Arme en rijke landen

[)orheen sprak men van arme en mensen in onze maatschappij. Het armen was heel wat groter dan m de rijken. Lang heeft het ge _^ en veel actie en maatregelen wart nodig om aan de schrijnende not de een eind te maken. De maattppij van nu kan niet meer zo twee- l verdeeld worden. Rijken zijn er 'steeds — ons land telt ongeveer miljonairs — en armen zijn er |nog, maar niet meer in de zin van de oorlog. Het betrekkelijk kleine lentage bejaarden, invaliden enz., [werkelijk voor deze tijd arm kan den genoemd, is niet zo groot meer. ëndien zorgen A.O.W., Bijstandswet bor, dat iedereen behoed wordt voor ek. De grote massa van onze befing is niet rijk, maar zeker ook niet Wie zijn ogen en oren goed de geeft, kan dit zelf gemakklijk Itateren. Daarom kan gezegd wordat het sociale vraagstuk zo langerhand zijn oplossing nadert, bals het met een volk staat in so

opzicht, ligt het ook met de lan- [ en volken van de hele wereld, almet dit verschil, dat de sociale filemen daar van ontzaglijk veel gro- I formaat zijn, van geheel ander ikter en dat ze bovendien pas seeen jaar of tien systematisch zijn [worden aangepakt. We staan hier een problematiek van een enorme ortantie, maar ook van een zodagecompliceerdheid, dat de oplos- van het vraagstuk der arme lanthans verzachtend ontwikkelings- ^en genoemd, naast die van het haven van de vrede in de wereld [de zwaarste opgaven van de mensmoet worden gerekend. ons land bestaat er bij de re

yoerige beschouwingen aan. Een paar weken geleden heeft de Tweede K^niLr nog uitgebreide debatten gej?d over het beleid van onze regeinzake de ontwikkellnkshulp. We ben al enige jaren een speciale mier (zonder portefeuille d.w.z. zoneigen departement) voor deze zahetgeen in zeer weinig andere ^en het geval is. Onze indruk is, t deze problemen, die ongetwijfeld grote betekenis zijn, niet alleen • de miljoenen die honger en gebrek fen, maar ook voor de strijd tegen [communisme, dat steeds uit dergetoestanden munt probeert te slaan fbeslist ook voor het behoud van fle in de wereld, toch wel wat over- 'ken worden in zoverre, dat Neland als klein en economisch nogal Etsbaar land, hier slechts een bepiden rol kan spelen en dat de norm ' de bijdragen niet kan zijn; hoeveel ben die landen nodig, maar wat nen wij zelf doen zonder onze eco- Me in gevaar te brengen. Idealisme prachtig, maar wanneer het niet gejrd gaat met een gezond realisme I betreft de mogelijkheden, zal het plopen. ng en de grote politieke partijen een jonder intense belangstelling voor dit bleem. We hebben zelfs de indruk, jer vrijwel nergens zoveel over geussieerd wordt als hier. Ook de dag- Iweekbladpers wijdt er steeds weer

e meest bekende Nederlander, die bezig houdt met de problemen van r!e hulp aan de onderontwikkelde o£ aciitergebleven gebieden, is prof. dr J. Timbergen, hoogleraar aan de Economl^c•he Hogeschool in Rotterdam. Hij IS éc.i van onze bekwaamste economen en m de hele wereld bekend als mg. Diwijls treedt hij op internaaal gebied op als adviseur en hij is r de nieuwe regering van Indonesië zodanig aangezocht ten einde raad ;even bij het herstel van de vrijwel iete boedel, die Soekarno achter- Een paar jaar geleden schreef hij boek „De les van vi}ftig jaar".. Het ;een zwaar wetenschappelijk werk ar een populiair geschreven boek it de ontwikkeling behandelt van techniek, de sociale en economische ilemen, speciaal die van de wel- _t en vooral ook wat betrekking !it op de ontwikkelingshulp en de lagstukken, die daarmee verband Iden. Wie zich in deze materie wi ledigen, moet dit boek lezen. Weichappelijke scholing is er niet voor ig- Prof. Tinbergen is socialist en sommige punten zijn we het dan ook niet net hem eens, maar dit verhindert )ns niet de bestudering van di zeer onenterend' boek ten zeerste aan te l. ^ elen. Wie zich op de hoogte w steil 1 van de totale problematiek inzakt het brandende vraagstuk van d arm . de in de wereld, van de intemauonr'o politiek op dit terrein enz., heef een prachtige leidraad, 'rof. Tinbergen verdeelt de landen

onze wereld in drie groepen, di respectievelijk het Westen, het Oosen het Zuiden noemt. Onder he |sten verstaat hij de „rijke" lande Noord-Amerika en West-Europa de Veren. Staten, Canada, Enge Frankrijk, Duitsland, Nederland •gië, Zwitserland en de Scandinavie landen. Met de term „het Oos '•' bedoelt hij de communistische lan "igroep en met „het Zuiden" hee 'ika (behalve uiteraard Zuid-Afri Zuid- en Midden-Amerika en ee t deel vMi Azië. De benaminge 'PPen natuurlijk niet precies, maa aanduiding van de diverse regio' "en ze uitstekend dienst doen. Me Zuiden" worden dus de ontwikkelanden bedoeld.

De mensen, die in de landen van het Zuiden leven, leven op een niveau, dat hemelsbreed verschilt met dat van het Westen. Ontelbaren leven op de grens van leven en dood, in omstandigheden, die veel erger zijn dan die in het Westen in de 19e eeuw. Om het verschil in niveau van economische ontwikkeling te demonstreren, maakt men ge­ bruik van het nationaal produkt per hoofd der bevolking. Deze maatstaf is wel niet de ideale, maar toch de meest sprekende. We zullen hier geen statistieken gaan geven, maar slechts vast­ Veren. Staten gemiddeld driemaal zo stellen, dat de levensstandaard in de hoog is als in Europa, negen maal zo hoog als in Latijns-Amerika, twintig maal zo hoog als in Afrika en dertig maal zo hoog als in Azië. In het laatste werelddeel woont 55»/o van de we­ reldbevolking, maar het produceert slechts 12''/o van de wereldproduktie. De hoeveelheid geproduceerde goederen en diensten per persoon is er on­ geveer een vijfde van het wereldgemiddelde. Ook Afrika en Latijns-Ame- rika blijven onder dit gemiddelde en kunnen dus tot de arme werelddelen worden gerekend. In Europa is de welvaart echter ook niet gelijk verdeeld: met Zuid Amerika. Griekenland b.v. staat ongeveer gelijk

paciteit tussen de werelddelen bete­ Deze ongelijkheid in produktieve ca­ de arme gebieden slechter gevoed workent allereerst, dat de bewoners van den dan die van de relatief rijke landen. Dit blijkt uit statistieken op dit gebied, waarin men met caloriën werkt. Toch moet men niet al te vlug concluderen, dat een heel groot deel van de wereldbevolking echt honger lijdt. Het begrip „honger" is moeilijk te definiëren. In verreweg de meeste geval len is sprake van ondervoeding d.w.z. een tekort aan calorieën, of van slechte voeding d.i. een voedselpakket, dat te weinig eiwit of vet. De voedselexperts eenzijdig is samengesteld b.v. met te laatste, dus het dieet, gaat. Zij rede­ nemen aan, dat het meestal om het neren zo, dat wanneer werkelijk een zo groot percentage van de mensen cijfer in die landen veel hoger moest b.v. in India honger leed, het sterfte­ zijn dan het is.

Het lage levensniveau in de arme landen heeft allerlei oorzaken. Deze moeten vastegesteld worden alvorens men maatregelen kan nemen. Wanneer men deze invoert, werken ze echter pas na een lange termijn. Ontwikkelingshulp is daarom een kwestie van lange adem.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen