voor de meeste feestvierders 't feest wel achter de rik. Voor de jongers van aore durpen wordt 't wel 'n hort laeter. 't Is moai geweest, jae werkelijk: 't is

't Is moai geweest, jae werkelijk: 't is moai geweest, dat Melissantse feest, in groate eenheid, op gepaste meniere gevierd.

Ik zegge daer: in groate eenheid, mar er warre toch ienkele die d'r eige helemael ofzij dig hadde gehouwe, van letterlijk alles.

Een van die weinige was Krinatje, oak 'n weduwvrouwtje as Lenatje, en evenals zie 'n bekeerd maensje. Alleen van 'n aor slag. Zie is vanoch

Alleen van 'n aor slag. Zie is vanochtend om zeven ure al de deure uutgegae naer Herken, waer 't nog feest worre mos. (De durpen vierende 't niet allemael op denzelfden dag).

Zelfs de meziek van den toren om 8 ure wou ze niet hoare. In dat zou toch wel 't Wilhelmus weze en: Wilt heden nu treden voor God den Heere.

O... dat ze dat leste durve te speulen ... ze wordt er raor om d'r harte van. Voor de Heere trede... 't zou wat! Trede op de verkapte kaermis... dat was 't waerop dat speulen van de meziek op voorbereijende.

O, dat den dominee van de Groate Kaerke toch in de feestcommissie wou zitte! 't Mog geen daglichte zieje! Daerom... was ze van Melissant haestig weggegae naer d'r zuster.

Die weunende mar in 'n klein diekhuusje in ze mos 't er op de vloere slaepe. Mar daer gaf ze niet om. 't Is elf ure in den aevend. As ze daer leit op die harde planken... dan bidt ze voor die maensen, die feest viere, of 't de Heere nog behaege mocht om er in 't harte te griepen zoas Hie er vroeger wel op de kaermis, as'n brandhout uut 't vier kwam te rukken. (Vgl. Zacharia 3 : 2 waer van 'n vuurbrand gesproke wordt).

Nee Krinatje lag daer niet in eigen gerechtigheid, mar bewogen om het eeuwig lot van d'r medemaensen, die ze 't oak zo gunnende dat ze gered wiere.

En ze droeg oak de Koninginne, en Land en Volk £in de Heere op. „Doe ons niet naer onze zonden en ongerechtigheden, mar zie ons in genaode an." Zo was Krinatje waerkzaem mit 't

Zo was Krinatje waerkzaem mit 't regeringsjubileum van onze koningin en mog ze 'n deeltje weze van „de kurke," waer land en volk op drieft.

Aantekeningen:

1. Speulen warre o.a. ringrieje, zakken laope, mastklimme, (de mast was mit groene zepe besmaerd), koekhappen. Oak tonnetje (mit waeter gevuld) steke. 2. Titel van de preek van ds. G. van

2. Titel van de preek van ds. G. van Velzen was: „Des Christens vreugde en dankzegging op ons Kroningsfeest". Uitgave van C. van Dongen, Middelharnis.

3. Bekend is de gedachte: Gods volk is de kurke, waer de waereld op drieft.

Men zal dan dienke an de voorbede en an het uutstel van 't oordeel as er nog rechtvaerdigen gevonde worre. vil. Gen. 18.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen