Uit Het Kijkvenster

Overal is onrust; overal is men aan tiet experimenteren; en nergens schijnt jnen die onrust te kunnen wegnemen of die experimenten te kunnen doen slagen. Een afdoend bewijs voor deze stelling vinden we in de universitaire wereld. Reeds verschillende jaren weer- Idinkt daar de roep om inspraak van de studenten in het studieprogramma en om democratisering van het hoger onderwijs. Maar ondanks de welwillendheid, waarmee deze eisen zijn aangehoord en ondanks de vele experimenten aan de universiteiten, duurt de onrust voort en wordt de problematiek hoe langer hoe ingewikkelder.

Een overzicht van wat er de laatste jaren aan de universiteiten is gebeurd en van de moeilijkheden waarvoor men zich nog steeds geplaatst ziet, bood „Elseviers Weekblad" van 13 juni j.1. Daarin kon men een uitvoerig interview aantreffen met Prof. Mr. A.i D. Belinfante, rector-magnificus van de Amsterdamse Universiteit. De democratisering van het onderwijs is al zó ver voortgeschreden, dat er instituten zijn, waar de studenten zelf hun studieprogramma's opstellen en waar zij ook zelf hun prestaties beoordelen. Maar Prof. Belinfante is over de resultaten van deze experimenten zó slecht te spreken dat hl] besloten heeft de klok terug te zetten. De hoogleraren zullen zelf bepalen wat er geleerd moet worden en ook zelf de studieresultaten beoordelen.

Dat dit besluit in de wereld van het hoger onderwijs de nodige deining opriep en zal oproepen, behoeft nauwehjks nader betoog. Maar uit de woorden van Prof. Belinfante meende ik te mogen opmaken, dat hij daarvoor niet zo bang is. Hij ziet het aantal studenten met reaktionaire en revolutionaire ideeén als een te verwaarlozen minderheid. Letterlijk zei hij: „Momenteel wordt alle ellende aan de universiteiten veroorzaakt door een heel kleine groep mensen. Een paar honderd, die de macht in handen hebben om alle faculteiten waar ze iets doen, stop te zetten".

En even verder: „Ik vind dat een universiteit niet zelf kan uitmaken wat voor een programma ze heeft, wat voor leraren en dokters ze straks aflevert. Dat heeft u als staatsburger ook mee uit te maken. Terwille van uw en onze kinderen die daar straks onderwijs van zullen krijgen I En de medische student van nu is straks uw dokter. Dat is niet alleen een zaak die de universiteit aangaat".

Ik moet zeggen dat deze woorden van de Amsterdamse rector-magnificus me uit het hart gegrepen waren. Het is voor een outsider toch al onbegrijpelijk dat n:ien de eisen van de studenten steeds zo serieus genomen heeft. Temeer daar men wist uit welke hoek de wind woei. Prof. Belinfante zegt het nu zelf. De studenten (de koplopers tenminste) willen, als het erop aankomt, helemaal geen vernieuwing van het onderwijs. Ze willen alleen maar herrie schoppen. Wanneer men hun eisen geheel of gedeeltelijk inwilligt, dan accepteren ze dat nog niet, „wanneer men niet eerst verklaart dat de hele maatschappij rotzooi en onzin is, dat de kapitalistische maatschappij een onding is "

Ik dacht dat de zaken hier duidelijk en scherp gesteld worden. Het moet allemaal „lekker links" zijn en anders deugt het niet. Vóór Cuba en vóór China en vóór Rusland. En natuurlijk tegen Amerika en het kapitalisme en het „eshtablishment". Men zou er goed aan dOen in de universitaire wereld deze heden niet al te serieus te nemen. Maar het blijft wel een trieste gedachte dat zich onder deze lieden onze toekomstige artsen, ingenieurs, leraren en misschien wel predikanten bevinden

Over de opleiding tot het predikambt had ik trouwens in dit verband ook nog iets willen zeggen. Maar dat kan ook nog wel een weekje wachten i Waarnemer.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen