Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

�Huize Nooitgedagt"

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

�Huize Nooitgedagt"

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

In „Kwekerij en Handel" het weekblad van de Bloembollen Veilingvereniging H.B.G. te Lisse,heeft Stylitus een leutig stukje geschreven, hoe het er naar toe kan gaan, als een naam aan een huis gegeven moet worden. Over de naamgeving van pas geboren kinderen is altijd — en nóg — al veel te doen geweest, owee als de kleine niet naar de kant van moeder of vader ter eenre of ter andere zijde vernoemd is!

— maar over de naam van een huis kunnen ook moeilijldieden ontstaan. Hoewel het hier tenslotte tot overeenstemming kwam. Lees maar.

„Piet is een broer van een neef van mijn zusters man, en na vele jaren van een eerzaam huwelijk met Sjaantje zijn ze nu aan een eigen home toe. Een nieuw huisje in 'n buitenwijk, met zo'n hek van waaibomenhout zoals je tegenwoordig overal ziet, een garage en een gazon. Aangezien Piet en Sjaan hiermee het

Aangezien Piet en Sjaan hiermee het doel van hun leven hebben bereikt, meenden ze dat het beest wfel 'n naam mocht hebben en toen het huis nog een blauwdruk was hadden ze daar al over beslist. Sjaan zei „Nooit Gedacht" want, zo lichtte zij toe, toen we mekaar op de harddraverij in Lisse leerden kennen hadde me nooit gedacht asdatteme hier nog samen zouen kommen te wonen.

Maar naarmate de bouw vorderde begon dit besluit te wankelen. Nooit Gedacht was een zinrijke naam, maar erg gewoon. Er waren zoveel Nooitgedachten!

Sjaan kreeg een ander idee. Herman en Rie hadden hun huis Erha genoemd, de Er van Rie en de Ha van Herman. Andersom kon slecht, want dan was het Her-rie geworden. Het leek een goed idee maar „Huize Sjapie" of „Huize Espe"... nee, dat leek naar niks. Na een fuif kwam Piet thuis met een

Na een fuif kwam Piet thuis met een gloednieuwe brainwave. Ergens in de polder had hij een huis gezien dat de weidse naam droeg „Villa Hoe Bestaat Het". Dit nu vond Piet reuze orsjeneel, en zoiets moest hun huis óók worden. Tot Sjaan in haar eerste slaap gestoord en daardoor niet bijster ontvankelijk, sprak hij van namen als „Villa An-menooit-niet" of „Huize Asjemijnnou". De volgende morgen na het nuttigen van een zoute haring, zag Piet de zaken anders in en Sjaan, minder spiritueel dan haar wederhelft de vorige avond, deed er een veelbetekenend zwijgen toe. Maar de schilder was aan het verven

Maar de schilder was aan het verven van het hek toe. Als ze daarop de naam wilden, kon dat in één moeite door. Het ging spannen.

Piet dacht aan Huize Duinzicht, want als je op zolder uit het dakraam keek, zag je bij helder weer ergens in het verschiet de golvende horizon der duinenrij. Maar Sjaan vond dit, letterlijk en figuurlijk, te hoog gegrepen. „Het Hoekje" leek haar beter, want

„Het Hoekje" leek haar beter, want het wós een hoekhuis. Maar Piet dacht dan meteen aan „het hoekje om" en dat was te triest. De schilder keek toen om Het Hoekje en vroeg of meneer en mevrouw al gerizzeleveerd hadden. Nee maar het zat te komen. Sjaan kwam nog eens op Her en Rie

Sjaan kwam nog eens op Her en Rie terug. Hiaize Sjapie, dat ging niet, maar zou men de namen van het kroost. Jan, Toos, Miep en Klaas, daarin niet kunnen vereeuwigen? Huize Jatomikla? Je hoefde dan in ieder geval niet bang te zijn dat er ergens in Nederland nóg zo'n huis stond. Maar Piet vond het te veel op Grieks lijken, je hield er een spraakgebrek aan over. Als ze nou es een berk in de tuin plantten en ze noemden het Huize De Berk? En als die berk het dan niet doet? vroeg Sjaan ijzig. Dan vraagt iedereen waar die berk nou is

De vreugde om de nieuwe woning dreigde bedolven te worden onder de controverse rond de naamgeving. Tot de schilder een ultimatum stelde. Hij was er aan toe, en anders liet hij alles maar bruin-bruin.

Toen sprak Piet „Als we het nou es Huize Nooitgedacht noemden? Want wie had ooit gedacht, toen jouw vader me bijna de deur uitgooide, dat we nou de zilveren bruiloft al achter de rug zouden hebben?

Toen ontroerde Sjaan. De schilder werd geroepen. Nooit Gedacht zou het zijn. En omdat de schilder op school slechts een vier voor taal had gehaald, schilderde hij op het hek „Nooltgedagt" met een G. En d4t stond toch wel apart".

En d4t stond toch wel apart".

Dit artikel werd u aangeboden door: Eilanden-Nieuws

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 26 september 1967

Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's

�Huize Nooitgedagt"

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 26 september 1967

Eilanden-Nieuws | 4 Pagina's