Uit Het Kijkvenster

De Reformatie nu —

Een vlammend protest —

Belijden en beleven —

)e 450ste verjaardag van de Refortie gaf ons aanleiding stil te staan de Hervorming in ons eigen land. We Jebben daarbij gezien dat het Lutherajsme maar weinig aarüiangers heeft ijliregen en dat ook de nationaal-gere- • meerden en de Dopers tenslotte Jóesten wijken voor het Calvinisme dat jnuit het zuiden ons land binnenkwam lyee eeuwen lang, van het begin van Je i7de tot het eind van de 18de, was jderland een typische Calvinistische fkstaat, d.w.z. een staat waarin de gereformeerde Kerk de bevoorrechte was (waartoe ook de overheid poest behoren) en waarin de andere en geduld werden, maar waarin ,oor ketters en vrij geesten geen plaats jas.

De Franse revolutie heeft aan deze situatie een einde gemaakt. En in de

:ige eeuw, de eeuw van Afscheiding Doleantie, zijn alle kerkgenootschappen uiteindelijk voor de Wet gelijkge- Sommigen die ook aanspraak maken op de naam Calvinist, juichen dat toe, anderen betreuren dat, naar ik ieen terecht.

Dat de overheid belijdenis doet van de are religie en dat de overheid de ware religie beschermt en de valse godsdienst met tolereert, is de ziel van het Cal- (irasme. Wie dit ontkent of verwerpt kan nauwelijks aanspraak maken op de naam Calvinist. Maar deze zaak (die me na aan het hart ligt) is in deze kolommen al vaker aan de orde geweest, ius voor ditmaal zullen we er het zwijgen toe doen.

De vraag die als vanzelf opkomt is deze: Hoe staat het nu met de erfenis m de Reformatie? Als we alleen al naar ons eigen land zien, is het een weimg verheffend beeld... De éne kerk is in diep verval en de andere kerken en kerkjes, die dat verval hebben willen ontvluchten, bestrijden elkaar of strijden onder elkaar... Bijna zou men geneigd zijn met Woelderink (maar dan I ander verband) de vraag te stellen: „Was de Reformatie een vergissing?"

Daarbij komt dan nog de verloochening van het reformatorische erfgoed. De valse oecumene gaat zo ver, dat ook ie Rooms-Katholieken hoe langer hoe lirieer als „broeders en zusters in Chris- •tns" worden erkend. Wie dat niet doet, ordt beschuldigd van anti-papisme. De brede kloof tussen Rome en de Re- 'ormatie wordt zonder meer overbrugd. De Nederlandse Rooms-Katholieken, ie in vele opzichten praktisch vrijzing geworden zijn, gaan een mijl met ons en wij gaan twee nujlen met hen...

En zó kon het gebeuren dat de St. Jacobskerk in Den Haag op zaterdag 4 nov. ter beschikking van de Roomsen kon worden gesteld om er de Mis op te gen. Er was in heel Den Haag geen K. kerk die de schare zou kunnen be- 'atten. Welja, waarom zou de kerkvoogdij van Den Haag voor één keer liet haar mooiste kerkgebouw afstaan? Ik dacht dat de kinderen van de Retomatie hier een vlammend protest moesten laten horen.

^ Er is die morgen trouwens geprotesteerd, maar dat protest kan onze instemming niet hebben. In de dagbladen lebben we het kunnen lezen, en zelfs ie nieuwsdienst gaf het bericht door 'Oe Ds. G. Taverne, voorheen Herv. redikant, thans voorganger van de resbyteriale kerkgemeenschap in loogeveen, die morgen in de Jacobssrk aanwezig was, enkele kaarsen van iet altaar smeet en tenslotte de kansel beklom om daar uit de Heidelbergse Catechismus voor te lezen, „dat de mis in de grond niets anders is dan een verloochening van het enige offer van Christus en een vervloekte afgoderij". Ik meen dat een dergelijke verstoring

Ik meen dat een dergelijke verstoring van een godsdienstoefening (ook al is dat dan op grond van onze belijdenis een vervloekte afgoderij) niet alleen ontoelaatbaar is, maar ook volkomen zinloos. Het protest had zich ook eerder tegen de Hervormde Gemeente van Den Haag moeten richten dan tegen de Rooms-Katholieke gelovigen die daar die morgen aanwezig waren. Het is bovendien een wijze van optreden waardoor de Naam van Christus eerder gelasterd dan verheerlijkt wordt. Maar een protest is op zijn plaats, zij

Maar een protest is op zijn plaats, zij het dan ook op andere wijze dan daar geschied is. God de Heere heeft ons verlost uit het Roomse diensthuis en de zonen der Reformatie zijn bezig door de achterdeur weer binnen te komen. Daar staan we allen min of m.eer schuldig aan. Want dat komt niet alleen doordat de Reformatorische leer niet meer wordt verstaan, maar ook doordat de Reformatorische waarheid zo weinig meer wordt beleefd. De kracht van de Reformatie is gebroken, doordat er niet genoeg uit de ware schat der Kerk, het heilig Evangelie wordt geleefd. En daarom zegt de Heere ook tegen ons: „Ik zal uw kandelaar van zijn plaats weren indien gij u niet bekeert..."

Gelukkig zijn er ook nog verblijdende dingen. Dat is onder meer de „Open brief" van 24 hervormde predikanten, die ter gelegenheid van de 450ste verjaardag van de Reformatie werd gericht aan alle predikanten, ouderlingen, diakenen en gemeenteleden van de Ned. Herv. Kerk. Over deze brief had ik ook nog iets willen schrijven, maar dat zou voor ditmaal te veel ruimte vergen, dus dat stellen we nog een week uit.

WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen