Gezagshandhaving

3 In zijn rede schonk de heer P. Bom vooral grote aandacht aan het probleem " iflat vrijwel allen in den lande met grote zorg vervult, n.1. de handhaving van bet gezag.

De spreker zei dat de anti-natio- [ale machten trots het hoofd omhoog ;eken om de bestaande maatschappeike en staatkundige verhoudingen om- 'er te werpen. Warmeer ons oog rust ip de spiegel van het gemeenschapsleven en niet duikt in de diepten van het olksleven dan is men geneigd om te ireken van een mooie en gezegende jd, waarin op allerlei terrein gestreefd 'ordt naar eenheid en het samenbunelen van krachten.

Gluurt men echter in de diepten van iet volksleven, aldus de spreker, dan imerkt men het uitslaan van de vlamlen uit een smeulende krater, in viner alm een helse geest spreekt, een delonshartstocht, die alles vernielt en vreet, het geordende maatschapielijke leven tracht te ontwrichten en ontbinden, de zedewet los woelt en e band der natuur tracht los te ralen. De hel schijnt soms in Amsteriam losgebroken te zijn. Men tracht in 'anibaalse woede al wat ons voorgeacht heeft opgebouwd in rook en 'lam te zetten en dan als van Satan lezeten te dansen om het rokende puin. Spreker zeide dat de draden van dit archistische en zedeloze web in alle eden en dorpen zijn gehecht. Ook in [nze dorpen wordt propaganda gemaakt 'oor op zedelijk gebied niet hoogstaanle lectuur. Het openbaart zich wel is aar niet in excessen, maar vooral in 'e nuanceringen, die buiten het bereik •an het Strafwetboek vallen. Er is als het ware een samenzwering, lie vrijdvertakt het gehele volk ompant, een aanvalsplan tegen de gehele taatkundige en maatschappelijke orde. "13 lopen op een afgrond toe, zeide ireker, doch ons oog is benevelt en de ;uil is bedekt, zodat wij het niet zien. laar de brandende toorts wordt reeds ïider de binten van het maatschappeik en staatkundig gebouw ontstoken, rwijl wij sluimerend het knetteren an de vlammen niet bevmst opmerken in met een slaaplied van „vrede en ;een gevaar" dommelen vnj weer ver- Ier in onze rust. Het is een nationale ichande wat er vooral in Amsterdam ;ebeurt. Maar onze schande laat ons ;oud, het nationale gevaar schrikt niet leer op. Een klacht wordt wel geuit, laar geen aandrift gewekt tot veerrachtig handelen!

Geldt dan nog het recht? Liggen de achtige drijfveren van orde en gezag >n het zedelijk leven niet werkeloos neer? Waar bespeurt men nog de kem- ;ezondheid, die eertijds de veren van ms volksleven spande? Wie is niet bedeesd voor een nadere ontbinding, die lich op elk gebied van het volksleven 'ertoont? De anti-maatschappelijke en inti-nationale machten steken trots het loofd omhoog. Er gloort geestdrift, er 'loeit sterkte van wilskracht in het isdadig element. Meisjes en vrouwen allen ten offer aan misdaad en oncht. Zij kunnen zich des avonds niet eer vrij in de stad begeven.

De rotte plekken in de Nederlandse lamenleving dienen op de kortst mogelijKe termijn op afdoende wijze met [•wortel en tak te worden uitgeroeid. Wij hebben er allen naar te streven jom de Nederlandse geest, vrij van revolutionaire en anarchistische smetten e handhaven pn te verdedigen. Het is ien kostbaar bezit, waard om in ere te ^Worden gehouden. De Nederlandse geest pnze heiligste I rechten en vrijheden. waarvoor de Oranjevorsten steeds hebben gestreden, moeten wij bewaren en verdedigen. De historie leert ons, zegt spr. dat iets groots alleen bereikt kan worden door eendrachtelijke samenwerking. Niet alleen bouwen, maar ook bewaren, is de taak door God reeds op de eerste bladzijde van de Heilige Schrift de mens opgedragen. De heer P. Bom wees met klem op de grote waarde van ons historisch Vorstenhuis. Wij zijn één volk, met één taal, één geboortegrond, één glorierijk verleden en één toekomst.

Spreker uitte de wens dat God de Troon van Oranje bevestige bij alles wat wankelt. Tot dat bewaren van het ons toebetrouwde pand roept spreker allen op. Tot die strijd worden wij opgewekt als wij Gods daden in het verleden niet vergeten. Dan wordt de zwakke als een held en moedig als een jonge leeuw. Dan zeggen vrij alle rust vaarwel en kiezen als het moet onze plaats in de strijdlinie, tot het handhaven van het wettig gezag, de openbare orde en de zedelijkheid. Wij zullen daarvoor niet terug deinzen, het moet ons een ere üjn om aan die stnjd deel te nemen, in de kracht en de moed des geloofs, die het voorgeslacht tot zo grote daden in staat stelde.

Aan het einde van de vergadering werd nog besloten een Telegram te zenden aan Hare Majesteit de Koningin, waarin de Aid. Middelhamis - Sommelsdijk van de Ned. Chr. Vrouwenbond spontaan uiting gaf aan haar verbondenheid met het Oranjehuis en de wens uitte dat onze Vorstin nog vele jaren tot zegen van volk en vaderland gespaard zou blijven.

De N.C.V.B. mag op een zeer geslaagde avond terug zien. Aan het einde van de avond bracht een van de bejaarden dank uit aan de presidente en bestuur voor al het mooie werk, wat hier gedaan wordt.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen