Boekbespreking

Een emeritus-predikant van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) geeft in dit boekje 25 korte verhalen uit zijn lange pastorale praktijk. Schetsen, die volgens de flap getekend zijn „met een plezierige" dosis humor en vaak met grote fijnzinnigheid en liefde."

Nu, dat laatste kan echt niet ontkend worden. En het is een zegen, wanneer een pastor, behalve liefde voor de kudde, die hem is toebetrouwd, ook gezonde humor heeft, waardoor hij zijn schapen, die soms zo dom en eigenwijs kunnen zijn, met een lach en een traan kan beschouwen

Ik werd dan ook van het begin af geboeid door deze pastorale ervaringen. Alleen — toen ik er tien gelezen had was de aardigheid er een beetje af. Men kan deze schetsen namelijk in twee soorten verdelen. De ene soort heeft altijd een happy end. De tweede soort heeft dat niet, maar daar komt de pastor er altijd voordelig uit. Zodat ik het gevoel kreeg: óf deze dominee heeft benijdenswaardig veel zegen op zijn arbeid gehad, óf hij heeft te weinig zelfcritiek. Ik heb namelijk praktisch tevergeefs gezocht naar de bekentenis: „Daar en daar, toen en toen, ben ik als pastor volmaakt mislukt". Oók tevergeefs gezocht naar het gebed: „Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten". Een moderne Hildebrand, die uit zijn Camera Obscura altijd weer als de held tevoorschijn komt. Maar desondanks blijft die Camera het lezen nog altijd waard.

En dat geldt ook van dit boek!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen