Toch gelukkig

Copyright: J- J. Groen en Zoon N.V., Leiden

"Ik kom morgenmiddag nog eens kijsn, vrouw Frankema. Het valt nogal ^e. Enkele ontvelUngen en niet te ^rgeten de doorgestane emotie". Langam komt dokter Van Wijk de deel op- Pen. Naast hem de boerin. "Goededag mannen! Zo, net voor het

"Goededag mannen! Zo, net voor het odweer binnen?"

Net zoals u zegt, dokter", antwoordt ankema, aan zijn pet tikkend. „Maar . hoorde wat u daar tegen mijn vrouw -•• Wij hoeven ons dus geen zorgen ™Dorus te maken? Hij zag er anders 'S genoeg uit! Maar wij hebben nóg "patiënt voor u, dokter. Onze Evert • nwa, daar komt-ie warempel!"

»iK ben helemaal weer opgeknapt, "Oer. 'k Had me te veel ingespannen". wnder de bezorgde blikken van zijn uw vertelt de boer wat er gebeurd ^0 nu en dan moet hij bijna schreeun om zich boven het onweer ver- •ianbaar te maken. Toch loopt de dokop Evert toe en zegt: „Ik ben toch van mening dat een paar dagen rust goed voor jou is, jongeman!" Evert schrikt. Hij stamelt iets van:

Evert schrikt. Hij stamelt iets van: „Duik werk, veel te verven..."

„Naar bed. Ik kom morgen bij jullie knecht kijken en dan neem ik jou meteen even onder de loep, opgemarcheerd!"

Daarna vertrekt de arts. Opeens ziet Frankema om zich heen, dan kijkt hij zijn vrouw aan: „Waar zijn die twee arbeiders, Toos? Ik zie ze nergens!" „Ze zijn, even voor de bui losbrak, op

„Ze zijn, even voor de bui losbrak, op de fiets gestapt. Ze wüden graag thuis zijn met dat onweer, zeiden ze tegen me en ik kon ze niet tegenhouden". „Kerels van niks", zegt Frits minach

„Kerels van niks", zegt Frits minachtend. „Ze hadden naar het land moeten komen om ons te helpen".

„Wij hebben het zonder hen gered, jongens", zegt Frankema tevreden.

Het gezin Buter is inmiddels vertrokken. JeUie had nog graag even bij Evert gekeken, maar zij zag dat Victor met hem mee naar boven ging. Maar morgen is het zondag en dan is er tijd genoeg om hem wat gezelschap te houden.

Victor zit naast het bed van Evert.

„Ik moest me eigenlijk schamen om midden overdag in bed te Icruipen".

„Je doet het immers niet uit eigen beweging! Je moet altijd doen wat de dokter zegt".

Evert' knikt. Victor ziet dat hij ergens over nadenkt.

„Een stuiver voor je gedachten. Evert!"

Na een korte aarzeling zegt hij: „Jij bent de eerste die ik het vertel, Victor. Wij gaan ons verloven". „Kerel, wat zeg je! Is het werkelijk

„Kerel, wat zeg je! Is het werkelijk waar?" „Maar er komt geen feest van hoor!

„Maar er komt geen feest van hoor! Wij geven elkaar een ring en daar is alles mee gezegd".

„Gaat dit besluit van jou uit of van Jellie?"

Hij ziet een korte aarzeling op het gezicht van Evert.

„Ik heb het doorgezet. Jellie wou er een gezellige avond van maken, maar" „Dan moet ik zeggen dat je toch 'n echte droogpruimer bent hoor! Man, is een verloving dan niet iets om bUj te zijn?"

„Je snapt het niet, Victor, je snapt er totaal niks van. Ik heb er een goeie reden voor om er geen feest van te maken".

„Ik had al zoiets vermoed", knikt Victor nadenkend. Dan staat hij op en loopt naar het raam. De bui is overgedreven. Hij ziet Buter en Geert de dijktrap oplopen. Hij kan wel raden wat die twee gaan doen. Er staat natuurlijk een plens water in de vaartuigen en dat gaan ze er uithozen. Hij gaat weer terug naar het bed.

„Ik ben maar een rare arbeider!"

„Waarom? Vader heeft je aangenomen voor het inhalen van de oogst. Die is nu binnen en de week is om. Ik geloof dat er nu niet veel meer voor je te doen is". Victor knikt afwezig. Hij had van

Victor knikt afwezig. Hij had vanmiddag willen schilderen. Maar al had hij niet geholpen met het binnenhalen van het koren, dan was er van dat schilderen toch niet veel terecht gekomen. Hij zal dus maar wachten tot de volgende week.

„Eigenlijk kennen we elkaar al te goed om je niet te vertellen waarom..." „Je wilde zeggen: Waarom we geen drukte van die verloving maken?" Evert knikt. Hij gaat rechtop zitten. Er komt een onrustige blik in zijn ogen.

„Het gaat om onze Frits. Ik weet zeker dat die er met een ongelukkig gezicht bij zou zitten. Ik weet hoe hij over Jellie denkt".

„Maar Frits blijft immers alleen het weekend maar!" „Volgende zaterdag komt hij weer.

„Volgende zaterdag komt hij weer. Wij wisten dat niet en..." „Waarom verschuiven jullie het dan niet een week?" „Dat is het 'm nu maar", valt Evert

„Dat is het 'm nu maar", valt Evert driftig uit. Wij, Frits en ik hebben altijd goed met elkaar kunnen opschieten. Wij hadden nooit geheimen en nou vind ik het niet eerlijk tegenover hem Om iets stiekem te doen".

„Dat liet ik er maar op aankomen hoor, ben je mal? Is Frits dan zo kinderachtig? Jellie kan zich toch niet met jullie alle twee verloven! Hij moet toch inzien dat Jellie aan jou de voorkeur geeft! Maar ik feliciteer je alvast. Ik wens je van harte geluk, kerel. Jij bereikt nog wel wat in het leven, of ik zou me erg in je moeten vergissen. En mag ik JeUie ook gelukwensen?" „Och, waarom eigenlijk niet! Nee,

„Och, waarom eigenlijk niet! Nee, toch maar niet. En de dokter kan me nog veel meer vejtellen, ik ga vanavond naar JeUie".

„Dus jullie weten nog niet precies wanneer jullie je gaat verloven?" „Toen jij bij het raam stond, heb ik er nog eens over nagedacht. Waarom zouden we het vanavond niet doen?" „Maar je bent immers ziek!" „Ik ben zo gezond als 'n vis. En ik

„Ik ben zo gezond als 'n vis. En ik bUjf niet langer in bed liggen, ik ga er uit. Ik kleed me aan en ga naar beneden, en ik heb 'n honger als 'n paard. „Je moeder jaagt je weer terug, let eens op, vriendje".

„Dat doet ze niet. En ik ben ook benieuwd hoe het met Dorus is. Inplaats van hier, had ik onder een koe moeten zitten. Nou melkt vader alleen met Lies".

Victor schudt het hoofd. „Frits helpt ze en ik geloof dat ik je moeder ook met een melkemmer zag lopen. Maar één ding vind ik niet aardig van je. Je had me wat eerder moeten vertellen dat jullie gaan verloven. Dan had ik iets voor jullie gekocht".

„Niet nodig hoor. Je moet al hard genoeg werken om het te blijven uitzingen."

„Toch krijgen jullie een cadeautje van me. Maar nu stap ik eens op. Ik zal je meisje feliciteren als ik de ring aan haar vinger zie. En als je opstaat, kom je morgen natuurlijk ook in de kerk. Toch had ik liever dat je je aan de dokter had gehouden; tot morgen hoor!" Langzaam wandelt Victor van Ever

Langzaam wandelt Victor van Everdingen de trap af. Hij voelt zich niet erg op z'n gemak. Hij heeft hier de hele week gewerkt. Nu gaat hij terug naar zijn caravan. Hij zal vanavond zijn rijdende woning een goede beurt geven en het een en ander voor morgen klaar maken. In het dorp zal hij de nodige inkopen gaan doen en hij snakt naar een sigaret. Wel tien keer heeft hij de boer om een klein voorschot willen vragen. Maar hij durfde het niet. Nu staat hij op het punt om op te stappen en zijn beurs is zo leeg als een zeepbel. Maar hij vertikt het om die boer achter z'n broek te lopen. Dan moet hij voor deze keer maar op de pof kopen. Het is trouwens de eerste keer niet. Winkelier Berends is zo zoetjes aan een oude bekende voor hem. In gedachten loopt hij over de deel en opent de deur. Het komt nu ook wel erg slecht uit dat er bijna geen mens thuis is. Maar Frankema had er 'n beetje rekening mee moeten houden dat de week vol is en dat hij weg gaat.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen