De fragmentatiebom

iet velen onder onze lezers zullen gehoord hebben van de allernieuwsoort bom, die volgens de anti- .erikaanse agitatoren al enige tijd ruikt wordt bij de oorlogvoering in itnam, n.1. de „fragmentatiebom". hadden er ook nog niet over ge- 1 tot we dezer dagen een verhaal irover aantroffen in het weekblad j Nederland", dat een beschouwing over de activiteiten van het Viet- -Tribunaal, dat dezer dagen in ckholm (Zweden) enige zittingen lid.

„en weet, dat deze pseudo-rechtbank het leven is geroepen door een aantal 'sonen van internationale vermaard- .d, van wie de Engelsman Bertrand ssell en de Fransman Jean Paul Sarde voornaamste zijn. Al deze heren in zeer fel anti-Amerikaans en voeren In permanente actie tegen het optrevan de Verenigde Staten in Viet- Ze vinden het blijkbaar een ideale lestand, wanneer heel Zuid-Oost-Azië ilgens de Hitlermethode in Europa d voor land in handen komt van het e Chinese communisme. Ook in ons d zijn er heel wat progressieven van .erlei schakering, die blind zijn voor ik een ontwikkeling. Uit hef feit, dat allen fel ageren tegen Amerika, dat vrijheid verdedigt en dat men ze er hoort protesteren tegen Noord- j ietnam, de Vietcong en Rood China, :t gemakkelijk te concluderen aan ilke zijde hun sympathieën liggen, ussell, een man van 95 jaar, is wis- .dige en filosoof, tevens een verwoed cifist. In de eerste wereldoorlog al zat een half jaar gevangen wegens actie lor dienstweigering. Hij is altijd een onderling en lastig heerschap geweest, .ie steeds met één of andere actie be- ^g was. Sartre is de zeer bekende filosoof van het atheïstisch existentialisme, ^ jaar oud en aanhanger van het communisme. Deze en nog wat andere hei^n nu hadden de brutaliteit om Ame- 4ka voor hun „rechtbank" te dagen. Deze heeft enkele dagen „getuigen" gehoord — voorzover we weten alle van één kant — en hoopt er elders mee voort te gaan. De hele zaak druipt van de politiek en kan alleen maar het communisme in de kaart spelen, dat met betrekking tot de strijd der ideologieën nog altijd vijand nummer één is. Op één van de zittingen van deze rechtbank nu werd ook een getuige - wapendeskundige gehoord, een zekere Franse professor Vigier, hoogleraar aan de Sorbonne te Parijs, voormalig offiler. Deze kwam verslag uitbrengen m zijn onderzoekingen omtrent een feuw soort bom, die volgens hem nog •ger is dan de atoombom. Hij heeft een ;oek gebracht aan Noord-Vietnam — ar zijn sympathieën liggen is dus idelijk — en heeft vandaar een aanniet ontplofte nieuwe bommen meeibracht, gedemonteerd en onderzocht. Van dat onderzoek bracht hij een gedetailleerd rapport mee met maten, gewicht, foto's en beschrijving van de uitwerking. Hij beweerde ook, dat meer dan 50% van de bommen, die thans op Noord-Vietnam afgeworpen worden, fragmentatiebommen zijn. Aangezien volgens hem de Amerikanen thans jaarlijks meer bommen op Vietnam gooien dan zij in het laatste jaar van de Tweede Wereldoorlog op Duitsland gooiden, kan men zich de uitwerking wel voorstellen.

, Volgens deze getuige op het rode Tribunaal hebben de Amerikanen twee soorten fragmentatiebommen, allebei gebaseerd op hetzelfde principe. Het oudste type zou het eerst gebruikt zijn op 8 februari 1965 op de plaats Le Thuy. Het wordt niet meer geproduceerd, maar de voorraden worden opgebruikt. Het andere type, dat veel effectiever is, werd in gebruik genomen op 18 april 1966 op de Noordvietnamese stad Mac Chau. Dat nieuwe type zit als volgt in ' aar. Er is een moederbom van twee leter hoog en 40 centimeter doorsnee, die moederbom zitten 640 kleinere immen, die de vorm hebben van een ote tennisbal. In elk van die kleine mmen zitten 260 stalen kogeltjes van ten. halve centimeter doorsnee. De moederbom wordt op grote hoogte

Uit een vliegtuig uitgeworpen. Op ongeveer één kilometer boven de grond ipringt deze moederbom, die dus een lOrt container is, open. De 640 kleine, 'onde bommen, die erin zitten, vliegen ^«oi alle kanten uit en vallen verspreid over een oppervlak van ongeveer tien grote voetbalvelden op de grond. Wanneer deze bommetjes de grond raken, ontploffen ze. Op dat moment vliegen met zeer grote snelheid de 260 stalen kogeltjes naar alle kanten. Dat betekent, dat op dat moment over een oppervlak van ongeveer een halve vierkante kilometer tegelijkertijd ruim 150.000 stalen kogeltjes met zeer hoge snelheid in alle richtingen rondvliegen.

Andere onderzoekers van het Tribunaal hebben de uitwerking van deze bom bestudeerd. Een arts van de Sorbonne had hierover een rapport opgesteld van 2000 pagina's, met röntgeniJoto's van slachtoffers, verslagen van 'operaties in Noordvietnamese ziekenhuizen, eigen onderzoek van patiënten lenz. De stalen kogeltjes dringen met grote snelheid door in het lichaam en veroorzaken de dood, ongeneeslijke verlammingen, zijn moeilijk operatief te erwijderen en niet gemakkelijk op te iporen dan alleen door zeer grondig 'öntgenologisch onderzoek. Deze fragentatiebom is dus uitsluitend bedoeld oor gebruik tegen mensen, want de kogeltjes hebben geen kracht genoeg om door een stenen muur of een zandzak te gaan. Daarom noemen de Amerikanen ze zelf „anti-personel-weapons" (wapens tegen personen). De getuigen kwamen dus tot de slotsom, dat ze gericht zijn tegen de burgerbevolking (een conclusie, die onlogisch is, want ze kunnen even goed uitsluitend tegen mili taire concentraties gebruikt worden). Maar volgens deze heren vallen ze dagelijks in grote hoeveelheden op de dorpen, velden en steden van Noord- Vietnam. De reizende onderzoekteams zijn zelf ook wel in dergelijke bombardementen verzeild geraakt. Tot zover dit verhaal over de fragmentatiebom. Men zal nu ook begrijpen, waarom deze naam gekozen is: een fragment is een onderdeel b.v. van een gedicht of een rede. Het is dus een bom, die uit vele fragmenten bestaat. We weten niet precies, wat we van dit verhaal moeten denken. In elk geval vinden we het vreemd, dat we er eerder nooit over gelezen hebben, al zijn ze reeds meer dan twee jaar in gebruik. Maar overigens is het best mogelijk, dat ze bestaan en gebruikt worden. Oorlog is oorlog en die in Vietnam is wel één van de meest meedogenloze uit de geschiedenis. De wreedheid van de Vietcong-strijders, ook tegen de burgerbevolking, is volgens de rapporten echter ook verschrikkelijk en het is om allerlei redenen te wensen, dat de Amerikanen er spoedig een eind aan weten te maken via een volledige ineenstorting van de communistische agressie. Veel verwachting kan men daarvan helaas nog niet hebben en het blijkt wel, dat ook dit nieuwe wapen niet van doorslaggevende betekenis is, omdat Vietnam een onmogelijk gebied is om oorlog te voeren. We hebben in de loop

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen