Oud-ouderling J. de Wachter te Dirksland ten grave gedragen

Deze rouwdienst werd aangevangen met het plechtige zingen van Ps. 102 : 15 „Als een kleed zal 't al verouden", het lezen van Openbaringen 7 van vers 9 tot 17 en gebed. In zijn aanspraak tot de familie en de vele vrienden en belangstellenden, wees ds. Blok er op, dat het geen alledaags gebeuren is, dat een rouwdienst in de kerk wordt gehouden; hij wilde daarbij niet stilstaan alsof de man die begraven werd iets bijzonders was, maar bij het Godswerk, dat in hem verheerlijkt is en naar buiten is openbaar geworden, wat hem ook zo'n ruime plaats gegeven heeft in het kerkelijk leven.

De Heere gaf hem een goede opgang in de gemeente; 33 jaar was hij ouderling, en in dit ambt ging hij voor in vermaning, in vertroosting, hij stond aan de ziek- en sterfbedden en is velen tot zegen geweest. Spreker noemde het een onvergetelijke ambtsdrager, die zeer was bemind, door zijn godzalige wandel zelfs buiten de kerkelijke gemeente. Van hem kan gezegd: De gedachtenis des rechtvaardigen zal tot zegening zijn. Ds. Blok bepaalde de familie en zijn

Ds. Blok bepaalde de familie en zijn verder gehoor bij het tekstwoord uit Fillipenzen 1 : 21: „Want het leven is mij Christus en het sterven is mij gewin". Hij schilderde de levensverwachting van Gods keurlingen, wat zijn grond vindt in de genade openbaring in Christus. In de wedergeboorte wordt alle levensverwachting afgesneden, er is geen bestaansrecht voor God. Voor dat volk is er dan maar één leven, n.1. uit Christus, een leven uit Hem bediend, een leven uit de wonderlijke vastheid van Gods eeuwig Verbond. Dat ligt zó vast, dat zij er niet alleen op leven, maar ook mee sterven kunnen. Die vastheid had ook de overledene in zijn oefeningen, en het was de kracht in zijn sterven. Daar was geen fraanje, of ook maar iets van de mens bij, alles lag hem in Christus, Zijn Goël en Verlosser. Zo is ook zijn ambtelijk leven geweest, daar ging iets van uit, daar is getuigenis van. Tijdens de vakatures diende hij de kerkeraad als voorzitter met voorzichtigheid en wijs beleid. Node zagen wij hem heengaan, toen hij wegens ouderdom zijn ambt neerlegde. En nu is het vreemd — aldus spreker — in sterven ligt toch altijd iets afschrikweldcends, bij dit heengaan was dit zo geheel anders, zo hij geleefd heeft, is hij gestorven. Zijn sterven was gewin, winst door verlies. Het mag een paradox lijken: langs de weg van verlies gaat het met al Gods volk naar een eeuwige winst.

Sterven is vrucht der zonde: ten dage als gij daarvan eet zult gij de dood sterven. Dat we sterven moeten weet ook de wereld en Gods volk is er vaak bang voor. Maar, het brengt hun eeuwige winst. De Kerk Gods leeft hier maar van de rente, bij het sterven ontvangen zij het volle kapitaal. Dan houdt het woestijnleven op, dan moeten zij het vriendelijk aangezicht Gods nooit meer missen, en zullen zij zich eeuwig verzadigen aan de fonteinen des heils. Hier in het armhuis geleefd — daar eeuwige rijkdom.

Spreker wees de familie op het grote voorrecht hun vader en grootvader te beurt gevallen en allen op de noodzaak die God te zoeken, opdat de dag van sterven gewin zij en niet een eeuwige vervloeking.

Br. De Wachter is een exempel geweest voor zijn medemensen, ieder had respect voor zijn godvruchtige levenswandel. Hij had een rijk gebedsleven, voor zijn kinderen en kleinkinderen, ook voor de dienaren des Woords en voor de gemeente, die hij in getrouwheid heeft gediend. Volgt zijn geloof na en ziet op de uitkomst van zijn wandeling aldus spreker, die met dankge. bed besloot. Alvorens de rouwstoet werd opgesteld werd nog gezongen Ps 16 : 3.

Aan het graf,

Het was een onafzienbare stoet die door de straten van Dirksland schreed om de overledene naar zijn rustplaats te begeleiden.

Aan het graf culmineerde de toespraak van ds. Blok in de woorden uit de H. Schrift: Hoe groot is het goed dat Gij weggelegd hebt voor diegenen die U vrezen. Sprekers' woorden waren te arm om de grootheid van het geluk van Gods volk en ook van hem die thans begraven werd, uit te drukken. Spreker dacht aan de woorden: „Zji legden Hem in een nieuw graf" en zo is nu ook in Christus het graf van oude broeder geheiligd. Hij wees op dè ontzettende armoe van de wereld en t^ de onschatbare rijkdom die Gods volk ten deel valt en wekte de kinderen en kleinkinderen op, die God van hun vader en grootvader tot hun deel te krijgen. Ook sprak hij een ernstig woord tot de leden der gemeente en tot alle omstanders aan de groeve, wat niet naliet een diepe indruk te maken.

Een zoon van de overledene dhr. L, W. de Wachter richtte zich daarna met een dankwoord tot ds. Blok voor de vele bezoeken bij zijn vader afgelegd en voor de leiding van de begrafenis. Hij dankte ook de begrafenisondernemer, de grafdelver, de politie en allen die zijn vader de laatste eer hadden bewezen. Ook zijn zusters bracht hij dank die met zoveel liefde zijn vader tot het laatste uur van zijn leven hadden verzorgd en vermaande de kinderen en kleinkinderen de voetstappen van hun vader en grootvader te volgen.

Ds. Blok eindigde met alles in God door te laten zingen Ps. 72 : 11:

Zijn Naam moet eeuwig eer ontvangen! Men loof Hem vroeg en spa, De wereld hoor' en volg mijn zangen Met Amen, Amen, na!

Het was een zeer indrukwekkende begrafenis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen