Uit Het Kijkvenster

mijn bureau ligt een pocket, waar- >r ik al lang iets had willen schriji, maar het kwam er niet van Ikens waren er weer andere zaken, de aandacht opeisten, en u weet dat gaat: van uitsteLJkomt afstel. ir voordat het zo ver is, moet dan kogel door de kerk".

ïermee zit ik er ineens midden in. „. de lezers met een goed geheugen len zich herinneren, dat ik een hele geleden iets geschreven heb over . boekje, dat die merkwaardige titel )eg: „De kogel door de kerk". Dat ren interviews met 15 min of meer immente figuren, die vroeger hadden loord tot de Gereformeerde Kerken, ir die om verschillende redenen met Kerken hadden gebroken. En nu is een ander boekje verschenen, dat titel heeft: „De kogel geketst". In boekje leggen 15 gereformeerden aigenis af, waarom ze, ondanks allei bezwaren, in de Gereformeerde •ken zijn gebleven. (Evenals het eerboekje is ook deze pocket verschein de Ooievaarreeks van Bert Bak- -Daamen in Den Haag), tok nu weer is het een bont gezel-

tok nu weer is het een bont gezel- „,ap, dat zich heeft aangediend om de :ogel te ketsen. In dat gezelschap trefwe onder andere aan: Mevrouw iina van der Molen, emeritus-hooglar aan de Vrije Universiteit; dhr. lijnsdorp, letterkundige; de uitgever .i. G. Kok uit Kampen; Ds. E. H. jel; de journalist Ben van Kaam lex" uit Trouw) en Elsje Scherjon,

u is het niet de bedoeling, deze iniews stuk voor stuk te bespreken, it daar zouden we diverse „Kijkven- •s" mee kunnen vullen. Het gaat ons t zozeer om de inhoud van deze getuigenissen als om het verschijnsel zelf. We hebben de vorige keer al opgemerkt dat deze materie vrijwel oeverloos is. nneer we daaraan moeten beginnen aUe grotere en kleinere kerkgenootappen m Nederland getuigenissen te San verzamelen, enerzijds van mensen, die heengegaan zijn, en anderzijds van mensen die gebleven zijn, dan kan er nog wat aan de markt komen! Vanuit de Gereformeerde Kerken is nu een begin gemaakt, wie weet, wat er nog zal volgen !

Intussen is dat een opmerkelijke zaak dat dit probleem vanuit de Ger. Kerken aan de orde is gesteld. Daar heeft men kennelijk behoefte aan verantwoording en rekenschap. Daar is men druk bezig, verleden en heden tegenover elkaar af te wegen. Denk maar aan de titel van een ander, nog niet lang geleden ver- "enen boek: „Is de Gereformeerde ^Kr( eld veranderd?" Denk ook maar aan beroemde „Parade der mannenbroeders" van de reeds genoemde Ben van Kaam.

Op zichzelf kan het geen kwaad, wanneer we ons rekenschap geven van onze kerkelijke positie en van ons behoren tot een bepaalde kerk. Het is alleen maar de vraag op welke wijze dat gebeurt. En ik kan me niet aan de uk onttrekken dat er in de Gereeerde Kerken een tendenz is, om 'istelijk geloof en modem levensge- 1 met elkaar in overeenstemming brengen. Om slechts één voorbeeld te noemen: de aktrice Elsje Scherjon ^rtelt, dat ze van kerkelijke zijde it een belemmering heeft ondervonop weg naar het toneel. „Ik heb d gedacht bij die paar die zich err opwonden: jullie zijn gek, en bij schoorvoetenden: jullie draaien wel bij "

Met deze simpele ophierking is veel 'ypeerd. Althans, er is heel wat in boekje, dat deze geest ademt: „Meni, denk toch vooral niet, dat wij getormeerden nog zo bekrompen zijn vroeger. Je kunt rustig gêreforlerd blijven en toch volop meedoen". mag echter niet generaliseren. Er en in dit boekje ook andere gen door. Met name de visies van de rijver Rijnsdorp en de uitgever Kok de moeite waard om kennis van nemen. Zij raken ook veel meer de irn van de zaak en blijven niet stein allerlei dingen die de buitenit betreffen.

In het interview met de heer Kok komt een passage voor uit een preek van Ds. J. Overduin. Ik kan niet nalaten daaruit een enkele zin te citeren:

„Wanneer in de kerk de geweldigste dingen als wedergeboorte, bekering, vernieuwing vanuit Christus worden verkondigd, dan mag de buitenstaander ook iets van ons verwachten. En wat méér zegt: Christus verwacht van ons dat wij het licht der wereld en het zout der aarde zullen zijn".

iV it

Mèt Ds. Overduin ben ik van mening dat hier het probleem ligt. De wereld mag iets van de kerk verwachten. De wereld mag zelfs van kerkmensen weleens verwachten, dat ze „neen" durven zeggen, om Christus wil. Want we zijn wel in de wereld, maar niet van de wereld.

„Wij hebben niet ontvangen de geest der wereld, maar de Geest Die uit God is", zo schrijft Paulus aan de gemeente in Korinthe. En daarmee sluiten we, aan de vooravond van Pinksteren.

Want dat hebben we nodig, als kerken en als kerkmensen: „de Geest Die uit God is, op dat wij zouden weten de dingen die ons van God geschonken zijn".

WAARNEMER.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen