Toch gelukkig

Copyright: J. J. Groen en Zoon N.V., Lelden

37

„Jij zelf ook, Gerrit. Ik weet zeker dat je de helft van die boeken nog niet gelezen hebt. Je zou eens moeten bedanken voor een paar van die erebaantjes. Moet je vanavond nog ergens heen? Niet, wel dat valt me mee hoor!"

„Eigenlijk had ik nog een vergadering maar ter ere van Evert blijf ik thuis. En ik geloof dat je er aan toe was om Horizon een tijdje vaarwel te zeggen. Je ziet er niet best uit, joh!" „Dat heb ik ook al gezgd, Gerrit.

„Dat heb ik ook al gezgd, Gerrit. Hoewel, toen hij vanmiddag aankwam zag hij er nog veel ellendiger uit. En ik vermoed dat Je te veel doet bij je thuis. Als ik Nelis eens spreek..."

„Dat zou niet eerlijk zijn, tante. Ze ontzien me allemaal. De allerlichtste karweitjes zijn voor mij en ik heb vader gezegd dat dit me de keel uit begon te hangen. De laatste weken is dat veranderd. Ze laten me stil m'n gang gaan". „Juist, en daarom zie je er uit als

„Juist, en daarom zie je er uit als een kip die een maand in de rui loopt", zegt de boerin op bitse toon. Zij priemt dreigend met haar breipen in zijn richting. Evert vangt een olijk knipoogje van oom op.

„Die stijve kop van je, die doet het 'm. Ik weet er alles van. Je vertelt daar dat iedereen op Horizon je ontziet. Maar nee. Evert stoort zich daar niet aain. Wat een ander kan, kan hij ook. Toe maar ventje, ga zo door. Je hebt een goed verstand, maar je gebruikt het niet. Je kunt het niet helpen dat er een vouw in je rug zit, of wel?"

„Natuurlijk niet. Als ik er wat aan doen kon, was mijn rug zo recht als een kaars. Maar ik werk graag, tante". „Werken en werken is twee. Je had een vak moeten leren, jongen! Het boerenbedrijf is niks voor je, geloof me".

„Toch vind ik het een prachtig vak", zegt Evert zacht. Op eens denkt hij weer aan het gebeurde van vanmorgen. Eerst dat voorval bij Buter en daarna dat met Lies. Beide betroffen regelrecht zijn persoon. De leugen van de buurvrouw dat Jellie verkering zou hebben. Zij had beter kunnen zeggen: „Jij met onze Jellie? Maar jongen..."

Het gezicht van Lies was zonder woorden welsprekend genoeg geweest. Maar ter verduidelijking had ze gezegd: „dan heb ik tóch liever een ander...!"

„dan heb ik tóch liever een ander...!" Oom Gerrit ziet zijn teneergeslagen gezicht. Bet heeft het weer eens duidelijk gezegd, en hij zal een scheutje zalf op de wonde gieten.

„Ik zit op 't ogenblik een beetje krap in mijn personeel. Er staan in de wagenschuur nog vijf machines die in de verf moeten".

„Machines schilderen is een secuur werk", knikt Evert. „Op Horizon is dat meestal mijn werk. En ik doe het graag". Hij kijkt zijn oom vragend aan. „Ik heb er niets op tegen dat jij er

„Ik heb er niets op tegen dat jij er aan helpt, aan helpt, zeg ik hoor!"

„Wat zeg je dat vreemd, Gerrit", zegt de boerin.

Paasman begint vrolijk te lachen. „Het is ook 'n vreemd geval. Bet! Maar ik vertel er verder niets over. Morgen komt er iemand om de machines te verven, en jij kunt die kerel helpen, Evert! Ik vermoed dat je hem zult moeten leren hoe hij een kwast moet vasthouden".

„Het is dus een prutser", stelt Everts tante va,st.

„Een handige prutser. Die zijn er ook. Bet! En ik geloof dat we een paar gezellige dagen tegemoet gaan, Evert! Eigenlijk hoop ik dat Klaas en Lammert nog een paar dagen hun griepje houden. Als die terugkomen heb ik die aangenomen schilder niet meer nodig zie je".

Vrouw Paasman kijkt misprijzend.

„Ben je zó gesteld op die kerel dat je je knechten geen beterschap wenst?"

„Ach, het is immers maar een grapje, Bettie!"

„Toemaar, jij kunt morgen ook met je dikke lichaam in bed liggen, mannetje!"

„Dat zal best meevallen. Mijn vrouw let veel te goed op dat ik niet verkouden zal worden. Maar nu gekheid ter zijde. Het schilders vak, is dat niet wat voor jou. Evert? Het is geen zwaar werk. En hierin moet ik je tante gelijk geven! Het boerenwerk is niets voor jou. Het is te zwaar en de dagen zijn te lang".

Evert kijkt peinzend voor zich uit. Hij heeft daar nooit over gedacht.

Hij heeft daar nooit over gedacht. Nee, schilderen is helemaal geen werk. Maar als je schilder wilt worden, kom je als jongen van vijftien jaar in de leer. En dan heb je meestal een paar jaartjes ambachtsschool achter de rug. Een maaimachine verven wil nog niet zeggen dat je schilder bent. „Ik denk dat je de oude Woortman

„Ik denk dat je de oude Woortman uit Weerdam wel zult kennen", veronderstelt Paasman, Evert aankijkend.

„Natuurlijk ken ik die. Hij heeft onze boerderij eens geschilderd". „Je zou eens met hem moeten praten,

„Je zou eens met hem moeten praten, joh. Je weet nooit. Je bent handig genoeg, al zul je de eerste tijd niet het fijnste werk kunnen doen".

Evert knikt slechts. Woortman woont recht tegenover de dokter. En bij de dokter is JelUe in betrekking. Hij zou best eens „Ik geloof dat het beter is dat Evert

„Ik geloof dat het beter is dat Evert nu naar bed gaat, Gerrit. Hij heeft kerelswerk gedaan vandaag. Hoe denk je erover, vier uur gaans door de sneeuw! Hij staat op. Tegenstribbelen zou niet geven.

Op weg naar boven komt hij op de trap An tegen. Zij knikt vriendelijk en zegt: „Je kamer is lekker verwarmd hoor! En ik heb de slaapkamerdeur op een kiertje gezet, anders is het daar zo koud. Ga je al naar bed?"

„Tante's woord is wet", antwoordt hij glimlachend. „Maar ik zal best kunnen slapen hoor. En bedankt voor je goeie zorgen. An!"

Toch gaat er een half uur voorbij eer hij te bed ligt. Zijn kamer biedt een grote mate gezelligheid. Er staat een boekenkastje met een twrintigtal boeken Er hangen enkele schemerlampjes en een kleine oliehaard verspreidt een heerlijke warmte. Zijn kleren zijn uitgehangen, dat zal An wel hebben gedaan. Trouwens, die zal alles wel in orde hebben gemaakt. Eigenlijk is tante Bet geen echte boerin en oom Gerrit geen boer. Het personeel komt niet bij hen in de kamer. Alles is hier anders, heel anders. Maar daar is oom Gerrit ook hereboer voor. In de stallen staan bij de tachtig koeien. Paarden zijn hier niet veel omdat alles machinaal gaat,^ ook het melken. Toch is het leven op Horizon intiemer, gezelliger, 's Avonds zitten ze allemaal in de kamer. Hij zou het helemaal niet vervelend vinden als bijvoorbeeld An en Bram in de kamer kwamen. Hij staat voor de boekenkast als hij dit alles gedenkt. OnwilleK i trekt hij een boek te voorschi.i leest de titel. „Anatomie".

Hij weet niet wat dit woord kar tekenen. Maar hij ziet een woordc j staan. Even later weet hij dat net leedkunde beduidt. Hij bladert he*. door. Met een gebaar van weerzin hij het wetenschappelijke werk Daar moet je voor in de wieg i' i zijn, is zijn mening en dan begn zich te ontkleden. Hij is erg bon:' | hoe het morgen met dat schilderi' e gaan. Eigenlijk is het jammer da' . Gerrit die man heeft aangenomei' had het best alleen kunnen opkn^'

Heel lang ligt hij wakker. Hi zich knecht bij Woortman. Hij i>i de werkplaats en verft. Dan kijkt 1 het raam en ziet Jellie. Zij staat oi balcon en klopt matjes. Ze zwaa»* groet, hij zwaait met de verfkwast rug. En... 's avonds fietsen ze sa: naar huis

Oom Gerrit houdt er van W'- ontbijten. Evert wordt dan ook on acht geroepen en precies een kw later zit hij bij oom en tante aan' Hij wil dadelijk gaan toetasten. „Evert! '

Hij ziet de ogen van oom stii zich gevestigd en hij begrijpt. M^^' blos van schaamte vouwt hij de hai en dan gaat Paasman voor in gebei-

Stom van 'm. Hij moest toch V' dat oom Gerrit erg christelijk is!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen