De bewaring van zaai-uien
Mededelingen van de Stichting Nederlandse Uien-Federatie
Zaai-ulen zijn een typisciie bewaargroente. Dit geeft de teler de mogelijltheid door iiet produlct Itortere of langere tijd op te slaan van goede prijzen ten tijde van een scliaars aanbod te profiteren. De opslag geschiedt thans overwegend in luchtgekoelde bewaarplaatsen, waarin het produkt losgestort of in boxen tot aan het tijdstip van aflevering wordt bewaard. Bij deze opslagmethode wordt getracht door ventileren de temperatuur in de bewaarruimte zo laag mogelijk te houden.
Voor het behoud van een goede kwaliteit tijdens de bewaring is het van belang dat op het juiste tijdstip wordt gerooid. Het meest gunstige moment hiervoor is aangebroken als 2/3 deel van het loof is afgestorven. Na het rooien moeten de uien nog enige tijd op het veld blijven liggen om na te drogen. Om dit z.g. velddrogen te bevorderen dienen de uien afhankelijk van de weersomstandigheden een of meerdere malen te worden omgewerkt. Het spreekt vanzelf dat voor de bewaring alleen een gaaf en gezond produkt in aanmerking komt. Bij het binbenbrengen moeten dan ook losse vellen, dikhalzen, beschadigde uien en grond zoveel mogelijk verwijderd worden. Om het optreden van drukbeschadiging en broei te voorkomen verdient het aanbeveling niet hoger te storten dan drie meter.
Direkt na het vullen van de cel of box moet gedurende 3 a 4 weken konstant worden geventileerd. Bij een storthoogte van drie meter moet de ventilator per uur minimaal een luchtverplaatsing kunnen leveren van 150 m3 per mS uien bij een tegendruk van 15 mm waterkolom. Pas als het produkt volkomen droog is kan een begin worden gemaakt met het verlagen van de temperatuur. Er dient echter niet uit het oog te worden verloren dat ongeacht de weersomstandigheden de ventilatoren op gezette tijden moeten draaien om broei te voorkomen. Een aantal draaiuren van 20 a 30 per week geldt hiervoor wel als minimum. Berekend over het gehele bewaarseizoen betekent dit dat bij eenzelfde inhoud van de bewaarruimte voor uien ongeveer tweemaal zoveel draai-uren vereist zijn als voor aardappelen.
Een meer doeltreffende wijze van bewaren wordt verkregen als het produkt direkt na het binnenbrengen kunstmatig wordt gedroogd. Het grote voordeel van kunstmatig drogen is dat kleurverlies en uitval door koprot belangrijk worden tegengegaan. Door het sneller indrogen van de hals van de uien krijgt de schimmel Botrytis allii, die zowel kop-, bodem- als wondrot kan veroorzaken, minder kans om in dit gedeelte van de ui te dringen. Het voordeel van deze bestrijdingsmethode van koprot wordt echter tenietgedaan als de uien te lang op het veld zijn blijven liggen, daar de schimmel dan de kans krijgt reeds voordat opslag plaatsvindt infektie te veroorzaken. De gunstigste resultaten zijn dan ook te verwachten als de droging 7—10 dagen na het normale tijdstip van optrekken wordt uitgevoerd.
Voor de kunstmatige droging is een grotere luchthoeveelheid nodig dan bij de opslagmethode waar alleen met buitenlucht wordt geventileerd. Ook een warmtebron met voldoende kapaciteit is vereist om een snelle droging te realiseren. Bij een storthoogte van drie meter moet de ventilator per uur een luchtverplaatsing kunnen geven van 150 mS per m3 uien bij een tegendruk van 30 mm waterkolom. De warmtebron moet ongeacht de buitentemperatuur in staat zijn de inblaaslucht op te warmen tot 30° C. De droging kan worden beëindigd als het produkt voldoende droog is. Een gemakkelijke methode om dit te kontroleren is de hals van de uien tussen duim en wijsvinger te rollen.
Om de kans op uitval door kale uien zo klein mogelijk te doen zijn mag een kunstmatige droging niet langer dan drie etmalen duren. Voordat met buitenlucht wordt geventileerd verdient het aanbeveling eerst intern te ventileren tot de temperatuur in de gehele bewaarruimte gelijk is.
Hoewel het bovenbeschreven bewaarsysteem van losgestorte opslag nog algemeen wordt toegepast, is de laatste jaren ook de methode van opslag in stapelkisten in de belangstelling gekomen. Door de in vergelijking met losgestorte opslag aan het stapelkistensysteem verbonden hogere investeringskosten) heeft deze methode tot nu toe nog weinig ingang gevonden in de praktijk. Tegenover de hogere kosten staan echter de voordelen die dit systeem biedt boven de losgestorte opslag. Immers door de geringere hoeveelheid te beluchten produkt worden de voorwaarden voor het uitvoeren van een kunstmatige droging gunstiger en kan een hoger bewaarrendement worden behaald. Belangrijk is in verband met de toenemende arbeidskosten ook de besparing van manuren) die tijdens opslag en verwerliing van het produkt wordt verkregen. Een bewaarplaats voor stapelkisten met een flinke opslagkapaciteit wordt thans gebouwd te Sint-Maartensdijk (Zeeland). J. L. Koert Adj.-directeur
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 augustus 1967
Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 25 augustus 1967
Eilanden-Nieuws | 8 Pagina's